Ga naar de inhoud

life

Aangemaakte reacties

11 berichten aan het bekijken - 1 tot 11 (van in totaal 11)
  • Auteur
    Berichten
  • In reactie op: Mijn hoofd draait op volle toeren! #1365
    life
    Deelnemer

      lieve Sien,

      ik zou aan al die mensen die jouw aan het pushen zijn om te beslissen of beter gezegd om hem te laten vallen, zeggen dat je er zelf nog niet uit bent en dat ze jouw helemaal niet helpen met zo aan te dringen. Tijd brengt raad. Als je hem nog graag ziet (of zelfs als je daaraan nog twijfelt) geef hem een tweede kans om daaraan uit te geraken, zo zal je mettertijd zelf ondervinden of het de moeite waard was. Maar blijf realistisch en met je voeten op de grond staan. Probeer ook je eigen leven te leiden en je niet teveel aan hem vast te klampen. Dit uit zelfbescherming voor moest het toch niet lukken. Probeer nu een keuze te maken en je aan deze beslissing te houden en probeer het dan van jou te zetten. je hebt nu rust in je hoofd nodig en vergeet niet dat jij en alleen maar jij de touwtjes nu in handen hebt. Niemand kan jouw verplichten bij hem te blijven als je niet gelukkig bent. jij kiest zelf voor het leven dat je wilt.
      ik kan het wel allemaal wel goed uitleggen hoor maar hopelijk kan ik me daaraan ook houden als mijn man vrijkomt. ik weet alleen heel goed dat ik de stress en de periode die ik nu meegemaakt heb niet meer wil memeemaken. ik wil gewoon gelukkig zijn en hopelijk lukt dit met hem want we hebben tenslotte toch een kind samen.
      maar zo niet dan liever de korte pijn om hopelijk nadat alles verwerkt is terug gelukkig te worden.

      groeten life

      In reactie op: Mijn hoofd draait op volle toeren! #1362
      life
      Deelnemer

        hallo,
        jouw verhaal zou het mijne kunnen zijn. ik heb het ook moeilijk met de leugens en twijfelde ook om mijn man een tweede kans te geven. het heeft me 3 maanden gekost vooraleer ik er uit was. wij hebben samen wel een kindje dus dat speelt uiteraard ook mee. ik heb uiteindelijk wel beslist om hem een tweede kans te geven. hij zit nu wel nog vast. als ik hem geen tweede kans geeft ga ik me altijd blijven afvragen hoe het geweest zou zijn. er waren natuurlijk wel een aantal voorwaarden. ik wil nu echt de man die ik wil, ik ben daarin veel harder geworden, zo en niet anders, want een tweede keer al die stress meemaken kan ik niet meer aan. ik wil gelukkig zijn en als ik merk dat dit niet lukt dan is (hoe pijnlijk ook) het voor mij gedaan. ik heb er wel goede vooruitzichten in want hij is nu al enorm veranderd. maar je weet natuurlijk nooit hé. ik heb gelukkig wel de steun van mijn ouders. maar dat zou ik in jouw geval daar niet van laten afhangen. jij moet met hem samenleven, het is jouw keuze en als het heel goed gaat zullen ze met de tijd wel bijdraaien.
        veel sterkte

        In reactie op: zo verschrikkelijk moeilijk #1361
        life
        Deelnemer

          hey,
          bedankt voor je reactie!
          weet je wat het ook vooral is. zolang hij niet thuis is kan ik enkel afwachte en worden mijn twijfels niet beantwoord. We moeten eerst beginnen met terug samen te leven en dan pas kunnen we deze periode samen beginnen verwerken. En kan ik ook ondervinden of we samen nog een toekomst hebben. En dit maakt het nu net zo moeilijk dat lange wachten en de onzekerheid. maar we moeten erdoor, zowel ik als de kindjes. hopelijk breekt er nadien een mooiere periode aan.

          Life

          In reactie op: Weet niet zo goed wat doen… #1259
          life
          Deelnemer

            hallo Saartje,

            dank je wel. Ik kreeg het de laatste tijd wat moeilijker, ik denk omdat de boosheid al voor een deel weg is en het gemis groter wordt. zijn overplaatsing zal wel lukken denk ik aangezien hij de papieren al ondertekende. Ben ook blij te horen dat hij na 1/3 vrij zal komen. Dus in het slechtste geval na 10 maanden. Misschien wel nog vroeger.
            Gelukkig zijn er bijna 3 maand voorbij.

            groeten Life

            In reactie op: Weet niet zo goed wat doen… #1255
            life
            Deelnemer

              en Saartje, nog nieuws, is het einde in zicht?

              ik wou dat ik dit ook kon zeggen. Mijn man zit nu bijna 3 maanden in de gevangenis in Frankrijk.
              Heb hem nog maar 3 keer gezien.
              Vorige week tekende hij de papieren voor zijn overplaatsing naar België maar wanneer dat dan ook effectief gaat gebeuren weet ik niet.
              Ben benieuwd. We gaan dan ook eens informeren voor elektronisch toezicht.
              Hij kreeg 30 maanden. Ik hoor van overal dat je als je minder dan drie jaar zit 1/3 van je straf moet doen, klopt dit, weet jij daat iets meer van?
              Heb ook al horen zeggen dat hij dan nog wat vroeger zou kunnen vrijkomen wegens goed gedrag.
              Ik weet daar allemaal niet veel van, hopelijk krijg ik hier wat reacties van anderen.
              Ik vind het toch wel zwaar om dragen. k hou me sterk natuurlijk maar van binnen …………
              hopelijk zie je nu ook het einde van de tunnel.

              groeten Life

              In reactie op: eerste keer op bezoek #1199
              life
              Deelnemer

                dank je wel, goed te horen dat mijn reactie normaal is. hopelijk kan ik alles een beetje beginnen verwerken en het een plaats in mijn leven geven na dit bezoek.
                merkte na zijn telefoongesprek van gisteren dat hij wat depressief klonk. hij zegt me zelf niet dat hij zich slecht voelt maar toen ik vroeg hoe hij zich voelde zei hij dat hij zich heel slecht voelde.ik vertelde hem ook dat ik naar de toekomst toe nog niets beslist hem in verband met hem nog een kans geven of niet.
                hij zei heel gewoon; ja als je beslist om me geen kans meer te geven dan; geen probleem dan kom ik gewoon thuis mijn kleren halen en ga ik wel weg.

                het is zo precies van ja als dit je keuze is dan zal ik je niet meer storen. hij reageert zo gelaten wat me enigszins wel doet vermoeden dat hij in de put zit.
                ergens voel ik me hier wel wat goed bij omdat ik toch wel wil dat hij beseft wat hij gedaan heeft. mijn moeder zegt dat ik heel hard ben voor hem en dat ze niet wist dat ik zo hard kan zijn . maar hij heeft me toch ook heel erg gekwetst door al zijn leugens. zal wel een deel van het proces zijn waar ik door moet denk ik.
                zijn er nog mensen die hetzelfde meegemaakt hebben?

                In reactie op: Weet niet zo goed wat doen… #1189
                life
                Deelnemer

                  hallo Daphne,

                  ik denk dat het ook beter is om het je familie te vertellen. en dan heb ik het wel over naaste familie zoals je ouders, eventuele broers, zussen. in het begin zullen ze schrikken en misschien wel boos zijn. En dan waarschijnlijk niet op jou maar op hem. dit is een heel normale reactie. maar de boosheid zal zakken en uiteindelijk zullen ze jou steunen. jullie kennen elkaar al lang hé. had je geen vermoedens dat je man met iets bezig was waar jij niets van wist?
                  ik wel heel erg en ergens moet ik zeggen dat het ergens hoe raar dat ook klinkt goed is dat het zo gegaan is. want leven zonder vertrouwen en vermoedens terg enorm aan je en maakt de relatie uiteindelijk kapot. Dus misschien moest het lot zo zijn.
                  ik heb hem ondertussen 2 keer gehoord. hij belde me gisterenmorgen en s avonds nog eens. heb echt alles gezegd dat ik wou zeggen tegen hem, ben heel hard geweest voor hem en hem laten weten dat wat hij deed onvergeeflijk was maar dat het vooral de leugens zijn die het meeste pijn doen. heb hem ook gezegd dat ik niet weet of ik hem ooit nog kan vertrouwen en dat wij niets gedaan hebben maar ook enorm gestraft worden.
                  hij zegt dat hij nu al enorm spijt heeft en dat hij alle dagen weent als hij naar onze foto’s kijk.
                  ik voel me opgelucht dat ik hem gesproken heb en ben blij dat ik alles van mijne lever nu is.
                  maar ik maak me toch wat bezorgd over mijn eigen gevoelens. ik voel dus totaal geen medelijden. voel alleen maar boosheid. was wat weg maar is terug gekomen met hem te horen. heb zo het gevoel van: ik trek me van jou niets meer aan en leid mijn eigen leven verder. wil hem precies zelf nog eens extra straffen. ik weet dit wel maar het is sterker dan mezelf.voel me nu wel sterker en wil er vooral zijn voor mijn kinderen. ween ook veel minder, heb precies geen tranen meer. hij belde me net ook op en kon me weer niet inhouden om verwijtend naar hem te doen. misschien zal dat zo de eerste keren zijn en daarna niet meer. wil graag weten hoe dat bij anderen ging.

                  In reactie op: Weet niet zo goed wat doen… #1180
                  life
                  Deelnemer

                    hallo Daphne,

                    je omschrijft alles net zoals ik me ook voel. Het is verschrikkelijk, ik weet het. Vooral zoals je zegt al die gevoelens door elkaar. Ik zelf heb ook enorm schrik voor de toekomst en weet momenteel niet hoe het nu verder moet. ik twijfel tussen hem nog een kans geven en hem opgeven, dus de korte pijn. Maar soms denk ik dat ik niet sterk genoeg zou zijn om hem op te geven.
                    Het moeilijkste vind ik leven met al de leugens die hij me verteld heeft. Nu stel ik alles in vraag. misschien beleigt hij me al sinds we samen zijn , dat doet zo een pijn.

                    Het moet voor jou heel moeilijk om dit voor je familie te verzwijgen, bij mij weten ze het; allé mijn ouders en broer en zus maar geen nonkels en tantes enzo. enkele goede vrienden weten het ook maar heel veel mensen weten het niet. ik leef op automatische piloot, jij ook momenteel hé denk ik.
                    vraag jij je ook af wanneer de pijn iets draaglijker wordt?
                    gelukkig kan je af en toe terecht bij je schoonouders, zij kennen hem toch ook heel goed. mijn schoonfamilie woont in Afrika. jullie zijn wel al lang samen hé. Heb je nooit vermoedens gehad dat hij iets verborgen hield? ik wel maar probeerde deze weg te duwen en dacht soms dat het aan mezelf lag. Zo zie je maar dat het gevoel soms juist is.
                    het zou tof zijn om elkaar regelmatig te mailen, kwestie van elkaar wat moed in te spreken. Je moet mijn verhaal maar eens lezen. ben ook vrij nieuw, mijn man is pas sinds een week aangehouden en zit in de gevangenis in frankrijk. Heb hem ook nog niet gesproken sinds zijn arrestatie, dus heb mijn boosheid nog niet kunnen ventileren.

                    heel veel steun
                    Life

                    In reactie op: Weet niet zo goed wat doen… #1177
                    life
                    Deelnemer

                      dank je Saartje,

                      ik voel me zo radeloos. heb het enorm moeilijk en barst steeds in huilen uit. Ik heb hem ook nog niet gehoord sinds zijn aanhouding. Dus ik weet nog van niets. Ik kreeg enkel een telefoontje van een sociaal assistent van uit frankrijk om me te vertellen dat mijn man aangehouden is. hij wou me zelfs niet zeggen waarvoor.
                      ik kreeg wel een nummer waarnaar ik kon bellen. heb dit gedaan maar daar (tribunal) wisten ze nig van niets. ik belde toen 2 dagen later nog eens terug en toen vertelden ze me waarom hij aangehouden was en dat hij 30 maanden moet zitten. mijn wereld stortte op dat moment in. Ik ben dan ook nog te weten gekomen waar hij juist in Frankrijk vast zit want dat wist ik ook nog niet. ik moet maar zelf heel veel moeite doen om maar iets te weten te komen want niemand vertelt me iets.
                      Later die dag heeft mijn man me proberen bellen maar ik miste het gesprek dus liet hij een boodschap op mijn voicemail.
                      Dus ik heb nog niet met hem gesproken sindsdien, misschien dat ik me ietsjes beter zal voelen als ik hem de eerste keer gesproken zal hebben of misschien juist niet.
                      ik heb ook gevraagd aan de gevangenis daar of ik hem mocht bezoeken. Ze vertelden me dat ik eerst een brief aan de directeur moet schrijven en een aantal documenten moet bijvoegen en dat ik dan na 2 weken eens moet bellen om te zien of het goedgekeurd is. Dus voorlopig kan ik alleen maar wachten.in de boodschap zei mijn man kort wat er gebeurd was en hij zei dat hij daar een gratis advocaat had gekregen en dat die had gezegd dat als hij een goeie advocaat vanuit België kan krijgen hij misschien kan overgeplaatst worden. Maar hij zei ook dat als ik daar niet voor kan zorgen dat hij me dan alleen wil vragen om goed voor de kindjes te zorgen. in eerste instantie was ik wel wat kwaad; ik had zo iets van ; amai hij steekt eerst zijn eigen in de miserie en nu is hij zelf niet beschaamd om aan mij hulp te vragen. En dit terwijl hij niets van geld hier heeft achtergelaten want mijn man had een groot gat in zijn hand, daar hadden we trouwens de meeste discussies over. hij weet dat ik het nu financieel moeilijk zal hebben, hoe moet ik in godsnaam nog een advocaat betalen?
                      heb eens op internet gekeken voor een pro deo advacaat hier maar ik denk dat ik daar niet voor in aanmerking kom.
                      Wat een miserie. ik weet het soms allemaal niet meer.

                      In reactie op: Hoe is jullie reactie met de buitenwereld? #1175
                      life
                      Deelnemer

                        hallo,

                        daar heb ik het ook moeilijk mee, met de reacties van de buitenwereld. Mijn man zit nest vast en heel wat mensen weten het nog niet. voor een aantal mensen wil ik het zo lang mogelijk verzwijgen. ik weet ook niet goed wat te zeggen als ze naar hem gaan vragen, zeg je dan de waarheid of verzin je beter iets? je kunt natuurlijk niet steeds iets blijven verzinnen.Heb mijn man zelfs nog niet gezien of gesproken. hij heeft eenmaal gebeld maar heb het gesprek gemist dus heeft hij,iets ingesproken. Vind het allemaal zo verschrikkelijk. ik leef precies in een film.De laatste maanden krijg ik de éne tegenslag na de andere. Na regen komt zonneschijn zeggen ze maar de regen mag nu toch eens gaan ophouden vind ik.
                        ik kijk alvast uit naar de bijeenkomsten binnenkort. hopelijk gaan die heel binnnenkort door.

                        In reactie op: Weet niet zo goed wat doen… #1174
                        life
                        Deelnemer

                          hallo,

                          ik ben nieuw hier en ik weet heel goed hoe jij je voelt. Mijn man is pas aangehouden in frankrijk en zit daar nu in de gevangenis.ik had wel al een paar maanden vermoedens dat hij dingen voor mij verborgen hield en had ook vermoedens met wat hij zich bezig hield. hij heeft me dus belogen hierover want volgens hem had hij niets te verbergen.
                          Ook al heb je vermoedens, de moment dat ze je opbellen met het nieuws dat je man in de gevangenis zit en dan nog in een land waarvan je niet wist dat hij daar zat, dan voel je de grond echt onder je voeten wegzakken.
                          wij hebben dan ook nog een kindje samen en ik heb reeds 2 kinderen uit eerste huwelijk.
                          ik heb hem vroeger altijd verwittigd dat als hij ooit iets stom deed hij het bij mij voorgoed kon vergeten en dat ik zeker niet met zijn kind naar de gevangenis zou gaan. Hij heeft een risico genomen en wist toch potverdorie wat er op het spel stond, dat hij zo alles wat hij liefheeft kon verliezen. Ik heb zoveel kwaadheid in me, ben razend op hem. Voel me alsof we niets waard zijn voor hem. Is misschien heel erg dat ik dit moet zeggen maar ik vind het ergens ook wel goed dat ze hem snel opgepakt hebben en dat deze hele situatie geen jaren aangesleept heeft. Hopelijk heeft hij zo de schrik van zijn leven gehad.
                          In eerste instantie wilde ik hem nog eens extra straffen voor zijn onverantwoordelijk gedrag door niet bij hem te gaan.Nu was ik van plan om slechts één maal te gaan om hem te vertellen hoeveel leed hij ons aandoet. ik wil zijn reactie zijn. Ik hoop dat hij afziet en dat hij immens veel spijt heeft van wat hij gedaan heeft. Ik hoop dat als hij vrijkomt hij zijn leven gaat beteren maar ben ook bang dat hij het niet zal doen.
                          Mijn ouders waren razend en vonden in eerste instantie dat het n u wel genoeg geweest moest zijn en dat ik hem beter kon laten vallen. Maar dat het toch mijn beslissing was als ik bij hem wil blijven en dat ze mij nooit zouden veroordelen.
                          vandaag zei mijn mama dat ze ganse nacht nagedacht had en dat we verkeerd bezig zijn. Ze zei dat hij al gestraft wordt door vast te zitten en dat ik toch beter op bezoek kan gaan. want hij is niet van hier en heeft hier verder geen familie. hij is als mens geen slechte man, heeft steeds goed voor mij en de kindjes gezorgd maar verkeerde onder grote druk om zijn familie die ver van hier woont en in armoede leeft te helpen. Hij heeft fouten gemaakt en verkeerde keuzes gemaakt en hopelijk leert hij uit zijn fouten.
                          Wij blijven hier achter met de financiële beslommeringen, de schaamte naar de buitenwereld toe en het gemis. Want al ben ik nog zo kwaad toch moet ik toegeven dat ik de mooie momenten mis.
                          Er was een tijd voor de problemen begonnen dat hij mijn beste maatje was. Hij zit vast voor 30 maanden. Ik ken niets van dewetgeving in frankrijk. Hij heeft daar nu een gratis advokaat en die zei dat als hij een goede advokaat hier zou hebben dat hij dan misschien naar hier kan overgeplaatst worden. Maar ik heb het geld niet voor een advokaat en ik weet niet of we hier een pro deo advokaat kunnen krijgen en of die iets gaat kunnen doen. voel me gewoon verschrikkelijk in deze situatie. vind het ook zo erg voor de kinderen. ik weet ook niet wat het beste is dat ik kan doen, heb zoveel vragen en twijfels.

                        11 berichten aan het bekijken - 1 tot 11 (van in totaal 11)