Re:psd merksplas

[LLB]

Beste,

Ik denk dat onze voorgaande posts reeds een vrij realistisch beeld weergeven van de gebruikelijke gang van zaken in Merksplas.
Mijn vriend heeft er ook maar 5 weken verbleven dus ik kan je niet zo heel veel vertellen, maar dit zijn enkele voorbeelden van zaken die er tijdens zijn verblijf zijn voorgekomen:
– Tijdens één van zijn eerste dagen heeft hij een brief geschreven aan de commissie van toezicht om aan te kaarten dat zijn proces geboycot is geweest door zijn overplaatsing. Hij heeft eerst een week in Antwerpen verbleven maar had verzet aangetekend tegen zijn vonnis (veroordeling bij verstek). Maandagavond ging zijn advocaat langskomen om de zaak nog even te bespreken want dinsdag moest hij voorkomen. Maandagmiddag hebben ze hem overgeplaatst zonder dat hij zijn advocaat hiervan op de hoogte mocht brengen. Deze stond dus ‘s avonds in Antwerpen, kreeg daar te horen dat zijn cliënt daar niet meer was maar dat ze niet konden zeggen waar hij wél was, dus dat ze elkaar wel gewoon dinsdag op de rechtbank zouden zien.
Zijn klacht had dus geen rechtstreeks verband met Merksplas of één van de personeelsleden daar, maar een paar uur voordat hij deze brief schreef, had hij woorden gehad met één van de cipiers en vermoedelijk dacht zij dat de klacht over haar ging, want de eerstvolgende keer dat ik op bezoek kwam, had zij toezicht en is ze “vergeten” door te geven dat er bezoek was voor mijn vriend, waardoor hij dus niet uit zijn cel werd gehaald. Uiteindelijk hebben we elkaar hooguit een half uurtje kunnen zien, nadat ik DRIE keer heb gevraagd of er geen vergissing was gebeurd.
– Dat gedetineerden zich vaak moeten uitkleden na het bezoek om te controleren dat ze niets binnensmokkelen, begrijp ik volkomen, maar zijn hier geen bepaalde richtlijnen aan verbonden die bepalen wat onder de term “controle” valt, en vanaf welk punt men over intimidatie kan spreken?
Mijn vriend heeft zich ooit moeten uitkleden in het bijzijn van ACHT cipiers. De reden dat ze hiervoor opgaven, was “verdacht lang fysiek contact tijdens het bezoek”… ja hallo, ik ben ook geen ijskast é :p
Tot zover de machtsspelletjes, ik kan nog wel wat voorbeelden bedenken maar dan wordt dit een boek…

Waar ik het hardst van geschrokken ben, is het gebrek aan hygiëne en medische verzorging:
– Op Celblok (de gang waar alle “nieuwe” gedetineerden gedurende hun eerste weken verblijven) is er geen sanitair of stromend water op de cellen. Elke gedetineerde heeft een soort “emmer” die ze als wc kunnen gebruiken en die 2 keer per dag kan worden leeggemaakt.
– Mijn vriend heeft daar iemand gekend die, hoogstwaarschijnlijk door het gebrek aan hygiëne, een teelbalontsteking heeft opgelopen. Toen hij zei dat hij DRINGEND een dokter nodig had en de ernst van het probleem meldde, hebben ze dit toch nog 3 dagen laten aanslepen. Na een bezoekje van de dokter, kreeg hij medicatie, maar die had geen effect en het werd alleen maar erger. Hij is dit blijven melden, met de duidelijke boodschap dat hij naar het ziekenhuis wou want dat hij zich echt zorgen maakte. Hier hebben ze dan nog eens een week mee gewacht. In het ziekenhuis wisten ze naar het schijnt niet wat ze zagen! Ze hebben zonder aarzelen gekozen voor een onmiddellijke amputatie van de teelbal…
Deze man heeft hier wel een klacht voor ingediend en volgens zijn advocaat zou hij hier een fixe schadevergoeding voor kunnen eisen, maar ik weet niet hoe dit afgelopen is.
Het had hoe dan ook vermeden kunnen worden!
– Ongeveer een week voor zijn vrijlating, werd mijn vriend overgeplaatst naar een andere afdeling, waar ze met 16 op een zaal sliepen (daar waren gelukkig wel wc’s). Daar bleek het de normaalste zaak van de wereld te zijn dat de gedetineerden ‘s avonds een Seroquel konden vragen bij wijze van slaapmedicatie. Ik werk zelf in de psychiatrie, dus ik kan met 100% zekerheid zeggen dat dit illegaal én gevaarlijk is. Eerst en vooral is het verkopen of weggeven van voorgeschreven medicatie een strafbaar feit en terecht in dit geval! Seroquel is geen slaapmedicatie, maar een atypisch antipsychoticum, foutief of onnodig gebruik hiervan kan enorme gezondheidsrisico’s met zich meebrengen, zowel op fysiek als op psychisch vlak.
– De avond vooraleer mijn vriend naar huis mocht komen, kreeg één van zijn celgenoten (een man van 70 jaar) plotse pijn in de borststreek. Cipier geroepen die niets anders wist te zeggen dan “ja, der is niks dak ik kan doen op deze moment zenne” en terug weg was. Een aantal andere gasten hebben hem achteraf nog een paar keer geroepen en gevraagd om een dokter of ambulance te bellen maar telkens zonder resultaat. Het is er uiteindelijk op uitgedraaid dat de cipiers hen volledig negeerden, en dat de gasten zelf maar de hele nacht zijn wakker gebleven voor het geval er gereanimeerd zou moeten worden.
Tegen de ochtend voelde de man zich iets beter, hoe het er nu mee is, weet ik helaas niet.