eerste keer op bezoek

[life]

hallo iedereen,

donderdag ga ik de eerste maal op bezoek bij mijn man.
hij zit nu 2 weken vast in Frankrijk. dus een hele rit voor de boeg.
heb in eerste instantie enorm getwijfeld of ik wel of niet op bezoek zou gaan. heb nog enorm veel boosheid in me en kan hem nog niet vergeven.
maar ik blijf maar steeds piekeren, ook omdat ik hem nog maar enkel aan de telefoon gesproken heb. hij heeft veel tegen me gelogen de periode voorafgaand aan zijn arrestatie en ik weet alleen de grote lijnen van het verhaal en niet de details. ik ben dan ook de hele tijd daarover aan het piekeren en aan het veronderstellen. Vandaar dat ik nu toch denk dat het beter is dat ik hem zal zien. ik denk dat ik het maar pas zal kunnen beginnen verwerken als ik hem eens face to face gezien heb.
ben wel heel zenuwachtig voor dat eerste bezoek. hoe is dat bij jullie verlopen want voor de meesten hier is dat al een tijdje achter de rug.

life

[Ronny]

Het is normaal dat je kwaad bent, wees maar gerust. Het is inderdaad een goed idee om hem op te zoeken zodat je toch ergens meer en beter inzicht zal krijgen. Wees ook niet bang om hem te zeggen dat je kwaad bent. Eerlijk blijft nog altijd het langst duren.
Ik wens je dan ook heel veel sterkte toe.

[life]

dank je wel, goed te horen dat mijn reactie normaal is. hopelijk kan ik alles een beetje beginnen verwerken en het een plaats in mijn leven geven na dit bezoek.
merkte na zijn telefoongesprek van gisteren dat hij wat depressief klonk. hij zegt me zelf niet dat hij zich slecht voelt maar toen ik vroeg hoe hij zich voelde zei hij dat hij zich heel slecht voelde.ik vertelde hem ook dat ik naar de toekomst toe nog niets beslist hem in verband met hem nog een kans geven of niet.
hij zei heel gewoon; ja als je beslist om me geen kans meer te geven dan; geen probleem dan kom ik gewoon thuis mijn kleren halen en ga ik wel weg.

het is zo precies van ja als dit je keuze is dan zal ik je niet meer storen. hij reageert zo gelaten wat me enigszins wel doet vermoeden dat hij in de put zit.
ergens voel ik me hier wel wat goed bij omdat ik toch wel wil dat hij beseft wat hij gedaan heeft. mijn moeder zegt dat ik heel hard ben voor hem en dat ze niet wist dat ik zo hard kan zijn . maar hij heeft me toch ook heel erg gekwetst door al zijn leugens. zal wel een deel van het proces zijn waar ik door moet denk ik.
zijn er nog mensen die hetzelfde meegemaakt hebben?

[Anoniem]

Dag Life,

ik werk als journaliste voor Flair op dit moment aan een artikel waarvoor ik op zoek ben naar de partner van een gedetineerde. Ik interviewde al een vrouw die me zei: ‘je blijft als partner achter met de brokken, terwijl je man ‘veilig’ achter de tralies zit’. het raakte me enorm, daarom wil ik er meer over brengen, zodat mensen ook die kant van het verhaal te horen krijgen. Partners worden blijkbaar even ‘crimineel’ behandeld als hun gedetineerde partner, ze verliezen vrienden en familie. Dat verhaal wil ik graag brengen, mét een krachtige boodschap. Een verhaal dus over twijfel, hoop, liefde. In het korte stukje dat je hier schreef, voel ik daar veel van, daarom vroeg ik me af of we hierover eens contact kunnen hebben? je kunt me mailen op f.joossen@telenet.be. Ik hoop van je te horen, groet, frauke

[Auteur]

Berichten