Ga naar de inhoud

Oude liefde roest niet…

Home Forums Familie van gedetineerden Oude liefde roest niet…

  • Auteur
    Berichten
  • #685
    dede
    Deelnemer

      Oude liefde roest niet…
      – impressie bij de Thuisfrontactie voor Valentijn – zaterdag 13 februari 2010 –

      Ze zit in de tent van Thuisfront haar hart en handen te verwarmen aan een kop verse koffie, en kwebbelt ondertussen honderduit met een paar vriendinnen van de dag.
      ‘Je ziet er gelukkig uit’, zeg ik, terwijl ik een nieuwe voorraad attenties ga ophalen achter in de tent. ‘Het is goed geweest zeker, het bezoek van daarstraks..?’ ‘Ja hoor!’ reageert ze met Valentijnslichtjes in de stevig opgemaakte en bijgewerkte ogen. ‘Hij was zo content van mij te zien… Hij ziet mij nog altijd graag, heeft hij gezegd. En dat ik mij goed moet soigneren, zodat ik nog presentabel ben, wanneer hij buiten komt.’
      ‘Hoe oud ben je – mag ik dat weten?’ vraag ik wat voortvarend-onbeleefd. ‘Drieënzeventig’, zegt zij. ‘We kennen elkaar al meer dan tien jaar, en als hij vrij komt zal ik meer dan tachtig zijn…’
      ‘Amai’, zeg ik, ‘en hij ziet jou nog altijd graag..?’ ‘Ja, jong, ik weet het sedert vandaag weer heel zeker. En weet je wat: ook boven de tachtig is er nog van alles mogelijk in de liefde, zeggen ze… (‘t Is toch waar hé?’, roept ze haar vriendinnen snel ter hulp)…
      Ik ga verder aan de ingang valentijnshartjes uitdelen in de kou, en moet ineens weer onweerstaanbaar denken aan een oud gedicht van Herman de Coninck waarvan ik de laatste strofe sinds jaren van buiten ken (‘par coeur’, zoals men zegt) – een prachtige, onvergetelijk-mooie brok poëzie, welhaast speciaal geschreven voor vandaag:
      ‘En toch is ook de nacht niet
      uitzichtloos, zolang er sneeuw ligt
      is het nooit volledig duister, nee,
      er is de klaarte van een soort geloof
      dat het nooit helemaal donker wordt.
      Zolang er sneeuw ligt, is er hoop…’
      Oude liefde roest niet, zei mijn moeder zaliger altijd. Zelfs toen zij reeds een eind in de zeventig was, en mijn vader reeds lang was gestorven, hield ze dat nog altijd stellig vol. ‘Ook boven de tachtig is er nog van alles mogelijk in de liefde, zeggen ze…’ Professor Vansteenwegen zou er een nieuw boek moeten over schrijven…

    • Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.