Het kleine meisje met de hoge hakken…

[dede]

HET KLEINE MEISJE MET DE HOGE HAKKEN…

Ze komen buiten uit de gevangenis, terug van het bezoek. Een jonge vrouw, met een klein meisje aan de hand. De moeder heeft haast, wil naar haar auto op de parking, en naar huis. Voor haar is het genoeg geweest. Ze heeft geen tijd meer voor een koffie – zelfs niet voor een chocolade-eitje in de vlucht…

Haar dochtertje van vier echter heeft alle tijd van de wereld, want zij is nog een kind. Op haar ’paasbest’ hinkstapspringt ze rond op schoenen met veel te hoge hakken, en het frivole rokje dat ze draagt waait vrolijk op in de speelse lentewind…
Ik geef haar inderhaast een paaseitje mee voor onderweg, en wens haar ‘Zalig Pasen!’ ‘Mijn papa is lief geweest vandaag!’, probeert ze mij terug te zeggen. Maar ze moet mee met mama, snel de wagen in en dan naar huis…

Terwijl ze weg huppelt en haast voortdurend struikelt over haar veel te hoge hakken, kijkt ze plots naar me om, zwaait vrolijk en uitbundig, kijkt nog eens om, en zwaait en zwaait totdat ze bijna niet meer kan…

Zo vrolijk zwaaiend naar de mensen en het leven stapt ze weg van de gevangenis waar papa opgesloten zit. Maar dat laatste is ze al vergeten, want ‘hij is lief geweest vandaag…’

Wat zou zo’n kind vermoeden en beseffen van de onmacht en de dood die achter al die dikke muren schuilt? Zoals ze daar al huppelend over Gods wegen stapt op weg naar huis, is zij het ‘kleine meisje hoop’ dat elke lente weer aan ons, de ‘grote mensen’, vrolijk en speels komt melden dat het ondanks alles ieder jaar weer onweerstaanbaar Pasen wordt…

(een impressie bij de actie van Thuisfront aan de gevangenis van Brugge – paaszaterdag 11 april 2009, in de namiddag)

[Auteur]

Berichten