Ga naar de inhoud

HOE HOUDEN JULLIE HET UIT IN CORONA-TIJD?

Home Forums Familie van gedetineerden HOE HOUDEN JULLIE HET UIT IN CORONA-TIJD?

  • Auteur
    Berichten
  • #2449
    dede
    Deelnemer

      Hallo,

      het zijn heel uitzonderlijke tijden voor iedereen. Maar ik vraag me (vanuit Thuisfront) toch voortdurend af: hoe zou het zijn met de gedetineerden binnen? Hoe machteloos voelen zij zich nu? Hoe proberen zij er zich door te slaan..? En kan er daar binnen iets van zorg en onderlinge solidariteit groeien door de crisis heen? Kunnen directie, penitentiair beambten, aalmoezeniers en alle diensten en personeel elkaar wat beter vinden en verstaan, om het leven dragelijk te maken? Ik hoop het zo…

      En jullie familieleden en vrienden van de gedetineerden. Gaat het een beetje? Houden jullie het uit met elkaar, met de kinderen en kleinkinderen? Krijgen jullie alles een beetje geregeld en gearrangeerd? Hoe dragen jullie dat gemis, de pijn en onmacht van niet op bezoek te kunnen gaan?

      Ik vraag het me voortdurend af. Weet dat wij van Thuisfront enorm groot respect voor jullie hebben. We vergeten jullie niet.

      ZORG GOED VOOR MEKAAR!

      Misschien kunnen wij elkaar via dit forum af en toe wat bemoedigen, en wie weet – enkele tips geven om er samen door te geraken. We houden contact! Afgesproken? En weet: de tent van Thuisfront komt terug, vroeg of laat…

      Met genegen en zeer hartelijke groet – ‘You never walk alone…’ Vuistje of elleboog… Dede van Thuisfront.

      #2450
      dede
      Deelnemer

        De Italiaanse schrijver Paolo Cognetti in Humo:
        “De toestand is dramatisch: alles is gesloten. Maar ik ben niet noodzakelijk pessimistisch gestemd: je gaat vanzelf nadenken over onze manier van leven.
        Waarom zijn we altijd zo druk? We zijn geobsedeerd door het idee altijd tussen de anderen te moeten zijn, in de reële of de virtuele wereld. De verplichting thuis te blijven brengt ons een dimensie bij die ik spiritueel zou durven te noemen. Je wacht, je leest, je bent dicht bij mensen die je dierbaar zijn. Het is alsof je meespeelt in de oorlogsverhalen die je van oudere mensen hebt gehoord. Zij hebben geleerd in moeilijke omstandigheden zorg te dragen voor elkaar.”

        #2458

        Mis men vriend zo hard, niet normaal. K heb al huilbuien gehad, maar niemand kan me knuffelen want ik woon alleen in ons huis. Hopelijk kunnen ze in Merksplas ook snel videobellen al vrees ik er een beetje voor.

      • Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.