Navigatie Menu

[Ingrid]

Hoi, als oud gezant en bijna ervaringsdeskundige te noemen als achterblijver van een gedetineerde kan ik héél goed begrijpen wat je bedoeld.
Alleen achterblijven met een partner in detentie is iets waar weinig mensen zich een beeld bij kunnen vormen. Over het gehele detentiewezen hangt tenslotte nog een dikke sluier.

Belangrijk is voor jou dat je jouw leven blijft voortzetten zoals je dit ook deed voor de in detentieplaatsing. Ga je nu namelijk je hele leven veranderen of omgooien in kader van je gedetineerde partner dan ga je daar, na terugkeer uit detentie, een serieuze malheur van krijgen met alle negatieve gevolgen van dien.
Ook is het aan te raden om in het hier en nu te gaan denken. Laat dat denken in de vorm van ‘hoe het had moeten zijn’ of ‘hoe je het graag had gewild’ los én accepteer de huidige situatie zoals die is. Dat gaat het ermee omgaan véél acceptabeler maken.

Je mag me altijd contacteren hoor.

Véél sterkte en onthoudt: aan alle negatieve situaties komt een einde!

[Ingrid]

Voor achterblijvers is een geliefde in detentie al zwaar, over het gevangeniswezen hangt, na jaren, nog steeds een dikke sluier terwijl iedereen in detentie kan komen van loodgieter tot arts en van timmerman tot advocaat.

Ik ben al ouder en heb al zoveel gevangenissen van binnen gezien (nee nooit zelf gezeten) dat ik eigenlijk nergens meer van op kijk.
Zelfs getuigenbescherming heb ik al gehad.

Belangrijk voor jezelf én je gezinsleden is jouw/jullie leven niet geheel in het kader van de gedetineerde te laten verlopen. Blijf je eigen dingen doen of start iets nieuws; denk aan een cursus volgen, je huis anders inrichten en noem maar op.
Want ga jij je geheel in kader stellen van je gedetineerde partner dan ga jij jezelf niet alleen tekort doen maar bij terugkeer ook tegen ‘n serieuze hindernis lopen die dan de relatie kan doen laten kantelen!

Mijn partner zit in detentie, zeer recent, en volop in onderzoek dus die mag geen contact hebben met de buitenwereld. Sterker nog ik heb zelf mogen uitvissen waar die verbleef.
Door de jaren (en ervaring) heen heb ik met restricties geen moeite meer. Heb in Aken bezoek gehad in alle luxe (geheim en in kader van getuigenbescherming) maar in Frankfurt bijvoorbeeld ook met z’n -tig in een zaaltje gezeten.

Probeer je toch te focussen op hoe de situatie nu is en hoe je er nu iets van moet maken én niet jezelf richten op ‘hoe je het graag had willen hebben of zien’ want dat laatste gaat je nu niks gelukkiger maken.

Véél sterkte én succes.

[Auteur]

Berichten