Ga naar de inhoud

onbeschoft Zaterdag 10 oktober 2009

Home Forums Familie van gedetineerden onbeschoft Zaterdag 10 oktober 2009

  • Auteur
    Berichten
  • #505
    marina
    Deelnemer

      Toen ik met mijn kinderen die 17 jaar zijn en autisme hebben op bezoek ging naar de gevangenis te Brugge, was er heel veel bereiding nodig.
      Ik ben heel ruime tijd aan gezet omdat de kinderen moesten nog ingeschreven worden in de computer.
      Het was al een heel karwei om kinderen met autisme zover mee te krijgen naar de gevangenis, eenmaal in de gevangenis gekomen, moesten we onze paspoort afgeven, de beideinde aan de balie keek maar raar, maar ik vertelde dat het de eerste keer was dat mijn kinderen op bezoek kwamen bij mijn vriend, en dat ze gehandicapt waren (autisme).
      Die bediende cipier had er alle begrip voor, en schreef nog een brief om mee te geven naar boven.
      Elke en Drieke moesten door de metaaldidector, zelfs moest Elke twee maal, het ging allemaal goed.
      Maar als we naar het loket gingen om een foto te laten maken van elke en Drieke ging er wat verkeerd.nog geen probleem ik heb gezegt dat Elke autisme had, ze konden hun ogen niet genogen open doen, en begluurde mijn dochter alle twee op een vernederde manier, ik ben kalm gebleven maar ik heb ook eens weer gegaapt, op een ogenblik begon eeen cipier echt Elke en Drieke na te gapen, te begluren, en te lachen met ons, zijn naam weet ik niet maar ze noemen hem hitler, omdat hij de mensen afschouwd, en heel erg ombeleefd is.
      Ik zag aan de blik van die cipier oh het is maar een kind van een gededineerde, had geen schaamtegevoel in hem, zegde niets zelfs sorry.
      Toen wij naar de ontmoedingszaal gingen en ik elke probeerde op de juist plaatst te krijgen lukt dat ook met enkele trubbelingen, ik heb dan gezegt tegen de andere cipiers dat elke autisme had en dat ze eventjes moet wennen.
      die mensen begrepen dat.
      Maar toen de ijzere stem van Hitler riep einde bezoek kijk hij weer naar mij en begon het in belagelijke te trekken, ,ik en de kinderen hebben afscheid genomen van Geert, en zijn richting gang gegaan.
      Ik was zo kwaad op die onnozelaar die geen resept heeft voor mensen met een handicap een verdoken handicap, ik heb dan zijn naam gevraagd hij wou dat niet zeggen en keek nogmaals naar ons op zoals een stuk strond dat op de vloer lag en zegde jij moet maar scshrijven naar Brussel waar ik erop antwoorde ik ga dat doen meneer en ik hoop in de grond van mijn hart dat jij ook een kind of een kleinkind krijgt met autisme, dan ga je weten wat dat is.
      Toen wij buiten gingen en onze paspoord foto afgaven was ik heel mijn klus kwijt, ik heb dat verteld aan de balie aan een mevrouw die daar ciper is en ze zegde ik zaou dat ook niet nemen.
      Ik heb allebei mijn kinderen moeten troosten, want ze hadden heel veel verdriet.
      Ik hoop dat die persoon eens op het matje geroepen wordt, en ik zal zeker een brief schrijven naar de directie, en ook naar Brussel.
      Desnoods laat ik een artikkeltje verschijnen in de krant.

      bezoek op zaterdag 10 oktober 2009 om 13.45 uur

      Van Ransbeeck m

      #506
      devil
      Deelnemer

        dat zou ik ook niet pikken doch zou ik een afspraak gevraagd hebben met de directeur of eerst contact opgenomen hebben met de gevangenis of ze voorbereid zijn om jullie te ontvangen .weinigen kennen iets van autisme .ze zijn ook maar mensen en proberen hun werk goed te doen en neem contact op met de directeur zodat je het de volgende keer weer niet moet meemaken en de gevangenis is zo wie zo al geen leuke plek om kids mee te nemen

      • Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.