Re:Hoe lang nog???

[saartje]

Dag Ulla,

Het lijkt me inderdaad wel zo dat wij, net zoals velen anderen wss, wel in het zelfde schuitje zitten. Jij hebt je ouders nog niets verteld en ik denk dat het mss goed is om dat ook nog even te zwijgen als je nog verder met je vriend door het leven wil. Mijn ouders weten wel van onze relatie af, we waren net geen 2jaar samen voor hij opgepakt werd, maar ik woon nog wel bij mijn ouders. Er waren wel plannen om gaan samen te wonen. Mijn ouders willen dat ik niets meer met hem te maken heb, maar dat kan ik niet. Dus zowel het schrijven van brieven, als de telefoontjes, als mss een bezoekje moet allemaal achter hun rug omgaan, gewoon omdat ik het niet durf te vertellen dat ik wel nog verder met hem wil.En dat maakt het voor mij, maar ook voor mijn vriend verschrikkelijk moeilijk. Alsof heel de miserie nog niet erg genoeg is. Hij begrijpt de situatie wel,begrijpt ook mijn ouders hun reactie, maar wat moet ik dan doen? Het hier thuis toch gaan vertellen en heel het kot hier ook nog eens op stelten gaan zetten? Ik vrees dat ik dat niet ga aankunnen, zeker niet nu dat mijn vriend in de gevangenis zit.
Ik laat nu alles maar gewoon op mij afkomen, steun hem zoveel als ik kan en ik probeer ook eens hem te bezoeken, al lijkt dat laatste niet te lukken 🙁

We zien wel, maar we geraken er hopelijk allebei uit met onze vriend!

Dikke steunknuf
Saartje