Getuigenis van Anna (Leuven)

[Geert]

Beste bezoekers,

We hebben de toestemming gekregen van Lieve Blancquart om enkele hoofdstukken uit haar boek over te nemen op onze website. Deze vind je terug als je bovenaan deze pagina op ‘Getuigenissen’ klikt.

Om de getuigenis van Anna te lezen, een moeder van een geïnterneerde, wiens grootste zorg is ervoor te zorgen dat ze er nog is op het moment dat haar zoon terug vrij komt, klik je op Lees meer…

Herkennen jullie iets van haar situatie? Zijn er dingen waarvan je zegt: dat heb ik ook beleefd. Of dat heb ik ook ervaren. Of zie je iets waarvan je zegt: dat had je anders kunnen aanpakken, of op die manier is het draaglijker?

Warme groeten van uw moderator,
Geert.

[Celine]

Heb het boek uitgelezen op een uur of 2. Interesse kan soms heel snel opgewekt worden als je zelf in zo’n situatie zit. Echt verbazend.

[simonna]

Anna, anna anna toch! wat goed dat je dit bracht maar hoveel pijn doet het ook! Maar ik weet het, mijn kind, mijn eigen kind, maar ja je weet het Anna
Ik ben ook al 73, hoe gaat dat eindigen? Wie zal er dan nog zijn? En geen zekerheid, men zou toch moeten kunnen weten wanneer, wannneer dan toch?
Lieve Anna, ik begrijp je
Simonna

[luvan]

is een prachtig getuigenis!

[Goedemé]

Beste Anna,

Mijn naam is Dieuwke Goedemé. Ik ben 16 jaar en wil later in de gevangenis gaan werken of iets omtrent de gevangenis.
Mijn interesse werd gewekt toen ik een vreselijk verhaal las over een meisje dat ook in de gevangenis had gezeten.
Ik probeer te begrijpen hoe u uw voelt. Misschien denkt u: ‘Hoe kan zij nu weten hoe ik me voel, heeft ze het zelf al meegemaakt? Waarschijnlijk niet.’
U hebt gelijk, ik heb het inderdaad nog niet zelf meegemaakt, maar ik weet wel wat goed en fout is. Niet dat goed en fout echt bestaat, goed en fout dat is zoals zwart en wit. Als ik moest kiezen tussen een zwart en fout of een wit en goed leven. Dan koos ik grijs. Ertussenin.

Ik wil ook in de gevangenis gaan werken omdat het volgens mij een vreselijke straf is, je word weggerukt uit je leefomgeving en uit de maatschappij. En niet alleen de gevangene word weggerukt, ook zijn familie, dat besef ik nu pas. Zijn familie kan er zo erg onder lijden, dat ze gevangen zitten in zichzelf en in het verleden.
Ik ben ervan overtuigd dat de gevangenis niet altijd een goede straf is, zeker niet.

Ik weet niet wat ik verder nog kan schrijven dus sluit ik hier mijn brief af.

Ik hoop van harte dat Mark binnenkort vrij komt en jullie verder kunnen gaan met jullie leven.
Dat jullie terug samen tv kunnen kijken.
Ik zal er voor hopen, want hoop doet leven!

Dieuwke Goedemé

[Auteur]

Berichten