15 aug – groet aan alle moeders van gedetineerden!

‘Omdat God niet overal kon zijn, heeft Hij de moeder geschapen…’
(Koreaans spreekwoord)

Ondergetekende heeft zich ingeschreven voor het bezoek en wacht geduldig in het bovenzaaltje van de gevangenis. Je moet er altijd een halfuur op voorhand zijn, en dus heb ik een dichtbundel op zak van Herman De Coninck. Poëzie is de beste literatuur tussen deze muren.
Ik raak even in gesprek met een vrouw naast me. Ze lijkt me een eind in de zeventig. ‘Zoonlief’ zit voor een gewapende overval. Ze komt drie keer wekelijks op tafelbezoek. Meer mag niet. mocht hij voor driedubbele moord zitten, kwam ze ook. Ze zucht: ‘een moeder…”
Nee!
Terwijl de meeste bezoekers aftellen tot de mannenafdeling wordt afgeroepen, lees ik het gedicht Genesis. In verrukkelijke versvorm staat er dat Adam de Schepping overziet, tot God hem zegt: “En nu jij.” Maar Adam antwoordt: “Nee.” Blijkbaar weigert hij de Schepping, zolang God hem geen vrouw geeft. Dichterlijk mooi, maar pure luxe als je ’t mij vraagt. Stoere Adam is een moderne held. Idolen en helden van tegenwoordig stellen hun eisen aan het leven en aan God, voor zover ze Hem nog bedenken kunnen. En komt het leven dan niet uit zoals verwacht, dan zeggen ze ‘nee’ en stappen er onder groot applaus uit. Of helpen anderen daarbij.
Ik kijk even naar de vrouw en moeder naast mij op de bank. Als het ooit nog wat wordt met die zoon van haar, dan alleen omdat zijn moeder in hem is blijven geloven, denk ik. Als moeder heeft ze de keuze niet om nee te zeggen. Haar ‘ja’ zit in haar genen.
Ja!
Ik moet denken aan een andere moeder die ik ken. Haar zoon was ook gedetineerd, zij het onschuldig. Maar dat heeft niet zolang geduurd. Meteen na zijn schijnproces werd hij geëxecuteerd. Zij heette Maria, hij Jezus.
Gelukkig staat er geen nauwkeurige biografie van haar in het evangelie. Stel je voor dat daar speeches van en debatten met Maria zouden opgetekend staan… Het zou de verrukkelijke poëzie van haar ‘ja’ alleen maar ontkrachten. Maar er staat wel “zijn moeder”. En meteen weet je dat haar agenda afgeladen vol zat met momenten van betrokkenheid. Voortdurend lees je dat ze er was. Wellicht meer dan drie keer wekelijks, voor zover ze niet in de weg liep.
Ik probeer me voor te stellen hoe dat is. Helemaal in je eentje de overtuiging dragen dat God in jou iets begonnen is, en dan trouw achter een zoon aan gaan die halsbrekende religieuze toeren uithaalt. Natuurlijk heeft Maria gevoeld waar het op uitdraaien zou. Maar haar ‘ja’ aan God moet haar zo sterk hebben gemaakt, dat ze in staat werd tot een leven van armoede, uitstoting en diepe pijn. Helemaal in de schaduw van iemand in wie God bij de mensen wilde zijn. Kortom, het soort leven waar de moderne Adam van baalt en ‘nee’ op zegt, omdat het zover van de rode loper ligt.
Heerlijk
Christenen zijn mensen die geen Schepping weigeren, want ze kennen de vrouw die God hen gegeven heeft om hen er door heen te leiden. Daarom klopt het christelijke hart zo sterk in de buurt van het armoedige, uitgestoten of zieke leven. omdat christenen juist dan opnieuw die kracht voelen van die moeder van toen, die door God zelf tot een vrouw voor nu werd gemaakt. Hoe kon God anders dan iemand die zo sterk op Zijn Zoon leek, hetzelfde heerlijke leven gunnen? Verheerlijking heet zoiets. Het lijkt haar voorrecht, maar het is ons vooruitzicht.
Vandaag vieren we dat niemand van ons het zonder Maria hoeft te stellen. Want alleen als historische figuur, zo ver terug in de tijd, zou ze hooguit inspireren. Maar als eerste verrezene na Christus kun je telkens weer met haar in gesprek raken en zal ze jou helpen om ‘ja’ te zeggen in de situatie waarin jij zit.
Ronald Sledsens – in Kerk en leven – 12 augustus 2009.
____
En we voegen er aan toe : ‘Maria, moeder, lotgenote en bondgenote van alle moeders van de gedetineerden van de hele wereld – bid voor ons…’