Home › Forums › Familie van gedetineerden › Iemand die me er even kan doorsleuren › Iemand die me er even kan doorsleuren
Hallo Stressmie,
ik heb jouw bericht hier op het Forum van Thuisfront gelezen, en ik voel heel erg met je mee…
Helaas zal ik er jou niet kunnen doorsleuren. Als ik dat maar kon, dan was het zo gebeurd!
Vergeef me dan ook mijn wellicht onhandige en alleszins ontoereikende woorden. Maar deze ‘adviezen’ wil ik jou alleszins geven:
niet te vlug opgeven – proberen hoe dan ook het gesprek te blijven aanpakken en open te houden – doen wat je hart je ingeeft – je eigen grenzen bewaken – nooit jezelf verloochenen – af en toe terugdenken aan de goeie momenten die er (ook) zijn geweest – niet met je voeten laten spelen – eerlijk zijn en blijven met jezelf en met hem – beloven dat je hem voor zover het van jou afhangt nooit (helemaal) zult laten vallen – misschien vragen om een korte periode (duidelijk met elkaar af te spreken) ‘tussenstop’ en afstand te houden’ – dag na dag oefenen in loslaten en anders leren vasthouden – te rade gaan bij iemand die jou goed kent en die je ècht vertrouwt…
En dan heb je misschien nog iets aan deze tekst:
KEEP THE FAITH.
THE MOST AMAZING THINGS
IN LIFE
TEND TO HAPPEN
RIGHT AT THE MOMENT
YOU’RE ABOUT
TO GIVE UP HOPE.
Met hartelijke groet – dede, vrijwilliger van Thuisfront