Mijn neefje

[Psoke]

Mijn neefje zit sinds februari 2007 in de gevangenis van Brugge voor een zwaar feit en volgens mij nog steeds in voorarrest.

Mijn (stief)vader is na zijn scheiding in 2002 door mijn moeder en mijn (half)zussen bewust genegeerd zodat hij ook maar via via te horen kreeg dat zijn kleinzoon (en mijn neefje) in de gevangenis zat.

Ik heb voor mijn (stief)vader en mezelf een brief gezonden aan mijn neefje vol oppeppers en zonder veroordelingen of vragen.
(We zijn niet nieuwsgierig naar het hoe of waarom van het verleden.)
Het ventje was “positief verrast” dat er nog ergens familie aan hem dacht.

Teneinde de rest van de familie niet tegen het lijf te lopen gaat mijn (stief)vader via de geijkte weg te werk.
Uittreksel strafregister : OK
Kopie voor- en achterkant I.K. : OK
Uitreksel huwelijk+scheiding; OK

Toen ik echter belde met Brugge met de vraag of ik als (half)zus van de moeder van mijn neefje op bezoek kon komen kreeg ik van de telefoniste te horen dat ik GEEN familie was en dus niet op bezoek kon komen. (Nog even en ik bestond zelfs niet meer als ik deze dame moest geloven):S
Ik heb mijn wensen aan deze dame voor mezelf gehouden en de hoorn opgelegd. :angry:

In ieder geval ben ik al op goede weg om mijn vader (stiefvader is zo negatief!!) zijn wens te laten uitkomen.

Dit was dus mijn intro en nu mijn vraag:

Hoe kunnen we geld storten aan mijn neefje in de gevangenis?
Hebben ze daar een interne rekening?
Kan je het daar storten???

Verder wens ik iedereen een rustig 2009 met enkel positieve dingen.
Veel sterkte en op het juiste moment net die dosis geluk die je nodig hebt.

Psoke

[Celine]

Je neefje kan volgens mij toch een toestemming geven om je bezoek te laten doorgaan (ondanks je geen familie bent). De gevangenisdirecteur keurt dit dan goed/af.
Wat betreft geld storten is er een banknummer van de gevangenis (moet je daar zeker kunnen vragen, staat in het informatieboekje). Je kan geld storten op die rekening bij vermelding gewoon de naam van de gedetineerde vermelden.
Hopelijk raak je hier al iets mee vooruit.

[Ronny]

Beste,
ik zou in jou plaats zo vlug als mogelijk een bewijs van goed gedrag afhalen op je gemeentehuis en een fotokopie van je identiteitskaart voor en achterkant opsturen naar je neefje zodat die dan een bezoekersaanvraag kan indienen.
Ik zou zeggen, zeker doen. Uw neefje heeft er alle belang bij dat er toch nog iemand is op deze wereld die aan hem denkt en iets voor hem betekent.
Wat uw neefje ook gedaan heeft het is en blijft nog altijd een mens. Het is nu niet omdat je hem bijstaat of bezoekt dat je daarom goedkeurt wat hij gedaan heeft.
Veel sterkte.

[Psoke]

Bedankt voor je reactie!!!!
Ik heb het nodige gaan afhalen : afschrift strafblad, kopie voor-en achterkant I.K., zelfs een geboorteakt en bewijs van echtscheiding van mijn moeder en mijn vader en zelfs dat van mijn moeder met mijn stiefvader.

Hele boterham!!! Heb alles verzonden naar mijn neefje en hopelijk kan ik samen met mijn vader richting Brugge. Misschien zie ik nog ex-collega’s van mij (die de overstap van het ene Ministerie naar eht andere hebben gedaan).

Ik durf me hier niet uitspreken over het afkeuren van de hele zaak niet wetende wat ik zou doen indien ik in zijn plaats was. In ieder geval heb ik meer ervaring in bepaalde situaties dan een kind van 19 jaar dat van geen hout pijlen wist te maken maar toch probeerde om er het beste van te maken. Aasgieren zie je dan bij de vleet!!!

Bij deze mijn excuses aan indien ik iemand tegen het hoofd zou stoten.:dry:

[Psoke]

Nijntje schrijft:

Je neefje kan volgens mij toch een toestemming geven om je bezoek te laten doorgaan (ondanks je geen familie bent). De gevangenisdirecteur keurt dit dan goed/af.
Wat betreft geld storten is er een banknummer van de gevangenis (moet je daar zeker kunnen vragen, staat in het informatieboekje). Je kan geld storten op die rekening bij vermelding gewoon de naam van de gedetineerde vermelden.
Hopelijk raak je hier al iets mee vooruit.

Bedankt voor het antwoord:
Ik ben gaan zoeken op internet naar een bankrekeningnummer want ik heb nog geen informatieboekje.
In het Frans vond ik wat informatie en zo doende heb ik mooi een overschrijving kunnen doen.
Ik denk dat mijn neef(je) het geld heeft aangekregen want hij heeft gebeld naar de vaste telefoon. Pech was dat ik even naar de GB was en dat mijn dochter niet te laat aan de telefoon kwam. Toch de voicemail beluisterd en ja hoor het was hem. Spijtig dat ik niet kan terug bellen….
Ben toch blij dat ik na al die jaren zijn stem gehoord heb.
In ieder geval, bedankt en ja hoor, ik ga vooruit!!!!!:woohoo:

[Celine]

Veel sterkte met alles. En als daar voor de eerste keer binnenstapt zal ‘t wel spannend zijn en vooral heel raar (vies) doen. Maar dit gevoel betert, dus geen paniek.

[Psoke]

Als vrouw(elijke militair) heb ik al het één en ander gezien en meegemaakt dus, dit kan er nog bij.

Velen zijn mij voorgegaan en velen zullen na mij komen. Het is een gebouw vol emoties en dat zal wel te voelen zijn.

Zo gauw ik geweest ben laat ik hier mijn eerste indruk achter.

Groetjes en allemaal veel sterkte en moed om vol te houden.:)

[Psoke]

Ben naar het Penitentiair Centrum Brugge gereden vandaag……maar het bezoek verliep niet naar plan (zoals gewoonlijk in het leven).
Eerst 70 km gereden om mijn vader op te halen en daarna gezellig samen de resterende 110 km tot aan de gevangenis.
We hebben ons braaf aangeboden aan de inkom. Ik gezegend met een koppel koortsblazen op boven en onderlip en onze pa in een knap pak met regenjas en een mooie zwarte deukhoed. Vroeg men aan de andere kant van het loket of we de ouders van xxxxx waren. Mijn vader probeerde zich serieus te houden en durfde niet naar mij te kijken. Ik wist dus niet dat mijn koortsblazen mij 20 jaar ouder deden lijken. :ohmy: Ik dacht bij mezelf : “onderga deze opmerking zonder een kik te geven – het is voor een goed doel”…. Na een kleine uitleg mochten we richting deur. Na enkele flinke snokken aan die deur duwde iemand op het knopje en toen gingen we richting kastje. Al ons hebben en houden propten we er in (kwestie van zeker binnen te mogen).
Ik ging heel vlot door die scannerdinges maar toen mijn vader aan de beurt was begon dat ding te piepen. Terug naar af en broeksriem uit de broek maar dat ding begon terug te piepen. De beambte vroeg vriendelijk of meneer soms zijn schoenen wou uitdoen want dat dat meestal de boosdoeners waren. Onze pa wou zelfs zijn broek afstropen om binnen te geraken maar dit werd vriendelijk geweigerd. :dry: Ondanks zijn kousenvoeten piepte dat ding nogmaals zonder genade.
Mijn pa bekende dan maar dat het zijn heupprotheses uit Titaan waren die zo piepten want dat er verder geen metaal of wat dan ook aan zijn lichaam hing. :blush: De reacties waren aaahhh en jaaaa dat zal het waarschijnlijk zijn maar u mag niet binnen. Hij diende een verklaring van de specialist op te sturen waarin deze verklaarde dat er Titaan in zijn lichaam te vinden was. Inderdaad dit staat in de welkomsbrochure maar de pech was dat we die enkele minuten voordien pas gekregen hadden.

Mijn vader is dan maar met mijn auto iets gaan drinken in Brugge en maakt momenteel reeds snode plannen om zich binnen 14 dagen terug richting Brugge te laten rijden. 👿

Ik moet zeggen dat het voor mij een déja-vu is daar. De gesloten deuren, de bewaking, de controle, de ernst en toewijding van het bewakingspersoneel. Net het leger maar dan moderner.

Het gesprek met mijn neefje ga ik hier niet uit de doeken doen maar wat ik wel geruststellend vond was het feit dat iemand van dit forum daar aanwezig was. Was dit toeval of iets anders?????
Terwijl ik dus vol spanning zat te wachten in de wachtzaal (stiekem kijkend naar de wijzers van de klok die geen meter vooruit wilden gaan) geraakte ik in gesprek met mijn naaste buur. De persoon die naast mijn buur zat keek mij aan en zei: ik hoorde je net zeggen dat je militair bent. Kan het zijn dat je op het forum van Thuisfront een berichtje hebt gezet over je neefje????
Nou mensen, dat was hartverwarmend. Iemand die zich herinnerd dat ik over mijn neefje schreef.
Ik wens deze “iemand” veel sterkte, moed en geduld alsook diegene die recht over hem zat aan de tafel.

Bedankt!! 🙂

Groetjes
Psoke

[Ronny]

Beste,
inderdaad was het toeval of wat? We zullen het wellicht nooit weten. Toeval is ook dat ik tijdens mijn vorig bezoek ook naast uw neefje zat zoals wij deze namiddag juist naast elkaar.
Ik wil u wel zeggen dat ik daar wekelijks op bezoek kom maar dan als vrijwilliger. De persoon bij wie ik zat is geen familie van mij maar iemand die ik ondertussen via tralies uit de weg heb mogen bezoeken, nu iets meer dan een jaar. Gewoonlijk bezoekn wij mensen die door bijna heel de wereld uitgestoten zijn en dus geen of heel weinig bezoek ontvangen.
Ik zelf was heel blij dat ik u zag en herkende en dat uw neefje bezoek had. Ik hoop dan ook uit de grond van mijn hart dat uw pa volgende keer meer succes mag hebben en zijn kleinzoon bezoeken.
Blijven volhouden hoe moeilijk het soms ook is. Wie weet zien we elkaar nog eens terug.

[Psoke]

@ Ronnyv

Chapeau voor u en uw collega’s.

Het zal je kind maar wezen dat daar zit. Voor mij blijft het een déjà-vu.
In het buitenland werden wij ook binnen een omheining gehouden en konden enkel buiten als de opdracht gerechtvaardigd was. Sommigen zaten binnen gedurende 4 maanden. Opstaan, werken, eten, drinken werd allemaal opgelegd.
Na enkele maanden op elkaars lip te hebben gezeten ontstonden er regelmatig ruzie’s. Niet leuk hoor om op 1 meter afstand van 2 partijen met opgespannen wapens te staan.
Het bewust weghalen van stimulaties met betrekking tot de buitenwereld en je wereld verkleinen tot het gevangenisregime haalt rare streken uit met je manier van denken en handelen.
Je denkt en ademt enkel “overleven” in de ware zin van het woord.:blink:

Indien ik fout zou zijn in mijn denkwijze dan had ik het graag geweten.
Dit is echter de analyse van wat ik heb meegemaakt en ik denk dat het enige verschil is dat ik niet moet nadenken over de schuldvraag en wie ik eigenlijk ben.

Groetjes

Psoke

[Auteur]

Berichten