DETENTIE IN HET BUITENLAND

[Liselotte]

Trouwen ligt een beetje gevoelig denk ik. Maar het zou misschien een optie zijn. Ik zou wel willen. Als ik hem daardoor kan zien. Mis hem echt verschrikkelijk. Ik ga zo en zo even afwachten of er een beslissing is genomen afgelopen 14 mei, maar zo niet dan moet er actie worden ondernomen. Ik kan echt niet zo blijven wachten zonder dat ik hem kan zien. Ik hou je op de hoogte. 🙂

Groetjes Liselotte

[SANDRA]

Liselotte
Sterkte meid en aan alles komt een eind!!!! Doe rustig aan en liefde overwind alles als het maar sterk genoeg is. Ik zal voor je duimen!! Groetjes

[makkelijkenaam]

dag dames.
hoe is het met jullie. ik heb me ingeschreven in de hoop dat we elkaar kunenn helpen. ik kom net van italie. mijn man zit nu vanaf eind maart in italie in detentie.gevangenis van bergamo.Bij milaan,hij is uitgeleverd vanuit nl naar daar.zijn jullie mannen ook uitgeleverd? ik ben nu zon 3 keer op bezoek geweest en weet het een en ander over detentie:brieven schrijven, op bezoek gaan, regels, geld sturen etc. ik wil ook een aanvraag doen op thuis detentie en mijn man heeft geen nls paspoord. pmdat hij die niet heeft komt hij in heel veel dingen niet in aanmerking. zoals ik begrepen heb een van jullie wel. jij kan heel veel doen voor je vriend terwijl je dat niet weet, via de reclassering enzogaan ze bij hem op bezoek. je krijgt ook eeeen vergoeding en er zijn zoveel zaken. misschien kan ik jullie verder helpen..helpen wij elkaar.

groetjes Suzanne

[SANDRA]

Hey Suzanne,
Mijn man is niet uitgeleverd maar snap niet echt wat dat je bedoelt? Als je man is uitgeleverd naar italie waarom heeft hij dan niet zwart op wit akkoord getekend zodat hij zeker terug naar nederland mag na zijn proces? Verder ondervind ik geen probleem niet met bezoek. Ok wil hem wel wat meer zien maar daar kan geen reclasering of ambassade tegen in hellaas. Ambassade is een aantal keren bij hem op bezoek geweest maar daar ziet hij van af zij kunnen ook niet echt iets voor hem betekenen ze vertellen je over wots regeling maar verder moet je het ook zelf doen of door je advocaat laten doen. Verder weet ik dat je een maandelijkse vergoeding kan krijgen via de ambassade maar gedetineerde willen liever werken want van 30 euro per maand kan je niet leven. Ik weet ook niet of je man een advocaat in nederland of belgie heeft? maar dan kan je misschien regelen dat het land waar vandaan hij is uitgeleverd garant voor hem staat misschien is het nu wel een beetje laat maar je kan altijd eens informeren. Groetjes Sandra

[makkelijkenaam]

ik had het ook niet tegen jou sandra. het gaat mij over die meisjes waarvan hun vriend in italie zitte.

[SANDRA]

Kon niet groffer zeker? reageer de volgende keer bij de goeie, misschien krijg je dan wel antwoord! succes

[justine]

hallo

mijn zoon heeft om bepaalde reden een overplaatsing gevraagt naar tilburg
weet iemand hoe alles daar werkt ivm bezoek heb je een muntstuk nodig om je gerief in te steken heb je geld of een bankkaart (proton) nodig om iet te kunnen drinken tijdens het bezoek en hoe lang op voorhand moet je aanwezeig zijn?

mvg

[SANDRA]

Hoi juju

Ik weet niet hoe dat het werkt in tilburg maar denk dat je sneller antwoord krijgt als je een nieuw onderwerp aanmaakt op het forum. Veel sterkte en hopelijk krijg je zsm antwoord. Groetjes Sandra

[Barbara]

Hallo

Dit is mijn eerste keer en heb geen idee hoe zoiets in zijn werk gaat. Mijn man is opgepakt in Zwitserland in ieder geval met smokkelen van drugs (er is nog niets concreets ten laste gelegd maar ik bereid me op het ergste voor, tenminste dat probeer ik). Ik heb 2 dochters een van 6 en een van 2. De oudste krijgt dus al heel wat mee en ze gaat er tot nu toe beter mee om dan haar mama maar ze mist haar papa enorm. Ik heb geen idee hoe mijn toekomst eruit gaat zien. Ik heb er totaal geen controle op op het moment. Ik hoop, bidt en weet ik veel wat nog niet meer om het met een sisser te laten aflopen maar goed ik weet het niet. We hebben per brief contact maar inhoudelijk mogen we niet schrijven over de zaak dus krijg mijn vragen niet beantwoord en dit is nu al 9 weken zo. Die onzekerheid maakt me gek en ik heb geen idee wat ik nog moet of kan ondernemen, rechten heb etc. Tevens vinden mensen het heel erg en leven met me mee maar ze weten niet hoe het voelt. Mijn man heeft een fout gemaakt (waarschijnlijk) ja dat klopt maar ik hou nog van hem. Ik ben boos, woest, verdrietig van alles. Kunnen jullie mij zeggen hoe jullie ermee omgaan? hoe jullie kinderen ermee omgaan?

groeten Barbara

[SANDRA]

hey barbara, sneu om dit te horen. ik probeer te reageren maar me computer is kapot dus doe het met me telefoon. probeer sterk te blijven! blijf hem steunen want het zal nu ook moeilijk zijn voor hem! het is moeilijk ik weet het! probeer om niet over de zaak te schrijven. maar wat hij nu het hardst nodig heeft is een advocaat,steun en brieven en zorg goed voor jezelf en de kindjes! ik kan je niet meer advies geven over zwitserland. dit is echt het moment dat je ziet wie je echte vrienden zijn! mijn man heeft er bijna niets meer van over. ik wil je veel sterkte wensen mocht je nog wat kwijt willen laat het weten want een hele dag lopen kniezen daar hebben de kindjes niet veel aan. voor hun is het ook een zware klap. mijn man is nu al bijna 3jaar in italie en voor onze kinderen is het nog altijd moeilijk. maar mijn man is wel supertrots op zijn gezin want heb zelf wat bergen moeten beklimmen zowel financieël als emotioneel. laat me weten hoe het met jullie gaat! groetjes en sterkte

[Barbara]

Hoi Sandra

Bedankt voor je berichtje. Ik weet ik moet hem steunen maar soms is het zo moeilijk en qua gevoelens ben ik een achtbaan. Ik hou van hem met heel mijn hart maar soms ben ik zo boos op hem wat hij nu mij en de kinderen aandoet. Ik schrijf elke dag een stukje en die hele mail stuur ik naar izjn advocaat en verstuur ik ook per post met de nodige kindertekeningen en kaarten die ik ontvangen van mensen. Verder stuur ik boeken en veel chocolade (nu geld overgemaakt kan hij zelf wat kopen). Ik mag niet over de zaak schrijven want dan krijgt hij de brieven niet en martijn heeft liever niet dat ik kom. Ene kant begrijp ik het want ik ga weer weg en we mogen niet over de zaak praten maar anderzijds denk ik kom nou je moet je verantwoordelijkheid nemen en mij te woord staan. Ik zit gewoon vol met vragen waarom. Het is het geld dat weet ik maar we hebben het niet nodig. We zijn een modaal gezin. Het klopt je leert nu je vrienden kennen en ik denk dat wij het geluk hebben dat wij veel vrienden hebben. Tot nu toe is nog niemand afgehaakt en is iedereen begripvol/belangstellend die mij/martijn kennen. Krijg veel kaartjes van vrienden, familie en moeders ui de klas van mijn dochter met daarin lieve dingen dat als ik ze nodig heb of esmee wil komen spelen etc. Dat is heel fijn om te krijgen nu vooral maar ik voel me wel bekeken en tja die moeders kunnen toch niet begrijpen dat ik ondanks dit nog van hem hou. Dat gaat niet zomaar weg (nu moet ik zeggen dat ik voorheen ook zo dacht maar nu mezelf dit treft onderga je het toch anders).Ik sta versteld dat ik zo sterk ben. Werken, de kinderen, dingen regelen etc etc maar soms owrdt het me behoorlijk veel en vaak dat ik s avonds in bed huil. Soms helaas in het bijzijn van mijn kinderen maar de tranen kan ik niet altijd terugdringen en esmee houdt me als een havik in de gaten en kijkt enorm naar mijn ogen. Soms troost ze me. Ik heb geen idee wat me / ons te wachten staat. Vandaag heeft hij weer een verhoor gehad en wat ik begreep werkte hij mee en zag het er goed uit maar ik weet nog steeds niet wat er is gebeurd dus kan niets inschatten. Het is frusterend dat lange wachten.
Ik las dat jou man al 3 jaar gevangen zit. Hoe ga jij daar mee om? hoe regel jij thuis alles? hoe doe je het financieel? Misschien dat je het niet vertellen wilt maar ik vraag het toch.

[SANDRA]

hoi barbara, fijn dat je reageert! het is positief dat je man meewerkt dan zal het voorarest wat sneller gaan want wat mijn man verteld was dat de vreselijkste periode. tsja ze hebben een grote fout gemaakt maar op dit moment ben ik tot het besef gekomen dat het niet meer terug te draaien is. van de andere kant merk ik aan mezelf dat ik er expres niet te veel denk maar dat is ook niet goed. mijn man en ik werkte beide hadden net een huis gekocht en kwamen niets tekort maar toen zijn broer overleed was dat een zware klap voor hem. hij is toen naar italid afgereisd naar zijn andre broer die zich bezig hield met duistere zaakjes en op dat moment is er een inval geweest. hij is in 1e instantie veroordeeld tot 14 jaar hij is in hoger beroep gegaan en nu is het 8jaar met aftrek is dat ongeveer 5 jaar. verder ben ik nu gestopt met werken vanwege rugproblemen financieël is het een ramp maar dan denk ik maar er zijn mensen die het slechter hebben vooral voor de kinderen eerst kregen ze alles maar nu niet meer.

[SANDRA]

Het Is wel fijn dat je steun van iedereen om je heen krijgt. maar hoe doe je dat met de advocaat? spreekt hij/zij nederlands? dat was namelijk echt een ramp bij ons maar gelukkig is mijn man italiaan dus voor hem ging het vloeiender. als je inhoudelijk over de zaak gaat schrijven kan dit tegen hem gebruik worden. mijn man vond het in 1e instantie geen goed idee dat we wilde komen dus heb dat maar niet gedaan maar na 1 jaar werd het teveel dus ben ik met de kindjes naar italie afgereisd dit heeft hem goed gedaan al was het afscheid zwaar. hij mag iedere week 10min bellen wat heel snel voorbij is. nu je je man geld hebt gestuurd kan hij in ieder geval boodschapjes doen dat is wel fijn voor hem. en hij mag trots zijn op zijn dochter! het is inderdaad niet makkelijk want soms schaam ik me echt altijd ben ik de gene die op het schoolplein staat zelf het huis verbouwen zonder vader iets leuks doen met de kinderen het is ook zo stil in huis niets is hetzelfde maar aan alles komt een eind groetjes sandra

[Barbara]

Hoi Sandra

Ik communiceer in het duits met de advocaat en gelukkig voor mij ik woon in de grensstreek en ben de duitse taal rdelijk machtig dus red me er prima in. Dat heb ik vaker gehoord dat het voorarrest de zwaarste periode is. Als ik de gevangenis opzoek dan ziet het er mooi uit en is het een kleine gevangenis. Dit weekend een brief gekregen van hem dat hij met nog iemand op een kamer zit maar deze kan geen duits dus ze kunnen niet communiceren. Verder is mijn man heel sociaal en bewegelijk en het tussen vier muren opgesloten zitten is niets voor hem. Wat dat betreft is hij nu al enorm gestraft. Hij schrijft dat het een sonja bakkerpaleis is. Hij krijgt maaltijden maar hij is een zoetekouw en groot dus me die drie maaltijden wordt hij niet gevuld. Hij heeft nu in ieder geval geld en kan dingen kopen. Verder hebben enkele familieleden ook wat chocola gestuurd alsmede boeken. Hij leest nu en je moet weten dat hij in zijn gehele leven praktisch nooit gelezen heeft en nu dus wel.
Dat je je kinderen nu dingen moet afnemen dat vind ik het ergste. Haar papa is nu al weg en misschien moet ik straks het huis ook nog verkopen. Ik ben nu druk aan het kijken hoe ik dat kan regelen. Gelukkig is een vriend financieel adviseur en die bekijkt onze polissen en evt of ik recht heb op toeslagen etc. Een vriendin van mij is belastingconsulente en is ook aan het kijke nbelastingtechnisch en verder de familie die willen me helpen en zoals zij zeggen zullen zij er alles aan doen om mij in ieder geval nu nog hier in het huis te laten. Klinkt gek omdat het maar een materiaal is maar de buurt waar ik woon helpt mij ook gigantisch met oppas en willen me altijd helpen. Ik woon hier ontzettend fijn en esmee heeft hier heel veel vriendinnetjes dus ook afleiding en ik wil dat nog niet meteen van haar afnemen. Mijn kinderen dat zijn mijn grootste zorg. Ik hoop binnenkort ook meer duidelijkheid te krijgen en te kunnen vragen wat hij nu heeft gedaan. Antwoorden krijgen op al mijn vragen. Ik schrijf er niet over (mag ook niet is mij gezegd) maar het is wel vervelend om die vragen niet beantwoord te krijgen. Ik snap gewoonweg nie waarom hij het heeft gedaan. Er was geen reden toe om dat te doen. Niet financieel, verslaafde familieleden of uit een dergelijk milieu. Hoe hij dit heeft kunnen doen en niet nagedacht heeft wat als het misgaat dat steekt mij heel erg. Voel me nu behoorlijk in de steek gelaten door hem. Maar goed de 18e is er weer een verhoor en misschien krijg ik dan wat meer info. Ik hoop het heel erg. Ik vind het knap van je dat je nog steeds zo door kan gaan al zoveel jaar ook kun je je man niet hier krijgen op basis van het WOTS?

[SANDRA]

Hey Barbara,

Hopelijk kunnen je kenissen wat betekenen voor je zodat je het huis kan behouden. Want hoeveel kan een mens aan? De ene klap na de andere is niet zeker niet fijn. Mijn man is ook altijd in de weer en sociaal in de buurt waar hij is opgegroeid is dan ook echt geschokt gereageerd hij is erg bekend daar maar gelukkig hebben ze hem dat beweeglijke niet ontnomen dat zie je ook heel erg duidelijk wanneer we op bezoek zijn met iedereen maakt hij een praatje en moet ook altijd van alles en nog wat regelen ook wil hij meestal zijn bezoek zo plannen om samen met zijn maatjes en hun famillieleden. Maar om je vraag even te beantwoorden mijn man komt eigenlijk wel in aanmerking voor de WOTS regeling hij was ook hiermee bezig maar hij is nu aan het overleggen met zijn advocaat wat beter is voor hem want als het goed is dan mag hij per januari gaan werken en zit hij in een soort van open kamp dan mag hij naar buiten en moet hij zich s’avonds melden dan slaapt hij daar eigenlijk alleen maar. En we denken dat dat dan beter is dan dat hij hier komt want hoogstwaarschijnlijk als hij die WOTS aanvraag doet moet hij 8 jaar zitten eissen ze dan van nederland dat is dan zogezegd de voorwaarde terwijl blijft hij in italie dan hoeft hij maar 2/3 uit te zitten wat neerkomt op 5.5jaar. Dan is het nog even doorbijten maar als we op bezoek gaan dan kunnen we ook echt samen zijn met zijn 4en. Het is allemaal niet makkelijk maar ja de dingen zijn zoals ze moeten zijn. Hopelijk komt er gauw een einde aan. Je hoeft niet perse famillieleden of vrienden of uit het drugsmileu te komen. Soms word je er ook ingeluisd of praten mensen je wat in maar ik zeg maar zo het is zo en ik kan er lang over piekeren maar dat veranderd er hellemaal niets aan. Maar ik begrijp jouw situatie echt wel je hebt talloze vragen die je graag beantwoord wil hebben. Ik hoop dan ook echt dat je zo snel mogelijk antwoord krijgt maar mijn advies is probeer op bezoek te gaan dan voel je je veel opgeluchter en zal je wat antwoorden hebben ook al blijft er achteraf altijd nog wat te vragen of te zeggen. Houd moed en blijf sterk probeer van je kinderen te genieten laat dat je ook niet ontnemen. Groetjes Sandra

[Auteur]

Berichten