Home › Forums › Familie van gedetineerden › nieuweling › Re:nieuweling
Dag Bernie en Mama van Kim,
We zijn ondertussen weer enkele weken verder en mijn vriend zit nog steeds in de Begijnenstraat. Vorige week vrijdag moest hij terug voorkomen… om 11u een telefoontje van zijn advocate met het verlossende nieuws: de onderzoeksrechter had zijn vrijlating goedgekeurd!! Ik kon mijn geluk niet op, enkele uurtjes later een telefoontje van hem om te vragen of ik hem vanaf 17u kon komen ophalen… het zalige gevoel dat door mijn lichaam stroomde, valt met geen pen te beschrijven. Na mijn werk snel naar Antwerpen gereden, ik kom daar toe om 17u30 om dan van de portier te vernemen dat hij niet op de lijst staat om buiten te mogen… ik snapte er niks van! De portier is wel zo vriendelijk geweest om naar de griffie te bellen, die wist op zijn beurt te vertellen dat de procureur op het laatste moment beroep had aangetekend… wederom ging ik door een hel. Het bezoek was al afgelopen (het was die vrijdag kinderbezoek) en ik wist dat zijn belwaarde op was, dus moest ik tot de dag erna wachten om hem te kunnen zien. Ik was wel heel blij dat het tafelbezoek ondertussen was goedgekeurd… we hebben elkaar zeker 10 minuten lang gewoon stevig vastgehouden die zaterdag.
Al mijn lof gaat hierbij wel uit naar onze advocate en de portiers van Antwerpen. Deze mensen hebben er alles aan gedaan om mij goed op te vangen.
Volgende week komt hij terug voor, ditmaal voor het hof van beroep… mijn kaarsje zal weer branden, wees daar maar zeker van!
Bij ons duurt de beproeving nog maar 1,5 maand, dus ik heb een enorme bewondering voor zij die dit al langer doorstaan. Elk afscheid is verschrikkelijk, zou hem, net als jij Bernie, willen meenemen… Maar ook wij leven met de gedachte dat we hier als een sterk koppel zullen uitkomen. Het kan raar klinken, maar je groeit in zo’n situatie steeds dichter naar elkaar toe. En wat we voor elkaar voelen, dat kan geen glas of tralie nog tegenhouden…
Groetjes,
Poeseke