Re:iemand om te praten

[cinalleen]

Hey fibi

Ja, ik vraag me heel vaak af in wat voor wereld wij leven.
Heb het afgelopen jaar al heel wat instanties afgelopen, ben er echt doodop van, telkens als ik nog ergens naar toe moet om hulp en steun te vragen stap ik al met een diepe zucht naar binnen, wetend dat het waarschijnlijk toch weer op niks uitdraait.
zoals gisteren bv. had eindelijk na 5 dagen wachten het verlossende telefoontje van mijn vriend uit de gevangenis, hij kon me niet bereiken doordat het geld vrijdag te laat op de rekening was aangekomen en hij toen geen telefoonkaart meer kon krijgen.
dat waren 5 lange dagen,wachten en niks weten.
ik ben dus momenteel niet meer in het bezit van een identiteitskaart omdat ik (na lang strijden, bedelen bij sociale woonfonds voor een huis of ocmw voor ondersteuning bij het onderhandelen voor huurhuis en nergens hulp krijgt) zonder domicilie ben gevallen.
waardoor mijn familie de kans kon grijpen om mijn dochtertje bij mij weg te rukken, heb haar al een jaar niet meer mogen zien en kan niet de nodige stappen ondernemen omdat ik geen vaste verblijfplaats heb.Was er nochtans tijdig aan begonnen om een woning te vinden zodat ze mijn dochter niet konden hebben want verder kwam ze niks tekort. wat mis ik mijn kleine meid enorm. (dank je wel OCMW en Woonzo)
mijn vriend had het bezoek al aangevraagd en het was goedgekeurd, zorg dat je je bewijs van goed gedrag en zeden kan krijgen op de gemeente waar het laatst je adres stond, dan zullen we proberen een oplossing te zoeken voor je identiteitskaart zei hij, kan mischien aanvragen of je je rijbewijs mag afgeven in de plaats zei hij daar staan je gegevens ook wel op?
ik had weer terug moed gekregen en ging met volle hoop naar het gemeentehuis, kreeg het niet mee, moest het gaan uitleggen bij iemand die hoger stond, in de tijd van mijn zoektocht naar een huis had ik bij een paar politiekers aangeklopt, die mensen kende ik nog van vroeger (niet dat het geholpen had hoor, iedereen in deze stad krijgt alles geregeld via politiek, behalve ik weer natuurlijk) dus met volle moed naar de grote mannen, allee zo een stom papierke zullen ze nu toch wel voor me kunnen in orde krijgen zeker, maar natuurlijk niet, zonder identiteitskaart geen papier. dus ik stond weer bij af.
Ik zit gewoon in een cirkel waarvan ik de opening niet meer vind, en niemand die even helpt zoeken.
een paar maanden geleden heb ik ook contact opgenomen met het CAW, een poging voor hulp om een huisje vast te krijgen, alweer mijn heel verhaal van 2 uurtjes vertellen en dan krijg je te horen dat er een wachtlijst is van 6 maanden en meer. zei tegen die vrouw dat ik dan al lang onder de trein gesprongen zou zijn. ik moet wel zeggen dat het wel de enigste instantie was wat niet vol ongeloof naar mij keek en erg begripvol en begaan met me omging maarja was nog niet verder geraakt, dus een paar maandjes later is het volgende probleem er weer en zo blijft het maar duren en zak ik maar dieper weg.

wat heb ik dan verkeerd gedaan in mijn leven, heb altijd voor iedereen klaargestaan en maar ja geknikt, gesprongen wat ze maar vroegen en als ik dan uiteindelijk besef dat ik ook een leven heb en eens wou gaan leven hoe ik het wou ipv hoe zij altijd wilden dat ik leefde word uiteindelijk afgestraft

ik weet gewoon niet meer waar ik nog moet aankloppen,

in ieder geval dank je voor je reactie op mijn berichtje
doet toch wel altijd deugd dat iemand begripvol is en je toch wil helpen

grtjs
cin