Home › Forums › Familie van gedetineerden › Zware tijden › Zware tijden
Voor achterblijvers is een geliefde in detentie al zwaar, over het gevangeniswezen hangt, na jaren, nog steeds een dikke sluier terwijl iedereen in detentie kan komen van loodgieter tot arts en van timmerman tot advocaat.
Ik ben al ouder en heb al zoveel gevangenissen van binnen gezien (nee nooit zelf gezeten) dat ik eigenlijk nergens meer van op kijk.
Zelfs getuigenbescherming heb ik al gehad.
Belangrijk voor jezelf én je gezinsleden is jouw/jullie leven niet geheel in het kader van de gedetineerde te laten verlopen. Blijf je eigen dingen doen of start iets nieuws; denk aan een cursus volgen, je huis anders inrichten en noem maar op.
Want ga jij je geheel in kader stellen van je gedetineerde partner dan ga jij jezelf niet alleen tekort doen maar bij terugkeer ook tegen ‘n serieuze hindernis lopen die dan de relatie kan doen laten kantelen!
Mijn partner zit in detentie, zeer recent, en volop in onderzoek dus die mag geen contact hebben met de buitenwereld. Sterker nog ik heb zelf mogen uitvissen waar die verbleef.
Door de jaren (en ervaring) heen heb ik met restricties geen moeite meer. Heb in Aken bezoek gehad in alle luxe (geheim en in kader van getuigenbescherming) maar in Frankfurt bijvoorbeeld ook met z’n -tig in een zaaltje gezeten.
Probeer je toch te focussen op hoe de situatie nu is en hoe je er nu iets van moet maken én niet jezelf richten op ‘hoe je het graag had willen hebben of zien’ want dat laatste gaat je nu niks gelukkiger maken.
Véél sterkte én succes.