Ga naar de inhoud

Re:Hoe lang nog???

Home Forums Familie van gedetineerden Hoe lang nog??? Re:Hoe lang nog???

#1051
Gillard
Deelnemer

    Hallo Saartje,

    Dank u voor je reactie…

    Ik denk dat wij allebei ongeveer in dezelfde situatie zitten alleen mijn ouders weten niks van mijn relatie af, ik dacht het met kerstmis te vertellen maar helaas 2 dagen ervoor liep het dus mis.

    Langs de ene kant ben ik blij dat ze het niet weten langs de andere kant kan ik met mijn gevoelens en vragen enkel bij mijn beste vriendin terecht. Verder moet ik nu alle mogelijke uitvluchten gaan zoeken om hem te kunnen gaan bezoeken in Hasselt (zelf ben ik van Leuven dus toch 30 min rijden)
    Zijn mama heb ik nu leren kennen terwijl hij vastzit het is een schat van een mama maar ja, als moeder neem je het toch op voor je zoon wat normaal is en ook zij heeft verdriet maar ik kan met haar niet over de toekomst praten zij zegt steeds maar het komt wel goed…

    Ik lig vooral met veel vragen op mijn maag die waarschijnlijk alle vriendinnen, vrienden, familieleden van gedetineerden hebben maar de grootste vraag die bij mij blijft is: WAAROM!!!
    Je kan zoveel geluk hebben met elkaar en als dat dan op zo’n bruuske manier verbroken word blijven wij helemaal verdooft achter, precies een film waarin je terecht komt, maar dan wel een slechte…

    Ik ben alsnog vandaag naar Hasselt kunnen gaan, ze hadden het papier juist binnengekregen als ik om 13u nog eens belde.
    Het is een hele evaring eer je ter plaatse bent, iddentkaart afgeven, foto trekken, door metaaldetector gaan (meer dan één keer eer het goed was)dan door al die zware deuren om uiteindelijk in de bezoekersruimte aan te komen.
    Dan komt hij binnen en komen de emoties naar boven hé…
    De honderden sorry’s die wel gemeend zijn denk ik maar je geen antwoord geven over wat moet ik doen…
    Ik zie hem nog heel graag maar er is zoveel vertrouwen geschonden, al de leugens, ik denk dat ik alles nog even moet aanzien, het allemaal nog een plaats moet geven
    Maar vroeg of laat komen we er wel alle twee uit…hoop ik, denk ik

    Veel liefs, moed en sterkte

    Ulla