Pasen zonder jou
De telefoon ringelt en plots galmt jou stem door de kamer ” Zalig Pasen voor jullie allemaal”.
Het wordt me teveel ik kan me niet meer hard houden ik kan mijn tranen niet meer bedwingen.
Een zwaar gevoel op mijn borst een bittere smaak in mijn mond en daar is weer die gedachten ” kon ik de tijd maar terug draaien had ik je maar niet laten gaan, je was nog niet klaar om alleen te gaan wonen” steeds die terug komende gedachten die mij achter volgt.
Jij zegt, sorry mama dat ik je bel ik hoop dat ik daardoor jullie Pasen niet heb verpest maar ik moest je even horen dit verlangen was groter dan mijn twijfels.
Maar nee mijn jongen en ik tover een glimlach, ik ben zo blij dat je vandaag even bij ons bent al is het maar met je stem ik hou van je toch van je!
Je slaat nog een korte babbel met je vriendin nog snel paas wensen met de rest van het gezin nog net voor de lijn zonder pardon wordt af gebroken.
Wij blijven wezenloos achter ieder met zijn eigen gemengde gevoelens.
Ik zeg, kop op kinderen we moeten verder maar van binnen blijf bij mijzelf de tijd stilstaan vanaf het moment dat je werd aangehouden.
De mama van Kim
