Ga naar de inhoud

de stille wereld…

Home Forums Familie van gedetineerden de stille wereld…

  • Auteur
    Berichten
  • #2463
    kelly
    Deelnemer

      de wereld begint terug te draaien…iedereen weer aan het werk…sommige school…maar er is maar 1 wereld die blijft stil staan en dat zijn de gedetineerden. ik ken mijn vriend al van vroeger tijdens onze schooltijd. 7 maand geleden heb ik mijn 1 ste brief geschreven. als snel volgde het 1 ste tafelbezoek…en wat we wouden vermijden gebeurde toch…we werden verliefd…al van dag 1 vechten we tegen een onzichtbare vijand. niets gaat vooruit…integendeel. nu na 4 maand nog steeds geen knuffel..geen kus…geen bezoek van zijn kinderen… hoelang houd iedereen dit nog vol? elke morgen opstaan met hoop op verandering en elke avond gaan slapen met de grootste teleurstelling…het blijft een stille wereld…

      #2465
      dede
      Deelnemer

        Phoe,

        groot respect dat je het uithoudt in die stilte. Je moet er blijven in geloven. En weet: ‘You never walk alone…’

        #2467
        dede
        Deelnemer

          Phoe, speciaal voor jou/voor jullie vanavond:

          Liselore Gerritsen: Ik stroom in jou

          Ik heb je niet veel meer te zeggen
          Dan dat ik goed voor je wil zijn
          Dan dat ik bloed voor je wil zijn
          Dat in je stroomt
          Dat in een kringloop door je lichaam gaat
          En dat je lichaam niet verlaat
          Omdat als jouw hart niet meer slaat
          Het als vanzelf zal stollen

          Want waar ik vandaan kom weet ik niet
          En nog minder waar ik heen ga
          En een bedoeling zie ik niet
          Ik kan hem hoogstens voelen
          Als wij niet wetend hoe te gaan
          Toch hand in hand een weg inslaan
          Naar God weet waar

          Al lang kan ik je niet meer zeggen
          Hou van mij, ik hou van jou
          Die woorden ken ik wel door jou
          Maar ze zijn vervangen
          Door onvervangbare gebaren
          Tekens die meer dan woorden waren
          Door de lange adem van de jaren
          Waarin juist stiltes huizen waren
          Die ik met jou bewoonde

          Want waar ik vandaan kom weet ik niet
          En nog minder waar ik heen ga
          En een bedoeling zie ik niet
          Ik kan hem hoogstens voelen
          Als jij me vraagt waarom je leeft
          En mijn hand een antwoord geeft
          Dat ik zelf niet ken

          Ik heb je niet veel meer te zeggen
          Dan dat ik goed voor je wil zijn
          Dan dat ik bloed voor je wil zijn
          Dat in je stroomt
          En ook al gaat de weg naar nergens
          Ik stroom in jou en ben dus ergens
          En weet dat ik je nooit verlaat
          Omdat, als jouw hart niet meer slaat
          Ik als vanzelf zal stollen

          #2468
          kelly
          Deelnemer

            Prachtig mooi

          • Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.