Masterproef

[Anoniem]

Hallo iedereen,

Ik ben een laatstejaarsstudente aan Universiteit Gent. In het kader van mijn masterproef wil ik een onderzoek voeren naar partners waarvan hun geliefde in de gevangenis te Brugge verblijft. Het onderzoek bestaat uit een interview waarin ik vrouwen van gedetineerden vragen stel over de ervaringen die zij hebben met het gevangeniswezen, welke behoeftes zij hebben op het vlak van hulpverlening en welke gevolgen zij ondervinden van de opsluiting van hun partner in het alledaagse leven.

Zijn er mensen die bereidt zijn om hierover te praten? Het zou mij enorm helpen om een goed en duidelijk beeld te krijgen van de leefwereld van partners van gedetineerden.

Wanneer je geïnteresseerd bent of verdere vragen hebt, mag je mij altijd contacteren!

Dank u wel

[Anoniem]

Beste mensen,

Ik heb nog geen reactie op mijn oproep en vraag mij af wat mensen afschrikt om aan het interview deel te nemen? Het is volledig anoniem en kan eventueel via mail als iemand dit wenst… Geen enkel probleem. Ik sta altijd open voor tips wanneer mij iemand kan helpen om deelnemers te vinden.

Dank u wel!

[fibi]

hallo fanny,
dat je nog geen reactie hebt ontvangen op uw oproep is natuurlijk jammer voor u , maar denk niet dat je er veel zal ontvangen (kan mis zijn ook) maar met deze heb je toch één reactie op uw oproep.
mvg,

[Ronny]

Beste Fanny,
denk je nu echt dat de mensen staan te springen om hun miserie aan de eerste de beste student helemaal uit de doeken te doen?

[LLB]

Hoi Fanny,

Zoals fibi en ronnyv al zeiden: de kans is klein dat je hier een reactie zult krijgen.
Iemand die midden in een zwaar verwerkingsproces zit, heeft er absoluut geen behoefte aan om dit te delen in het kader van een onderzoek en zal je hoogstwaarschijnlijk zelfs als ramptoerist beschouwen.

Er zullen ongetwijfeld partners van gedetineerden zijn die zich na verloop van tijd min of meer bij de hele situatie hebben neergelegd (omdat ze niet anders kunnen, het is pompen of verzuipen) en die bereid zijn om hun verhaal te delen, maar die hebben meestal ook niets meer te zoeken op dit forum, dus die bereik je niet met deze oproep.

Heb je al eens met de gevangenisdirectie van Brugge gebeld om je idee uit te leggen?
Misschien krijg je wel toelating om een blad in de inkomhal te hangen met je oproep en een emailadres waarop eventuele geïnteresseerden iets kunnen laten weten.
Zo bereik je een groter publiek zonder opdringerig over te komen.

Als dit niet mag, kan je het ook gewoon via lezersbrieven en zoekertjes in kranten en tijdschriften proberen, klinkt ouderwets, maar is wel efficiënt.

Tot slot: wanneer mensen laten weten dat ze willen meewerken, doen ze dit om jou, iemand die ze niet eens kennen, een plezier te doen, terwijl ze hier zelf niets aan hebben. ZIJ spenderen HUN kostbare tijd en moeite om een bijdrage te leveren voor JOUW eindwerk. Beschouw dit dus niet als vanzelfsprekend, besef hoe belangrijk hun inbreng is en laat hen dit ook merken.

Veel succes!

[Anoniem]

Beste mensen, dank u wel voor de reacties.

Vooreerst wens ik te zeggen dat ik absoluut niet als ramptoerist wil beschouwd worden. Dit forum was voor mij een derde manier (naast contact met het JWW, de directie van de gevangenis) om mensen te vinden om deel te nemen aan een gesprek om zo te komen tot tips en aanbevelingen voor het beleid en hulpverlening om hun aanbod naar vrouwen van gevangenen toe beter af te stemmen op hun noden en behoeften.

Het is uiteraard niet vanzelfsprekend dat vrouwen over hun problemen willen praten. Ik heb dan ook heel veel respect en erkenning voor vrouwen die wel wensen te praten over hun noden. Natuurlijk respecteer ik ook de wensen van diegenen die hier liever niet deelnemen omwille van verschillende redenen. Dit spreekt voor zich.

Vanuit mijn vooropleiding tot maatschappelijk assistent heb ik zoveel mogelijk ervaring geput om de doelgroep te benaderen op een respectvolle en begripvolle manier. Omdat ik tijdens mijn stageperiode in contact kwam met vrouwen waarvan hun partner in de gevangenis verbleef, kreeg ik de indruk dat de vrouwen er voor zoveel alleen voor stonden en veel moeilijkheden ervaarden bij opvoeding van de kinderen, het strenge regime in de gevangenis,…Vanuit die ervaring had ik mij voorgenomen om tijdens mijn huidige opleiding (criminologie) specifiek een werkstuk te maken rond vrouwen die vaak over het hoofd worden gezien door het systeem.

Het is dan ook vanuit hun perspectief dat ik “het gevangeniswezen” wens te benaderen. Hoe ervaren vrouwen van gedetineerden het bezoek? Willen zij het liever anders zien? Moet de regeling flexibeler? Op welke vlakken zou extra hulp welkom zijn?

Vanuit de antwoorden zal ik dan ook aanbevelingen proberen te doen naar het beleid (hulpverlening en gevangenis). De gesprekken dienen dus enkel om beter de vrouwen van gevangenen te begrijpen én om vanuit die gesprekken nuttige en kwaliteitsvolle aanbevelingen te kunnen formuleren naar de beleidsinstanties.

Hopelijk mag hieruit blijken dat ik niet op zoek ben naar miserie-verhalen, maar naar vrouwen die hun mening en ervaringen over de situatie wensen te verwoorden. Intussen zijn er ook al twee mensen bereid deel te nemen aan het onderzoek, waarvoor mijn oprechte dank! LLB, dank u voor de tips! Ik heb de directeur al gecontacteerd en wacht momenteel op een antwoord. Het plaatsen van zoekertjes en dergelijke meer zal ik overwegen, daar mijn budget beperkt is.

Hopelijk heb ik nu meer mijn standpunt verdedigd en mag het duidelijk zijn dat ik mij bewust ben van de vele moeilijkheden die er zijn om over het thema te praten. Ik heb niet het gemakkelijkste onderwerp gekozen om in mijn masterproef te bestuderen, maar ik ben er zeker van dat wanneer ik voldoende mensen heb gevonden die wensen deel te nemen, het een enorm rijke ervaring zal zijn en het een kwalitatieve thesis zal opleveren waarbij vrouwen van gedetineerden ook een stem krijgen.

Dank u wel voor jullie begrip!

Vriendelijke groetjes

[LLB]

Hoi Fanny,

Bedankt om je achtergrond, beweegredenen en doelstellingen te verduidelijken, dit schept al een veel concreter beeld dan je eerste oproep.
Wat je beperkt budget betreft: een advertentie kost inderdaad geld, maar een lezersbrief is gratis, meestal te versturen via de website van een krant of tijdschrift. Sommige bladen zullen een dergelijke oproep misschien niet als lezersbrief beschouwen en hem dus niet plaatsen, maar wie niet waagt, niet wint. Aangezien je je specifiek op vrouwen richt, zou ik zeker eens proberen bij de Flair 😉

Heb zelf geen ervaring met Brugge dus kan verder niet helpen.

Nogmaals: succes! 🙂

[Auteur]

Berichten