Hoe is jullie reactie met de buitenwereld?

[saartje]

Hallo

Graag zou ik eens willen weten hoe jullie met je omgeving omgaan (ouders, vrienden, andere familieleden,…) Want zij begrijpen vaak niet dat je van je partner die in de gevangenis zit, kan blijven houden en verder met hem door het leven wilt.
Mss kan het helpen om daar ook eens over te praten, want ook dit is een moeilijk iets!!! Ik ervaar het nu ook pas zelf en chapeau voor degenen die hun partner blijven steunen!!! Ik ga dat alvast ook verder doen, maar het lijkt wel alsof ik abnormaal ben hoe de mensen tegen mij doen :huh:
Is dat dan zo abnormaal? Bega ik een fout ofzo?

groetjes

[De Bonte]

ik blijf mijn ventje ook steunen en weekelijks bezoeken wa de mensen denken kan me ni schelen krijg wel veel de reactie van amaai hoe hou je da vol simpel zie mijn ventje graag grtz

[mie]

Tis nu bijna een jaar, en nog steeds weten mijn ouders niet dat ik mijn vriend bezoek in de gevangenis. Mijn dichte vrienden weten het wel, maar ook daar zijn de meningen verdeeld. Ik moet zeggen ,sommige reacties , van vrienden, zijn soms moeilijk te verteren. maar ik zet door want ik zie hem ongelooflijk graag!! Er rust nog steeds een enorm taboe op het feit dat je een relatie hebt met een gedetineerde. Het doet er voor veel mensen zelfs niet toe, waarom en hoe lang hij gestraft is, hij zit in de gevangenis, dus tis ne crimineel! Blijven volhouden als ge hem graag ziet, dat is d boodschap!!!!

[saartje]

Dag mie

Ik ga hem zeker blijven steunen en volhouden!
Heb jij al eens gedacht hoe de reacties gaan zijn als hij terug vrij komt en je dan je ouders wel moet vertellen dat je met hem verder wil?
Het zijn wel zorgen voor later, maar heb er toch schrik voor.

groetjes

[mie]

Hey Saartje,

Geloof me, alle dagen bedenk ik hoe ik het mijn ouders moet vertellen, maar telkens stel ik het uit. Ja, en ik weet,van uitstel komt geen afstel. Ik weet nu al dat ze het verschrikkelijk zullen afkeuren. Enerzijds omdat hij in de gevangenis zit, anderzijds omdat hij een andere nationaliteit heeft. Dus je kunt wel denken dat ik al begin te stressen bij het idee alleen al…MAAR toch hou ik vol en blijf hem graag zien, en ik ben ervan overtuigd dat de tijd wel raad brengt. Ik geniet van elk bezoekje, van iedere telefoon, van elke brief…

Gr Mie

[Valerie]

Mijn vriend heeft net 18 maanden vast gezeten. Maar nu is hij al een aantal maanden thuis.
Mijn ouders hadden in het begin er wel problemen mee en veel van mijn vrienden weten niet dat hij vast heeft gezeten, enkel degenen waar ik het meeste contact mee had.
Het is altijd moeilijk geweest maar ik ben hem blijven steunen. Ben blij dat ik het gedaan heb, want daardoor heb ik nu een fantastisch iemand aan mijn zijde die mij ook door dik en dun zal steunen omdat ik het ook bij hem gedaan heb.

Meestal mag je je van de reacties van anderen niet te veel aantrekken, omdat zij niet weten wat het is om een partner in de gevangenis te hebben. Ze hebben maar eerst recht van spreken wanneer ze het zelf meemaken.

[saartje]

Hallo Missvda

Je reactie heeft me kippenvel bezorgd!
Het is heel fijn om te weten dat er nog mensen zijn die in zo een situatie zitten of gezeten hebben!En zeker als je dan hoort dat je er heel positief uit kunt komen!!! Alé begrijp me niet verkeerd, heb liever dat niemand dat mee maakt, maar het gebeurt nu eenmaal wel.
Hebben je ouders ooit gedreigd dat ze je niet meer wouden zien als je verder met hem ging of dat ze hem niet meer wouden zien? Dat is hetgene waar ik het meest schrik voor heb, maar ik hoop dat dat na een tijdje toch allemaal terug in orde komt, moest het zo zijn.

[Valerie]

Hallo saartje.

Het is zeker niet gemakkelijk geweest. Maar mijn ouders hebben zich erbij neergelegd. Mijn papa kende mijn vriend al voor hij in detentie ging dus hij had er zowizo geen problemen mee. Mijn mama had het in het begin moeilijk maar heeft er nooit mee gedreigd om mij te laten vallen. Ze heeft me ook nooit voor de keuze gezet. Ze is er nu nog altijd niet helemaal tevreden mee, maar mijn vriend en mijn ma komen toch stillaan overeen. Het heeft tijd nodig maar uiteindelijk komt het allemaal wel in orde.

Heb er zeker geen spijt van dat ik hem gesteund heb.

[tilly]

hey Saartje,hoe gaat het er nu mee,heb het zelf ok niet gemakkelijk voor en met mijn vriend,maar als je van iemand houd maakt het niet uit waar hij is.
groetjes Tilly

[saartje]

Hallo Tilly

Nee, het is helemaal niet gemakkelijk, daar geef ik je gelijk in! Maar idd, als je van iemand houd dan kan je veel aan!
Mijn vriend zijn aanhouding is met een maand verlengd ondertussen. We blijven contact houden: telefoneren, op bezoek gaan en brieven schrijven. Verder zit ik ook al wat rond te kijken om iets te huren. Mijn ouders maken het mij er niet gemakkelijker op, vooral mijn moeder zit constant steken onder water te geven. Ze weet ondertussen dat we nog contact hebben met elkaar (enkel telefonisch) en ze heeft me ook al eens met mijn ring van hem zien lopen (normaal doe ik die hier thuis uit). Dus ik denk dat ze nu wel weet dat onze relatie niet gestopt is. Ik heb nog steeds heel veel schrik voor wat er gaat gebeuren als hij vrij komt, maar dat zien we dan wel zeker…
Ondertussen raken we vermoeid van de weinige slaap, maar uiteindelijk gaat het wel en zal alles wel weer goed komen! Mijn vriend heeft voor een moeilijke situatie gezorgd, maar uiteindelijk is hij wel degene en bijna enige die me recht houd!

Hoe is het trouwens met u Tilly? Ik begrijp heel goed dat je mensen zoekt die je begrijpen om mee te praten, je mag altijd berichten sturen hoor! Ik kijk bijna dagelijk op deze site!

Groetjes

[Vandenbussche Els]

Dag Saartje,

Ik heb gelukkig geen contact meer met mijn moeder die me verschrikkelijk zou afbreken.

Maar zelfs als heel mijn omgeving trots is op me breekt ze me nog af.

Naar sommigen in mijn omgeving durf ik het wel zeggen, want die wisten al dat ik en mijn vriend elkaar zagen die keuren het zelf niet af dat ik met hem schrijf. Mijn “peter”, iemand die me geholpen heeft om af te kicken, was al van plan om een appartementje te kopen. Omdat hij nu plots veel geld zal hebben.

En wilt het zelfs aan mij en mijn vriend kado doen. Omdat hij weet dat wij huurders zijn die het moeilijker hebben. Maar elk een nieuwe lei kunnen gebruiken.

Eigenlijk een win – win situatie die vriend heeft een appartementje met huurders die hij vertrouwt en dat appartementje brengt ook meer op dan de bank en wij hebben een plaatsje waar we volledig opnieuw kunnen beginnen met ons leven.

Maar velen in mijn omgeving, zelfs mensen die anders partners van gedeterneerden steunen, zullen ons niet durven steunen, omdat ze schrik gaan hebben dat ik ook terug in de dieperik ga door een relatie met mijn vriend te hebben.
Zelfs mijn meester zal een heel klein hartje krijgen als hij hoort dat we samen zijn. Mijn meester is voor mij meer dan een advocaat en voor mijn meester ben ik meer dan een cliënt. Ooit vroeg mijn meester om een contact met mijn straathoekwerker en mijn straathoekwerker had nog nooit zo’n bezorgde meester aan de telefoon gehad.

Dus ik zou zeggen zoek steun bij mensen die jouw vriend en jou niet afkeuren, maar je willen onder steunen. Ondanks alles wat gebeurd is. Ik ben zeker dat er zo’n mensen in je omgeving zijn zelfs al weet je niet onmiddellijk wie.

Let er alleen voor op dat jij niet de dieperik in gaat door je vriend die nog niet oprecht in gezien heeft dat het anders moet en door de druk van je omgeving die je niet begrijpen.

Als je echt in de problemen zou komen ga eens langs in een CAW die mensen zijn normaal gezien zeker bereid om jullie te onder steunen en hulp vragen is nog altijd geen schande en misschien is het wel de moment om eventueel met begeleiding alleen te gaan wonen.

Dan ben je niet steeds samen met je ouders waar het nu één en al stressen is in jullie relatie. Omdat je ouders het beste voor hun dochter willen, onthoud één ding als je ouders gaan zien dat je een positieve relatie ga kunnen opbouwen met je vriend. Zij sowieso gaan bij draaien.

Ze zien je gewoon graag en zijn bang dat hun dochter, hun kleine meisje gekwetst zal worden.

De afstand door alleen te gaan wonen zal beide partijen, jij en je ouders nadien weer heel dicht terug bij elkaar brengen. Het kan zelfs zijn dat jullie nadien gewoon een super band gaan hebben.

Dus als je kiest voor alléén te gaan wonen, neem je contact op met het CAW in je stad en die gaan er voor zorgen dat jij voldoende onder steunt zult worden om je relatie met je vriend verder te zetten en om je eigen veilig stekje waar jij je kunt terug trekken als het nodig is kan opbouwen.

Groetjes,

Els

Het is niet, omdat ik je advies geef dat jij daar moet op in gaan. Je bent een vrij mens en dat weet je. Dus advies geven is vrij, het afslaan van het advies hoort erbij.

[life]

hallo,

daar heb ik het ook moeilijk mee, met de reacties van de buitenwereld. Mijn man zit nest vast en heel wat mensen weten het nog niet. voor een aantal mensen wil ik het zo lang mogelijk verzwijgen. ik weet ook niet goed wat te zeggen als ze naar hem gaan vragen, zeg je dan de waarheid of verzin je beter iets? je kunt natuurlijk niet steeds iets blijven verzinnen.Heb mijn man zelfs nog niet gezien of gesproken. hij heeft eenmaal gebeld maar heb het gesprek gemist dus heeft hij,iets ingesproken. Vind het allemaal zo verschrikkelijk. ik leef precies in een film.De laatste maanden krijg ik de éne tegenslag na de andere. Na regen komt zonneschijn zeggen ze maar de regen mag nu toch eens gaan ophouden vind ik.
ik kijk alvast uit naar de bijeenkomsten binnenkort. hopelijk gaan die heel binnnenkort door.

[Ronny]

Hallo life,

inderdaad je kan niet blijven verzinnen voor de buitenwereld. Ik denk dat het beste is om eerlijk te zijn. Je zal zien, echte vrienden blijven. Van de rest weet je dan waar je aan toe bent.
Veel sterkte.

[Anoniem]

Dag allemaal hier, ik werk als journaliste onder andere voor het weekblad Flair, en ben voor hen op zoek naar de getuigenis van een vrouw wiens partner in de gevangenis zit. Ik heb al iemand geïnterviewd (voor Libelle) en haar verhaal raakte me zo dat ik graag meer wil doen om wat begrip te vragen aan de mensen. Omdat je als partner eigenlijk even goed wordt veroordeeld, je verliest vrienden, mensen bekijken je scheef, je moet opeens alles alleen doen, zowel emotioneel, financieel als praktisch. Is er iemand van jullie die hierover zou willen praten, of kennen jullie zo iemand? Mail me dan even, als je wil, op f.joossen@telenet.be Alvast bedankt, groet, frauke

[Sake]

Hallo,

Voor mij is het allemaal nog wat ingewikkelder. De man waarvan ik (ook) hou en in de gevangenis verblijft, is niet mijn echtgenoot. Ondertussen weet mijn man er wel van en weet hij ook dat ik hem opzoek. Buiten enkele goede vrienden en enkele mensen van zijn familie/vriendenkring, is er niemand echt op de hoogte. Onze gevoelens ten opzichte van mekaar zijn zo mooi en zo waardevol dat het pijnlijker is om ze te onderdrukken dan om ze toe te laten. Over enkele jaren kan hij vrijkomen en dan wacht ons een nieuwe uitdaging.

Groetjes
Sake

[Auteur]

Berichten