Op bezoek gaan bij een gedetineerde

[Peter]

Hallo allemaal.
Ik ben 40 maanden binnen geweest, ik ben dus een “ervaringsdeskundige”.
Wat ik erover kwijt wil is het volgende, ik heb bijna 40 maanden 23 uur p/d op cel gezeten, samen met diverse celmaten. Met de ene kon ik wel opschieten, met de andere minder… Na ca een maand begint je interesse in veel dingen te verliezen. Het eten is niet best, de kleding die je aanhebt, geen privacy, cipiers die overal tegenwerken, PSD die tegenwerkt, agressie overal, en zo verder. De enige afleiding die je hebt is de TV,(als je die kan betalen..) maar na een poos heb je alles wel gezien. Documentaires, nieuws, discussieprogramma’s, je kijkt en denk bij jezelf, waar maken die mensen zich druk om….

Het enige lichtpuntje in heel de detentie is bezoek !! Maakt niet uit wat je hebt uitgevreten, als je bezoek krijgt, dan heb je even een moment dat je niet aan de bak denkt, met alles eromheen. Als je bezoek krijgt, dan voel je je weer mens, dan voel je dat je ondanks alles toch gewaardeerd wordt, dan voel je dat er mensen zijn die oprecht van je houden als mens, en niet uitkotsen als crimineel.. Je bent even van cel, je ontmoet je dierbaren, je ouders, je partner, je kinderen, je andere familie, je vrienden.. Je hebt het gevoel betrokken te zijn met hun, je hebt het gevoel dat je eindelijk serieus genomen wordt, Je hebt dit meer nodig dan die douche om de 2 dagen, dat koude eten elke dag, die slappe koffie die je krijgt….

Als je kan bellen, dan is dat prettig. Even een andere stem horen, even je gedachten verzetten, maar na 10 minuten is dit ook weer gedaan. Als er een brief komt, dan ben je blij, dan lees je die, en herleest hem, en nog een keer. Je hebt dan het gevoel dat je niet alleen bent, dat er mensen buiten zijn die aan je denken, die je ondanks alles nog steunen.

Als gedetineerde weet je dat de mensen “buiten” het niet makkelijk hebben. Is er genoeg geld, hebben ze wel te eten, Hoe doen de kids het op school, oftewel, je piekert een heleboel af in de bak, Het ergste is dat je niks, maar dan ook niks kan doen. Dat frustreert, dat knaagt, dat vreet je op. Klap op de vuurpijl is dan om je dierbaren om geld te moeten vragen…. Geld voor roken, voor de TV, voor dat ene zakje chips in de week, voor die fles cola…. Dat is moeilijk, heel moeilijk als je weet dat thuis elke cent moet worden omgedraaid. Hupla, weer gepieker en frustratie erbij….

Wat ik met dit stukje wil zeggen is, GA OP BEZOEK , het is een van de weinige lichtpuntjes die een gedetineerde heeft, en praat dan niet teveel over problemen die buiten spelen, houd het gezellig, praat over de kinderen, de hond, over wat je gaat doen als je vrijkomt, vakantie, wat je gekookt hebt, maar praat….. niet over die 2 uur reistijd, niet over die sacherijnige cipier aan de poort, niet over het 3 kwartier wachten voor het bezoekuur begint, daar kan je niets mee als gedetineerde….
Geef een cola’tje, geef een zakje chips, en babbel over vanalles maar houd het luchtig…. Dat uurtje is zo voorbij, jij gaat als bezoeker verdrietig terug naar huis, maar de gedetineerde gaat ook verdrietig weg…. Ik heb in de wachtcel sterke kerels zien huilen na afloop….. En dan komt de naaktfoulle nog….. Maar dat weegt niet op aan het plezier wat je beleeft als er bezoek komt.

Mensen, ik snap dat het niet altijd makkelijk is om dat te doen, geld, afstand, werk, kinderen, en ga zo maar door. Maar als je de kans krijgt, ga dan, je krijgt er een hoop dankbaarheid voor terug, al laten de meesten het niet merken…. Het maakt het leven in de bak net een stukje meer dragelijker..

Groetjes, Ex-gedetineerde

[Anoniem]

Naaktfouillering na het bezoek ? Ik Avelivloms heb nochtans van het Grondwettelijk Hof verkregen dat de wetsbepaling die systematische naaktfouillering toelaat werd geschorst en vernietigd. Wordt er een bevel van de directeur voorgelegd ? Of helemaal niet ? Graag duidelijkheid. Dat bevel van de directeur moet binnen de 24 uren worden verstrekt !

[Peter]

In Turnhout moest je na het bezoek een klein kleedhokje in, en je kleren uittrekken tot op je onderbroek. Kleding moest je afgeven aan de cipier, die het kledingstuk nakeek. Laatste handeling was omdraaien, en de onderbroek een stukje laten zakken.
In Merksplas was er geen foulle, ook niet op de kleding.
In Worel moest je na het bezoek allemaal in een wachtcel bij het BAD ( grote kleedkamer ) wachten, en werd je een voor een binnengeroepen. Er zijn dus geen andere gedetineerden aanwezig gedurende de foulle.
Het formulier van de directeur lag dan al klaar, en er werd gelijk gezegd dat de directie het vermoeden had dat je had gesmokkeld. Bij deze foulle waren 2 cipiers aanwezig. Je moest je totaal uitkleden, dan schouwden de cipiers je lichaam, je moest 2 keer langzaam ronddraaien, daarna 1 keer door de knieën hurken. Deze hele onderneming duurde ca 3 tot 5 minuten, en al die tijd stond je dus volledig naakt tentoongesteld, en ondertussen werd de uitgetrokken kleding stuk voor stuk nagekeken. Na het aankleden moest je het toestemmingsformulier tekenen, en kon je naar je cel, met een copie van het formulier. Ik heb ze doorgelezen, en aan mijn advocaat doorgespeeld, juridisch niets aan te doen…..
Dit zijn dus “incidentele” naaktfoulles, dat wilde in de praktijk zeggen dat van de 10 keer bezoek, je 1 keer niet hoefde….
Ik heb toen via een brief aan de directeur laten weten dat ik het kopje incidenteel nogal vaak vond voorkomen, en dat als dit niet zou stoppen, ik mijn advocaat erachter zou zetten. Dit hielp, de eerste 2 bezoeken gewone foulle, daarna weer hetzelfde…..
Er is idd een uitspraak waar systematisch naaktfoulle niet is toegestaan, maar dan gooit de directie het op “We vermoeden dat u middelen of verboden voorwerpen via het bezoek binnenbrengt” Er is dus een achterdeurtje, waar veelvuldig gebruik van wordt gemaakt helaas.

Ik hoop dat dit enig inzicht geeft in de praktische kant van de door de overheid opgelegde regelgeving.

Groet, Ex gedetineerde

[Auteur]

Berichten