Ga naar de inhoud

Het is weer zo ver…

Home Forums Familie van gedetineerden Het is weer zo ver…

  • Auteur
    Berichten
  • #1530
    Sien
    Deelnemer

      Dag iedereen,

      het is alweer even geleden maar “HET IS WEER ZO VER”!
      Sinds de laatste keer dat ik hier aanwezig was, is er zoveel gebeurd. Ik weet niet waar eerst te beginnen. Ik zal kort de situatie schetsen. Nadat mijn vriend in Juli aangehouden is en een week in de gevangenis gezeten heeft, wou ik hem een nieuwe kans geven. Ik heb dit dan ook geprobeerd met heel veel tegenkanting van mijn familie. Het jammere is dat mijn vriend, intussen mijn exvriend, die kans niet gegrepen heeft. Ik dacht dat hij zich zou herpakken na zijn 1ste verblijf in de gevangenis maar enkel het omgekeerde is gebleken. Hij graaft alleen maar nog meer zijn eigen put. Ik heb hem 2 maanden geleden gevraagd om weg te gaan uit ons appartement en een ander domicieladres op te geven zodat ik niet opgezadeld wordt met zijn schulden. Met druk van mijn familie is hij uiteindelijk vertrokken. Ondertussen leefde hij zowat overal en nergens. Het was en is heel moeilijk voor mij om hem zo te zien aftakelen, alsmaar meer de dieperik in. Maar ik moet het in mijn hoofd blijven prenten dat hij het zichzelf aandoet. Ik heb hem al mijn hulp aangeboden, zelfs toen we al uit elkaar waren. Hem eten geven, kleren wassen, afspraken maken bij het OCMW, een woning zoeken… Maar hij trekt het zich precies allemaal niet aan. Hoe meer de tijd verstreek hoe erger het werd. Emotionele chantage, … Hij kan het niet verkroppen dat we uit elkaar zijn en blijft maar smeken om een kans. Terwijl ik al meermaals duidelijk gemaakt heb dat het nu OVER is. Hij heeft in Juli al een 2de kans gekregen maar ze jammer genoeg niet gegrepen.
      Ondertussen zit hij nu terug in voorhechtenis voor een zelfde soort feiten als in Juli. Ik versta er niets van. Ik begrijp niet dat iemand zo kan veranderen, ik heb mezelf in vraag gesteld: “Wat heb ik fout gedaan”, waarom heeft hij zijn 2de kans niet gegrepen, hoe kan iemand zo erg veranderen, ben ik ooit zooo verliefd geweest op die man,… Na 7 maanden zit ook ik er bijna helemaal door. Pff…

      En nu… Help ik hem nog? Ga ik nog op bezoek bij hem? Want ik weet als ik niet ga dat hij er niemand zal zien. Zijn familie trekt zich er niets van aan en heeft zoiets dat hij zijn plan maar trekt.
      Ik zit verwikkeld in gevoelens van woede, medelijden, er gewoon nog willen zijn voor hem als een gewone vriendin, onbegrip, kwaadheid…

      Sien 🙁 x

      #1543

      Beste Sien,

      Eerst en vooral wil ik je toch een gelukkig nieuwjaar wensen.

      Je zit inderdaad in een moeilijke situatie, omdat je goed wil doen, maar daar tegelijkertijd jezelf mee kwetst.

      Ik denk dat het beter is om hier persoonlijk, al dan niet telefonisch, eens over te praten. Via mail of via een forum is dat nogal wat moeilijk en niet privé.

      Ik vermoed dat je ex-vriend opnieuw in de gevangenis van Dendermonde verblijft, niet? Je kan dan steeds contact opnemen met Justitieel Welzijnswerk Dendermonde, omdat zij dan ook de gedetineerde kunnen begeleiden.
      Adres: OLV-Kerkplein 30 – 9200 Dendermonde – 052/25.99.54

      Het is zeker ook geen probleem om verder telefonisch contact met ons op te nemen (Regio West-Vlaanderen) op het nummer 050/31.01.07. Aarzel dus niet om contact met ons op te nemen.

      Met vriendelijke groet,

      CAW Regio Brugge – Justitieel Welzijnswerk – Buitendienst
      Refugestraat 1
      8200 Sint-Andries
      050 31 01 07
      jww@cawregiobrugge.be

      #1545
      Sien
      Deelnemer

        Goeieavond,

        voor u eerst en vooral ook een gelukkig nieuwjaar! Ik hoop dat 2012 idd een gelukkiger jaar mag worden met veel minder zorgen. :unsure:

        Bedankt voor uw reactie! Het is idd een tweestrijd waarin ik nu zit. Ik wil hem nog helpen maar bezorg mezelf daar misschien alleen nog maar meer pijn en zorgen mee. Ik weet soms echt niet wat doen. Op onbewaakte momenten krijg ik steeds mijn “klopke” en vloeien de tranen. Vanbinnen zitten er allemaal gevoelens, zorgen, gedachten die er nog niet uit zijn… Ik heb soms zelf het gevoel dat het nodig is om eens met iemand te kunnen praten, iemand die los staat van deze situatie.

        Ik ben dus heel blij met uw aanbod dat ik zeker eens mag bellen. Dat geeft me het gevoel dat ik niet overdrijf, dat het gerust kan om met iemand te praten en dat ik het idd niet alleen moet blijven dragen.

        Groetjes Sien

        #1552

        Beste Sien,

        Dergelijke situaties hoef je zeker niet alleen te dragen! Onze diensten zijn er om mensen te helpen, dus aarzel zeker niet om contact op te nemen met mij of met mijn collega’s in Dendermonde. We kunnen je informatie geven, advies en ondersteuning.

        Het is ook mogelijk dat je me via e-mail je telefoonnummer doorgeeft, dan kan ik gerust zelf contact op nemen met jou, moest dit het voor jou gemakkelijker maken…

        Veel sterkte!

        Met vriendelijke groet,

        Maaike Bervoet
        CAW Regio Brugge – Justitieel Welzijnswerk – Buitendienst
        Refugestraat 1
        8200 Sint-Andries
        050 31 01 07 jww@cawregiobrugge.be

      • Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.