Ga naar de inhoud

Ik heb mijn gevangenschap slecht verteerd

Home Forums Familie van gedetineerden Ik heb mijn gevangenschap slecht verteerd

  • Auteur
    Berichten
  • #1173
    Anoniem

      Ik ben dus geen familie van een gedetineerde, maar zelf een ex-gedetineerde. Ik heb in voorlopige hechtenis gezeten voor doodsbedreigingen, gedurende drie maanden, in Leuven Hulp. Het zal nu volgende week drie jaar geleden zijn dat ik werd aangehouden. Ik heb ook twee maanden doorgebracht in een psychiatrisch ziekenhuis, als vrijheid onder voorwaarden. Ik moest me er residentieel laten behandelen. Vooral dat verblijf in Kortenberg ligt me zwaar op de maag. Ik werd er door de dokters behandeld als een “gecollokeerde”. Ik mocht het ziekenhuis niet verlaten, behalve met bezoek. Ik heb zelfs een volle week op de gesloten afdeling doorgebracht.

      Het resultaat was dat ik echt agressieve neigingen kreeg, de verplegers zelfs in het gezicht wou slaan op zeker moment. Enfin daar is op een eigenaardige manier een einde aan gekomen. Mijn behandelende arts vroeg me of ik de behandeling wou volgen, ook als de voorwaarden van de onderzoeksrechter zouden afgelopen zijn. Ik weigerde dat resoluut. Daaruit leidde de dokter af dat ik de behandeling weigerde en schreef een mail in die zin naar de onderzoeksrechter. Ik werd opnieuw aangehouden wegens het niet naleven van de voorwaarden. De raadkamer en de kamer van inbeschuldigingstelling bevestigden deze aanhouding.

      Na drie maanden voorlopige hechtenis kwam ik voor de correctionele rechtbank, aangehouden. Ik werd veroordeeld tot een jaar, met probatieuitstel voor het gedeelte dat de duur van de voorlopige hechtenis overschreed. Ik kwam diezelfde dag nog vrij. Dat was dus een echte vrijspraak. Psychologische een heel slechte zaak dus.

      De tweede dag na mijn vrijlating begonnen de problemen. Ik had verschillende erge angsten. Angst dat mijn hart ging ophouden te kloppen, angst dat ik ging verstikken in mijn eten, en angst voor de dood. Die eerste twee angsten zijn zeer langzaam weggeëbt. De angst voor de dood is gebleven. Ik voel aan dat mijn “dagen” geteld zijn (ik was toen 59). Het verlamt me in alles. Bij alles vraag ik me af “Wat voor zin heeft het? Binnenkort ben ik toch dood!”

      Het is ellendig. Nu zou ik graag weten of jullie soortgelijke problemen kennen van “jullie” gedetineerde of ex-gedetineerde?

      #1740
      Pimmeke
      Deelnemer

        Hallo, tis misschien wat laat, maar hoop dat het al wat beter met je gaat.

        #1767
        Anoniem

          Hoe gaat het nu?
          Hebt ge werk?
          Huisvesting?
          Relatie?

          Wil je nog hierover spreken?

          Stefaan

          #1802
          Anoniem

            Nu het zo lang geleden is, is dat alles wel weggeëbd. Het enige waar ik nog last van heb, is de verveling. Ik dacht eraan op zoek te gaan naar vrijwilligerswerk ten bate van gevangenen. Ik ben jurist en ben gepensioneerd.

            Ik ga jullie het volgende bericht sturen:

            “Ik heb zelf in 2008 drie maanden in voorrrest gezeten wegens doodsbedreigingen aan de politie. Ik zou nu graag – als gepensioneerd jurist – enig vrijwilligerswerk doen ten behoeve van gedetineerden. Ik geef wel de voorkeur aan juridisch werk. Indien ik geroepen zou worden om bepaalde gedetineerden juridisch advies te geven dan zal ik dat advies steeds laten vergezeld gaan van de ondersteunende documentatie (wetgeving, rechtspraak, rechtsleer).”

          • Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.