Navigatie Menu

[Barbara]

Hoi Sandra

Sorry tijd niet gereageerd maar mijn man is weer thuis! niet te geloven ineens ging alles heel snel en vrijdag kon ik hem komen ophalen. Nu is hij thuis en we praten veel wat er nu gebeurd is allemaal. Het verhaal valt me gelukkig heel erg mee. Ergste in mijn kop gehaald en het valt mee. Het begin is er en we kunnen nu met elkaar aan de slag om er toch nog iets van te maken. Ik heb er wel vertrouwen in.
Onze dochter was zo blij van haar papa te horen. Moest huilen toen hij vertelde aan de tel. dat hij thuis kwam.

In ieder geval bedankt voor je steun en luisterend oor en ik hoop voor jullie dat jullie ook snel weer allemaal bij elkaar zijn en verder kunnen met het leven. Hou vol en nogmaals petje af hoe je het allemaal doet.

groeten Barbara

[Barbara]

Hoi sandra

sorry dat ik even niet van mij heb laten horen maar druk op school met dingen. Schoonmaken van de klassen, bijeenkomst groepenverdeling etc. verder nog sociale verplichtingen erbij dus.
Nou als ik de advocaat mag geloven ziet het er goed uit maar ik hou mijn reserves. Woensdag heeft er weer een verhoor plaatsgevonden en dat was ook positief verlopen en het verhaal van martijn komt overeen met wat de anderen hebben gezegd. Nu gaat der dinsdag weer een verhoor plaatsvinden door de politie en dan vrijdag (volgende week) nog een met de onderzoeksrechter en misschien wordt er dan besloten of martijn ontslagen wordt uit voorarrest (maar misschien ook niet). De advocaat is positief en hij weet wat er gebeurd is maar ik niet dus ik weet of ik hem kan/mag/moet geloven. Vorige week vrijdag kreeg ik nog de schrik van mijn leven. Was op het werk en wist dat martijn verhoord zou woren en ineens ging mijn mobiele. Zag aan eht nr dat het zwitserland was dus je begrijpt mijn hart ging als een razende en ineens had ik martijn aan de tel. Moest in het duits praten en niet over de zaak en wat moet je dan zo plots zeggen. /Ik wist het niet meer en veel dingen zijn ook langs mij heen gegaan. Zo gek om hem ineens te horen. Maar goed volgende week wordt een belangrijke week en dan kom ik er misschien achter wat er nu allemaal gebeurd is en wat er nog gaat gebeuren. Het is dan nog niet over. Hier is ook natuurlijk het eea kapot gemaakt aan vertrouwen etc dus wij zullen dan ook hard moeten werken en krijgt hij dan nog een straf geen idee allemaal.
Wat een dilemma voor jou mbt dat WOTS verhaal. Je wilt hem uiteraard het liefst dichtbij hebben maar als hij dan meer vrijheid krijgt kan ik me voorstellen dat je dat dan ook niet doet. Moeilijk hoor allemaal. Sowieso zijn dit soort dingen moeilijk ook omdat er een schande over heen zit (of hoe zeg je dat ook alweer kom er niet op). Dit is niet iets wat je zo meemaakt en mensen kijken je toch erop aan dus als het iemand overkomt zul je er niet snel overpraten en je zult zeker niet de publiciteit zo gaan opzoeken hiermee. Maar goed het blijft dus afwachten voor mij en ik hoop dat ik volgende week meer te horen krijg en misschien heel misschien dat martijn met de zomer thuis is. ik hoop het…en ik hoop voor jou dat het ook een keer snel voorbij is. Mijn petje af voor de ontberingen die je nu al hebt moeten doorstaan en dat je iedere keer de kracht hebt om door te gaan en “positief” te blijven. Ik ben nog maar 12 weken dit leven gewend maar wat een impact heeft dit op alles zeg. Voor de kinderen ga je door gelukkig dat ik ze heb want misschien was ik dan hele dagen in bed blijven liggen of zo en mensen gaan weren etc en nu kan het niet . Ze moetn nar school, ze moeten naar gym/zwemmen etc dus je moet de mensen wel onder ogen komen. nogmaals mijn petje af want ik weet nu hoe moelijk dit is.

[Barbara]

Hoi Sandra

Ik communiceer in het duits met de advocaat en gelukkig voor mij ik woon in de grensstreek en ben de duitse taal rdelijk machtig dus red me er prima in. Dat heb ik vaker gehoord dat het voorarrest de zwaarste periode is. Als ik de gevangenis opzoek dan ziet het er mooi uit en is het een kleine gevangenis. Dit weekend een brief gekregen van hem dat hij met nog iemand op een kamer zit maar deze kan geen duits dus ze kunnen niet communiceren. Verder is mijn man heel sociaal en bewegelijk en het tussen vier muren opgesloten zitten is niets voor hem. Wat dat betreft is hij nu al enorm gestraft. Hij schrijft dat het een sonja bakkerpaleis is. Hij krijgt maaltijden maar hij is een zoetekouw en groot dus me die drie maaltijden wordt hij niet gevuld. Hij heeft nu in ieder geval geld en kan dingen kopen. Verder hebben enkele familieleden ook wat chocola gestuurd alsmede boeken. Hij leest nu en je moet weten dat hij in zijn gehele leven praktisch nooit gelezen heeft en nu dus wel.
Dat je je kinderen nu dingen moet afnemen dat vind ik het ergste. Haar papa is nu al weg en misschien moet ik straks het huis ook nog verkopen. Ik ben nu druk aan het kijken hoe ik dat kan regelen. Gelukkig is een vriend financieel adviseur en die bekijkt onze polissen en evt of ik recht heb op toeslagen etc. Een vriendin van mij is belastingconsulente en is ook aan het kijke nbelastingtechnisch en verder de familie die willen me helpen en zoals zij zeggen zullen zij er alles aan doen om mij in ieder geval nu nog hier in het huis te laten. Klinkt gek omdat het maar een materiaal is maar de buurt waar ik woon helpt mij ook gigantisch met oppas en willen me altijd helpen. Ik woon hier ontzettend fijn en esmee heeft hier heel veel vriendinnetjes dus ook afleiding en ik wil dat nog niet meteen van haar afnemen. Mijn kinderen dat zijn mijn grootste zorg. Ik hoop binnenkort ook meer duidelijkheid te krijgen en te kunnen vragen wat hij nu heeft gedaan. Antwoorden krijgen op al mijn vragen. Ik schrijf er niet over (mag ook niet is mij gezegd) maar het is wel vervelend om die vragen niet beantwoord te krijgen. Ik snap gewoonweg nie waarom hij het heeft gedaan. Er was geen reden toe om dat te doen. Niet financieel, verslaafde familieleden of uit een dergelijk milieu. Hoe hij dit heeft kunnen doen en niet nagedacht heeft wat als het misgaat dat steekt mij heel erg. Voel me nu behoorlijk in de steek gelaten door hem. Maar goed de 18e is er weer een verhoor en misschien krijg ik dan wat meer info. Ik hoop het heel erg. Ik vind het knap van je dat je nog steeds zo door kan gaan al zoveel jaar ook kun je je man niet hier krijgen op basis van het WOTS?

[Barbara]

Hoi Sandra

Bedankt voor je berichtje. Ik weet ik moet hem steunen maar soms is het zo moeilijk en qua gevoelens ben ik een achtbaan. Ik hou van hem met heel mijn hart maar soms ben ik zo boos op hem wat hij nu mij en de kinderen aandoet. Ik schrijf elke dag een stukje en die hele mail stuur ik naar izjn advocaat en verstuur ik ook per post met de nodige kindertekeningen en kaarten die ik ontvangen van mensen. Verder stuur ik boeken en veel chocolade (nu geld overgemaakt kan hij zelf wat kopen). Ik mag niet over de zaak schrijven want dan krijgt hij de brieven niet en martijn heeft liever niet dat ik kom. Ene kant begrijp ik het want ik ga weer weg en we mogen niet over de zaak praten maar anderzijds denk ik kom nou je moet je verantwoordelijkheid nemen en mij te woord staan. Ik zit gewoon vol met vragen waarom. Het is het geld dat weet ik maar we hebben het niet nodig. We zijn een modaal gezin. Het klopt je leert nu je vrienden kennen en ik denk dat wij het geluk hebben dat wij veel vrienden hebben. Tot nu toe is nog niemand afgehaakt en is iedereen begripvol/belangstellend die mij/martijn kennen. Krijg veel kaartjes van vrienden, familie en moeders ui de klas van mijn dochter met daarin lieve dingen dat als ik ze nodig heb of esmee wil komen spelen etc. Dat is heel fijn om te krijgen nu vooral maar ik voel me wel bekeken en tja die moeders kunnen toch niet begrijpen dat ik ondanks dit nog van hem hou. Dat gaat niet zomaar weg (nu moet ik zeggen dat ik voorheen ook zo dacht maar nu mezelf dit treft onderga je het toch anders).Ik sta versteld dat ik zo sterk ben. Werken, de kinderen, dingen regelen etc etc maar soms owrdt het me behoorlijk veel en vaak dat ik s avonds in bed huil. Soms helaas in het bijzijn van mijn kinderen maar de tranen kan ik niet altijd terugdringen en esmee houdt me als een havik in de gaten en kijkt enorm naar mijn ogen. Soms troost ze me. Ik heb geen idee wat me / ons te wachten staat. Vandaag heeft hij weer een verhoor gehad en wat ik begreep werkte hij mee en zag het er goed uit maar ik weet nog steeds niet wat er is gebeurd dus kan niets inschatten. Het is frusterend dat lange wachten.
Ik las dat jou man al 3 jaar gevangen zit. Hoe ga jij daar mee om? hoe regel jij thuis alles? hoe doe je het financieel? Misschien dat je het niet vertellen wilt maar ik vraag het toch.

[Barbara]

Hallo

Dit is mijn eerste keer en heb geen idee hoe zoiets in zijn werk gaat. Mijn man is opgepakt in Zwitserland in ieder geval met smokkelen van drugs (er is nog niets concreets ten laste gelegd maar ik bereid me op het ergste voor, tenminste dat probeer ik). Ik heb 2 dochters een van 6 en een van 2. De oudste krijgt dus al heel wat mee en ze gaat er tot nu toe beter mee om dan haar mama maar ze mist haar papa enorm. Ik heb geen idee hoe mijn toekomst eruit gaat zien. Ik heb er totaal geen controle op op het moment. Ik hoop, bidt en weet ik veel wat nog niet meer om het met een sisser te laten aflopen maar goed ik weet het niet. We hebben per brief contact maar inhoudelijk mogen we niet schrijven over de zaak dus krijg mijn vragen niet beantwoord en dit is nu al 9 weken zo. Die onzekerheid maakt me gek en ik heb geen idee wat ik nog moet of kan ondernemen, rechten heb etc. Tevens vinden mensen het heel erg en leven met me mee maar ze weten niet hoe het voelt. Mijn man heeft een fout gemaakt (waarschijnlijk) ja dat klopt maar ik hou nog van hem. Ik ben boos, woest, verdrietig van alles. Kunnen jullie mij zeggen hoe jullie ermee omgaan? hoe jullie kinderen ermee omgaan?

groeten Barbara

[Auteur]

Berichten