iemand om te praten

[cinalleen]

het zijn eenzame tijden voor partners van personen die in de gevangenis verblijven
vrienden zijn maar zeldzaam in die perioden, de meesten weten niet meer dat je leeft, ze zien je liever gaan dan komen
sommige doen even alsof ze je steunen totdat je door hebt dat er andere bedoelingen in het spel zitten en als je daar niet wenst op in te gaan kan je de boom in.

ik heb mijn vriend al niet meer gezien of gesproken van de woensdag, we zijn nu al zondag,
ik kan niet bij hem op bezoek omdat ik niet in het bezit ben van de nodige papieren en weet niet hoe ik dit moet oplossen, en juist dan heb je iemand nodig voor eens een goed gesprek of die u eventueel eens probeert te helpen om die zaken in orde te krijgen

ik mis mijn vriend heel erg en het is enorm frustrerend dat ik niks weet, hoe het met hem is, waarom hij niet belt (had geld door gestort zou normaal vrijdag daar zijn, hij heeft misschien geen kaart kunnen kopen) en als je naar de gevangenis belt raak je ook al niet veel verder, je word behandelt als of je een crimineel bent en niet geholpen hoeft te worden.

zit hier constant alleen en die onwetendheid maakt me een beetje gek

de mensen oordelen veel te snel zonder eens echt te weten wat er zich in werkelijkheid allemaal heeft afgespeeld waardoor je in deze situatie terecht gekomen bent
je bent niet altijd slecht als je in de gevangenis terecht komt

[fibi]

hallo cinalleen,
ik kan mij vinden in uw tegenwoordige situatie, maar ik zou u de raad geven eens contact op te nemen met Buitendienst hier terug te vinden op deze site . daar zullen ze op uw vragen antwoorden en heb je meteen ook de juiste voorwaarden waaraan je moet voldoen om uw vriend te gaan bezoeken en over andere zaken ook. Ook al zit uw vriend niet in Brugge , dan zal Maaike of een andere medewerker u wel het adres waar je moet naar schrijven doorsturen .
Grtjs en veel sterkte gewenst.

[cinalleen]

Hey fibi

Ja, ik vraag me heel vaak af in wat voor wereld wij leven.
Heb het afgelopen jaar al heel wat instanties afgelopen, ben er echt doodop van, telkens als ik nog ergens naar toe moet om hulp en steun te vragen stap ik al met een diepe zucht naar binnen, wetend dat het waarschijnlijk toch weer op niks uitdraait.
zoals gisteren bv. had eindelijk na 5 dagen wachten het verlossende telefoontje van mijn vriend uit de gevangenis, hij kon me niet bereiken doordat het geld vrijdag te laat op de rekening was aangekomen en hij toen geen telefoonkaart meer kon krijgen.
dat waren 5 lange dagen,wachten en niks weten.
ik ben dus momenteel niet meer in het bezit van een identiteitskaart omdat ik (na lang strijden, bedelen bij sociale woonfonds voor een huis of ocmw voor ondersteuning bij het onderhandelen voor huurhuis en nergens hulp krijgt) zonder domicilie ben gevallen.
waardoor mijn familie de kans kon grijpen om mijn dochtertje bij mij weg te rukken, heb haar al een jaar niet meer mogen zien en kan niet de nodige stappen ondernemen omdat ik geen vaste verblijfplaats heb.Was er nochtans tijdig aan begonnen om een woning te vinden zodat ze mijn dochter niet konden hebben want verder kwam ze niks tekort. wat mis ik mijn kleine meid enorm. (dank je wel OCMW en Woonzo)
mijn vriend had het bezoek al aangevraagd en het was goedgekeurd, zorg dat je je bewijs van goed gedrag en zeden kan krijgen op de gemeente waar het laatst je adres stond, dan zullen we proberen een oplossing te zoeken voor je identiteitskaart zei hij, kan mischien aanvragen of je je rijbewijs mag afgeven in de plaats zei hij daar staan je gegevens ook wel op?
ik had weer terug moed gekregen en ging met volle hoop naar het gemeentehuis, kreeg het niet mee, moest het gaan uitleggen bij iemand die hoger stond, in de tijd van mijn zoektocht naar een huis had ik bij een paar politiekers aangeklopt, die mensen kende ik nog van vroeger (niet dat het geholpen had hoor, iedereen in deze stad krijgt alles geregeld via politiek, behalve ik weer natuurlijk) dus met volle moed naar de grote mannen, allee zo een stom papierke zullen ze nu toch wel voor me kunnen in orde krijgen zeker, maar natuurlijk niet, zonder identiteitskaart geen papier. dus ik stond weer bij af.
Ik zit gewoon in een cirkel waarvan ik de opening niet meer vind, en niemand die even helpt zoeken.
een paar maanden geleden heb ik ook contact opgenomen met het CAW, een poging voor hulp om een huisje vast te krijgen, alweer mijn heel verhaal van 2 uurtjes vertellen en dan krijg je te horen dat er een wachtlijst is van 6 maanden en meer. zei tegen die vrouw dat ik dan al lang onder de trein gesprongen zou zijn. ik moet wel zeggen dat het wel de enigste instantie was wat niet vol ongeloof naar mij keek en erg begripvol en begaan met me omging maarja was nog niet verder geraakt, dus een paar maandjes later is het volgende probleem er weer en zo blijft het maar duren en zak ik maar dieper weg.

wat heb ik dan verkeerd gedaan in mijn leven, heb altijd voor iedereen klaargestaan en maar ja geknikt, gesprongen wat ze maar vroegen en als ik dan uiteindelijk besef dat ik ook een leven heb en eens wou gaan leven hoe ik het wou ipv hoe zij altijd wilden dat ik leefde word uiteindelijk afgestraft

ik weet gewoon niet meer waar ik nog moet aankloppen,

in ieder geval dank je voor je reactie op mijn berichtje
doet toch wel altijd deugd dat iemand begripvol is en je toch wil helpen

grtjs
cin

[CAW Regio Brugge – Justitieel Welzijnswerk]

Beste Cinalleen,

Mijn naam is Maaike Bervoet en ik werk binnen de dienst Justitieel Welzijnswerk – Buitendienst in Brugge. Wij bieden informatie, advies en ondersteunende gesprekken aan tav de omgeving van gedetineerden die in de gevangenis van Brugge en Ruiselede verblijven.

Andere leden hebben jou al aangeraden om contact op te nemen met onze dienst, daarom dat ik zelf ook contact opneem met jou.

Je vertelt dat je al heel wat diensten hebt afgelopen, die je niet kunnen helpen. Ik vind het jammer dit te vernemen. Alle hulpverleningsdiensten hebben inderdaad bepaalde mandaten en beperkingen en kunnen daar niet buiten. Toch zou ik je aanraden om verder contact met mij op te nemen. Misschien kan ik je verder helpen? Zoniet, dan kun je zeker nog bij onze diensten terecht ter ondersteuning, want wat je nu doormaakt, is inderdaad een niet gemakkelijk.

Ik wens je heel veel sterkte toe en aarzel zeker niet om verder contact met me op te nemen.

Met vriendelijke groet,

Maaike Bervoet
Team Justitieel Welzijnswerk Buitendienst-OO, CAW Regio Brugge
Refugestraat 1
8200 Brugge – Sint-Andries
Tel. 050 31 01 07
maaikebervoet@cawregiobrugge.be

[Louis Desmedt]

Wat ook altijd kan 7 op 7, dag en nacht is bellen met het GRATIS telnr 106 / teleonthaal. Je vindt er steeds een luisterend oor en bemoediging en meeleven.

[Anoniem]

Hoi Cin

Ik snap je helemaal. Mijn man zit vast in Engeland en de eerste dagen en weken was maar af te wachten wanneer hij belde en dan ook maar 5 min ofzo. Ik heb nog het probleem dat hij in Engeland vast zit, we beide Nederlanders zijn en wonen in België. Val overal tussen het wal en het schip. Ik kan je zeggen volgens mij ben ik alleen op de wereld want niemand wil en kan je helpen. Ik heb twee kinderen onder de twee jaar en dat alleen al is zwaar. Maar ik ben op,leeg en uitgeblust. Er zijn zoveel problemen geweest afgelopen periode dat ik gewoon geen oplossingen meer heb. Ik kan gewoon niet meer nadenken. De familie helpt me wel maar die wonen 200 km verder dus ze doen wat ze kunnen maar ze hebben zelf ook een leven. Ik weet niet of ik je goed kan helpen met de praktische dingen omdat ik totaal geen wegen weet in België maar ik snap wel je gevoelens en hoop dat we elkaar kunnen helpen daarmee.

Indien je geen contact wil snap ik het ook en wens ik je veel sterkte.

Gr. Lovelyme

[cinalleen]

hoi lovelyme

Het zijn enorme moeilijke en eenzame tijden, ik weet hoe je je voelt en dan nog met twee kleine kindjes dat moet enorm zwaar voor je zijn. Het is gewoon deze maatschappij wat het allemaal zo moeilijk maakt voor ons. Je staat er ineens alleen voor en verwacht om ergens wel een klein beetje hulp te krijgen maar inderdaad uiteindelijk heb je het gevoel dat je alleen op de wereld staat.
ik ben al 4 jaar aan het strijden voor een plaatsje terug in de leefwereld, maar overal word je op lijsten gezet of uitgelachen, heb ook een dochtertje, 9 jaar is ze nu, ze is mijn alles en mijn leven, maar steun van familie moest ik niet rekenen, mijn zus kan geen kinderen krijgen dus hebben ze het me zo lastig gemaakt dat ik zonder adres zat en geen uitweg had en hebben ze stappen ondernomen via gerecht om mijn dochter bij mij weg te halen, heb haar een jaar niet meer gezien, sterf elke dag een beetje meer, deuren heb ik platgelopen voor hulp maar hier in België tel je precies niet meer mee als je aan lager wal geraak, ik mis dat leuke snoetje elke dag , haar grappige lachje haar woordjes “ik hou van je lieve mama” ik leef niet meer sinds die dag, ik loop gewoon nog rond, nu zit mijn vriend daar en ja uiteindelijk heb je niemand meer. En niemand die je een stapje in de juiste richting helpt, en het is ook zo eens je met kleine probleempjes begint en dan de nodige hulp niet krijgt stapelen ze zich op, het ene probleem brengt het anderen mee.
ik begrijp volkomen hoe je je voelt, leeg, futloos, en radeloos,
ik zit hier avonden dat ik gek word van de stilte om me heen maar er is gewoon niemand om tegen te praten?
Ik weet nu niet waar je woont maar wil wel graag contact houden voor als je eens iemand nodig hebt voor een babbel of als ik je misschien kan helpen met een probleem wil ik het altijd proberen

ik wens je in ieder geval ook veel sterkte en als je contact wil houden sta ik voor je klaar

gr cin

[cinalleen]

beste lovelyme

je mag altijd contact met me opnemen als er wat is. ik zit ook met ups en downs en wil je graag helpen waar ik kan.
ik heb ondertussen al zoveel mails gedaan naar verschillende helpende instanties, in mijn gemeente krijg ik totaal geen hulp alleen tegenwerking maar probeer het nu buiten mijn gemeente, is een lange weg en meestal verwijzen ze me terug naar iemand in mijn gemeente, heb opnieuw smekende mails verstuurd, vrijdag heb ik een afspraak buiten mijn gemeente.
heb je nood aan een babbel neem dan even terug contact op met me dan geef ik u mijn email adres dan kan je me persoonlijk sturen en kan ik u eventueel mijn gsm nummer geven, je mag me dan dag en nacht contacteren want ik begrijp heel goed hoe het is ‘s nachts wakker te zitten en niemand vinden om te praten

groetjes cin

[Anoniem]

Hoi Cin

Mijn jongens zijn 23 maanden en 7,5 maand. Ik probeer een uitkering aan te vragen en ze vragen van mij dingen die ik niet kan leveren. Ik ben vandaag al heel boos geweest maar ik kan niet stoppen met huilen. Tegen muren oplopen doet zeer en ik weet niet hoelang ik die pijn nog kan dragen. Mijn man zit al meer dan 9 maanden vast. We weten nog niet hoe lang hij nog moet.

Ik zou het niet aan kunnen als ze mijn kinderen afnemen. Ik heb diep respect voor jou situatie. Ik hoop ook dat je snel een id krijgt en bij je man langs kan.
Ik woon in Limburg.

Gr. Lovelyme

[cinalleen]

Lovelyme

ik begrijp je volkomen je kinderen kwijt geraken is het ergste wat je kan overkomen, neem dat van mij aan. ik sta er mee op en ga er mee slapen, en van die papieren niet in orde krijgen weet ik ook alles,
groetjes

[Car]

Hoi
Heel verhaal zeg is niet niks weet hoe je je voelt maar als je achter blijft en er is een lid van je gezin gedetineerd heb je gelijk een naam jullie weten wel hoe ik het bedoel
Ik heb zelf gelukkig twee grote kinderen waar ik veel hulp van heb maar loop ook al bijna twee jaar twe keer per week naar me man waar ik zes uur voor moet reizen om een uurtje even naar hem toe te gaan ik begrijp jullie volkomen
En zeker al die dingen van papier werk is ook rot en helpen wat is dat ze sturen je overal naar toe behalve hetgeen waar je moet zijn
En ook je leert in deze tijd je echte vrienden kennen ( zijn die er wel bestaan ze nog wel?)
En dan de kosten die je moet maken allemaal om even op bezoek te gan mijn kids kunnen nooit mee om dat het te duur is om met zijn allen te gaan en dan zijn er zogenaamde vrienden die zeggen ow zal ik je brengen maar puntje bij paaltje dan zijn ze er ineens niet of hebben wat anders te doen
Ik weet hoe jullie je voelen dames en ook heren natuurlijk die hebben het ook niet makkelijk als hun partner gedetineerd zit
Wilde toch ook even een stukje schrijven weet wel mijn man zegt altijd positief blijven maar ja dat is moeilijk en je zet je lach maar weer op als je op bezoek gaat je bent blij met die tweeuurtjes per week maar ze slopen je ook dat zullen jullie ook wel weten en zeker als je dan nog kleine kinderen hebt
Groetjes

[Anoniem]

Hoi prinses.

Positief blijven? Dat is gewoon niet te doen als je vecht tegen een wereld die je niet helpt. Ik loop over van alle dingen en krijg het niet gedaan. Ik val overal buiten de boot en weet niet waar ik moet beginnen. Over twee weken ga ik horen welke straf mijn man gaat krijgen en ik kan gewoon de spanning niet aan. Dan heb je ook nog eens de taal barrière en het feit dat die advocaten maar doen wat ze willen. Ik ben boos, teleurgesteld, depressief en nog veel meer! Waar moet ik dat positief over zijn.

Mensen vragen aan me hoe het met me gaat. Of het goed gaat met me. Wat is goed? Hoe moet je leven lopen als het goed gaat? Ik kan er geen antwoord op geven. Van de mensen waar ik geen waarde aan hecht zeg ik gewoon het gaat super. Terwijl ik van binnen kapot ga.

Goed genoeg over mij en mijn negatieve ik. Zit je man wel in België? En hoelang moet hij nog?

Gr. Lovelyme

[Car]

Hoi
Ik begrijp je volkomen hoor echt wel die van mij moet nognwel wat jaartjes maar we gaan door en moet wel hebben een gezin en moet er zijn voor hun en me man meer kan je niet doen
Heb soms ook wel zin van laat de boel de boel en bekijk het allemaal maar ik kp ermee wie heeft me nodig maar j bereik je ook niks mee jammer genoeg
Ik zie het wel ik ben er voor hem zal hem nooit laten vallen is mijn topper gewoon en we gaan ervoor hoe moeilijk het ook is en zal zijn is niet anders
En die van mij zit in Nederland in de gevangenis en moet tot 2016
Groetjes

[Auteur]

Berichten