Aangemaakte reacties
-
AuteurBerichten
-
Hallo Missvda
Je reactie heeft me kippenvel bezorgd!
Het is heel fijn om te weten dat er nog mensen zijn die in zo een situatie zitten of gezeten hebben!En zeker als je dan hoort dat je er heel positief uit kunt komen!!! Alé begrijp me niet verkeerd, heb liever dat niemand dat mee maakt, maar het gebeurt nu eenmaal wel.
Hebben je ouders ooit gedreigd dat ze je niet meer wouden zien als je verder met hem ging of dat ze hem niet meer wouden zien? Dat is hetgene waar ik het meest schrik voor heb, maar ik hoop dat dat na een tijdje toch allemaal terug in orde komt, moest het zo zijn.Geen idee, maar ik weet wel dat hij enkele keren per dag 10min kan bellen, want mijn vriend belt me soms 2x per dag.
Dag tettergat
Bedankt voor de reactie!
Heb ondertussen ook je verhaal gelezen. Vind het erg dat er zo’n moeilijke situaties bestaan, zeker als er dan nog kindjes in het verhaal voorkomen. Vind het enorm moedig van je dat je voor zoveel kindjes zorgt, ook al is dat financieel zwaar.
Ik ben ook blij dat het goed gaat met je broer en hoop dat het met mijn vriend en mij ook zo gaat verlopen. Ik vind het in elk geval al een heel bewijs van liefde dat we nu nog samen zijn, dus we zullen er zeker sterk als koppel uitkomen! En ja, we zullen nog veel moeten overwinnen, ik geloof er in, maar soms nemen de twijfels en de onzekerheid het eventjes over en dan komt er nog eens bij dat de familie en vrienden mij zo abnormaal doen voelen.Maar ik zal het onthouden, pas het wel een beetje aan: liefde overwint veel, maar volgens mij toch niet alles. Soms moet je ook je eigen beschermen en dan kan je niet anders dan loslaten, maar uiteindelijk…de liefde blijft dan wel..hmz!
Mss hebt ge dan toch gelijk!
Groetjes
Hallo
Ik voel me vandaag zo radeloos…
Ik was wat smsjes aan het sturen en kreeg ineens de vraag van mijn moeder naar wie dat het was, toch zeker niet naar mijn vriend è!? (terwijl dat niet kon, want hij zit nog in de gevangenis) Ze was helemaal in paniek en ik kreeg al dadelijk te horen dat hij hier niet meer binnen mocht enzo 🙁 Ikzelf zie hem wel nog heel graag en wil niks liever als met hem verder. Maar ik weet absoluut niet hoe het te vertellen of wat te doen 🙁
Ik weet het echt niet meer…Hey Luna
Morgen namiddag, ik hoop rond 2u – iets na 2 daar te zijn.
Ik zal anders via Ulla je mailadres vragen, zodat we elkaar kunnen herkennen.Groetjes
Dag mie
Ik ga hem zeker blijven steunen en volhouden!
Heb jij al eens gedacht hoe de reacties gaan zijn als hij terug vrij komt en je dan je ouders wel moet vertellen dat je met hem verder wil?
Het zijn wel zorgen voor later, maar heb er toch schrik voor.groetjes
Super! 🙂 Als ik kan wil ik ook meegaan!
Volgende week moet ik terug gaan werken, maar denk dat ik elke dinsdag al zeker kan langs gaan. Is niet veel, maar we begrijpen beide de situatie en zijn akkoord zo. Misschien kom ik jullie dan ook wel tegen!Groetjes
Ik geef een vervolg aan mijn verhaal:
Ik ben vandaag voor het eerst op bezoek geweest bij mijn vriend (eindelijk)! En ik moet zeggen dat ik via dit forum al heel veel te weten was gekomen, waarvoor dank! Echt waar!
De deuren en de metaaldetector viel dus goed mee. Ik heb wel lang moeten wachten (30min)eer dat ik mijn vriend te zien kreeg in de bezoekerszaal. Dus ik raad het anderen wel aan om niet juist rond 14u te gaan, want dan wisselen de posten daar en gaat er veel tijd verloren.
Het was eerst zwaar toen ik hem zag, maar ik begrijp nu ook veel beter waarom het goed is hem te steunen, want hij heeft dat echt wel heel hard nodig! Het heeft ons in elk geval heel goed gedaan.
Ben echt blij dat ik mijn eigen gevoel gevolgd heb.Nogmaals dank, vooral aan Ulla en LaLuna! :kiss:
SaartjeLaLuna
Misschien een domme vraag, maar een jeans broek gaat wel? Want daar zit uiteindelijk ook een knoop aan waarop de metaaldetector kan afgaan…Saartje
Dag Ulla,
Het lijkt me inderdaad wel zo dat wij, net zoals velen anderen wss, wel in het zelfde schuitje zitten. Jij hebt je ouders nog niets verteld en ik denk dat het mss goed is om dat ook nog even te zwijgen als je nog verder met je vriend door het leven wil. Mijn ouders weten wel van onze relatie af, we waren net geen 2jaar samen voor hij opgepakt werd, maar ik woon nog wel bij mijn ouders. Er waren wel plannen om gaan samen te wonen. Mijn ouders willen dat ik niets meer met hem te maken heb, maar dat kan ik niet. Dus zowel het schrijven van brieven, als de telefoontjes, als mss een bezoekje moet allemaal achter hun rug omgaan, gewoon omdat ik het niet durf te vertellen dat ik wel nog verder met hem wil.En dat maakt het voor mij, maar ook voor mijn vriend verschrikkelijk moeilijk. Alsof heel de miserie nog niet erg genoeg is. Hij begrijpt de situatie wel,begrijpt ook mijn ouders hun reactie, maar wat moet ik dan doen? Het hier thuis toch gaan vertellen en heel het kot hier ook nog eens op stelten gaan zetten? Ik vrees dat ik dat niet ga aankunnen, zeker niet nu dat mijn vriend in de gevangenis zit.
Ik laat nu alles maar gewoon op mij afkomen, steun hem zoveel als ik kan en ik probeer ook eens hem te bezoeken, al lijkt dat laatste niet te lukken 🙁We zien wel, maar we geraken er hopelijk allebei uit met onze vriend!
Dikke steunknuf
SaartjeOei, ocharme Ulla!!!
Mijn vriend heeft vrijdag bezoeksrecht voor me aangevraagd en hij zei gisteren dat het goedgekeurd en in orde was. Nu, ik ben wel nog niet kunnen gaan, dus weet niet of het echt al in orde is, maar normaal maar enkele dagen. Waarschijnlijk is er dan toch iets misgegaan en kan hij misschien beter nogmaals aanvraag doen?
Dikke steunknuffel en veel sterkte xSaartje
Je bedoelt naar hem schrijven? Of voor mezelf dingen opschrijven?
Ja, ondanks alles blijf ik hem graag zien, maar of dat wel verstandig is…ik weet het opt moment allemaal niet zo goed. Misschien word ik ook zelf te fel beïnvloedd door mijn omgeving, iedereen zegt hier wel van ‘amai, dat hij daar maar oprot en u gerust laat’ terwijl ik hem zeker niet in de steek wil laten. Ik relativeer meer, hij heeft fouten gemaakt, maar al bij al gaat het nog wel. Ik wil zeker nu nog geen besluit nemen voor onze relatie, ik zie ons nog steeds samen, maar ik hoop dat tijd het zal uitwijzen, want ik ben een eeuwige twijfelaar…Hey laluna
Eerst en vooral wil ik je al bedanken voor het antwoorden! Sorry dat ik dat niet eerder heb gedaan, maar mijn hoofd staat zo goed als nergens naar.
Hij heeft mij nu 2x gebeld ondertussen, waar ik enorm blij om ben, want ben anders heel ongerust. Hij moet blijven, voor een maand al zeker, maar hij heeft me gezegd dat hij in beroep is gegaan, dus binnen 2 weken komt dat terug voor de raadkamer of hoe dat ook heet. Hij is er toch fel mee bezig denk ik. Of denk je dat iemand heel dit gebeuren nog kan spelen en zich er zo uit wil halen? Ik stel zo’n vragen omdat ik heel de tijd van niets afwist, dus hij heeft ook al wel gelogen tegen mij. Ook de reden waarom hij daar zit vervormde hij,terwijl hij dan bij het 2de telefoontje toch toegegeven heeft dat hij gelogen had en de echte reden gezegd.
Eigenlijk spelen er constant vragen in mijn hoofd, waarom, hoe moet het verder,… Het is allemaal niet gemakkelijk en zeker als je nog bij je ouders woont en die er absoluut tegen zijn om hem nog een kans te geven. En toch, ik zie hem echt zo graag, echt alles ging goed tussen ons, zelf zei hij ook dat hij meer dan gelukkig was met mij, maar dan toch nog dingen gaan uitsteken… Maar wat ik ook beslis over onze toekomst, hij legt er zich bij neer. Dat vind ik mooi van hem!
1 ding vind ik wel zeer raar: hij zit in dezelfde cel als zijne kompaan. Hij wil dat niet, want voor die kompaan maakt het allemaal niets uit, die is precies blij met onderdak en eten…Ik heb maandag een brief verzonden naar mijn vriend, gewoon zijn naam en dan het adres van de gevangenis in hasselt, maar deze is nog steeds niet aangekomen…
Moet er dan nog iets anders op vermeld staan? -
AuteurBerichten
