wat moet ik doen???

[Meisje_80]

Hallo,

Ik voel me slecht, radeloos en vooral zoooo machteloos!

Mijn vriend zit al een tijdje in de gevangenis. En ik mis hem verschrikkelijk!! 🙁
Telkens als ik na het bezoek terug naar huis moet gaan, krijg ik een benauwd gevoel, zo van, ik wil hem niet alleen achterlaten in zijn ijzeren kooi(zoals de cipiers het noemen!):angry:
Ik wil hem mee naar huis! Hoewel ik weet dat dat niet gaat! 🙁
Thuis aangekomen voel ik mij slecht, te weten dat ik weer moet wachten tot het volgend bezoek eer ik hem terug kan vastpakken!
Ik heb nergens nog zin in!! Zelfs niet om te eten of te drinken!
Zet me het liefst op een rustig plekje in de zetel, maar dan kan ik in tranen uitbarsten omdat ik hem zo mis en er met niemand kan over praten. Want niemand begrijpt dat mijn gevoelens voor hem zo sterk kunnen zijn! Ik krijg dan steeds de reactie, laat hem toch met rust!
Maar dat gaat niet zomaar! Het is een schat van een jongen, die door een stomme misstap nu achter de tralies zit. Maar ik zie hem graag! En kan dan ook langs zijn fout doorkijken.
Verdient een gedetineerde dan ook geen 2e kans? :dry:

Misschien dat hier nog mensen zijn die zich even slecht voelen als mij, maar mijn situatie ook wel begrijpen?
Zou het leuk vinden moesten jullie even reageren!

Alvast bedankt!

Groetjes

[Katrien]

Ik begrijp hoe je je voelt. Ik vond het ook erg moeilijk. Dan gebeurde er iets dat ik hem wilde vertellen, maar dan moest ik wachten tot hij mij zelf belde, want ik kon hem niet bereiken.
Ook moest ik het geheim houden voor mijn omgeving, want die konden ook niet begrijpen dat ik gevoelens had voor iemand die iets misdaan had.
Moet hij nog lang zitten?
Groetjes, Kat

[Anoniem]

Hallo,
Ik begrijp ook hoe je je voelt. Bij mij is het ook zo dat ik na het bezoek het erg moeilijk heb.
Mijn man is nu al 4 maanden gedetineerd. Hij maakt kans om in december 2011 vrij te komen met een enkelband. En in juni 2011 misschien eens een weekend naar huis komen.
De andere mensen zeggen amaai wat gaat de tijd toch rap, maar voor ons is iedere minuut precies een uur.
En we hebben een zoontje van 22 maand, ik blijf thuis voor te zorgen voor ons zoontje, dus ik sta er nu alleen voor. Wij hebben 1 keer om de 2 weken ongestoord bezoek, dan zorgt mijn ma voor ons zoontje. En anders gaat hij mee op het bezoek, want ik zou nie graag hebben dat ons zoontje zijn papa niet meer herkent als hij terug thuis is. En dan nu nog met de stakingen is het altijd onzeker of we al dan niet op bezoek kunnen gaan.
Maar kunnen niet anders of geduld hebben. Er zijn momenten da ik het nie meer zie zitten, maar ik probeer me sterk te houden voor onze zoon. Als hij in bed zit dan zit ik veel te wenen.
Maar ik heb het ervoor over want ik zie hem te graag om hem te laten vallen.

Sterkte nog aan andere die dit ook meemaken.

[Meisje_80]

@katrien: ja hij moet nog zeker tot 2012 zitten. Eind volgend jaar kan hij uitgangen aanvragen en eind 2012 kan hij misschien naar huis via ET. Als dat goedgekeurd wordt, duurt het nog even eer hij helemaal buiten is. Dus nog zo een jaar of 3 houdt ik me voor. Het is inderdaad nog een hele tijd en hoop echt dat ik het zolang kan volhouden alleen!
Ik schrijf hem veel en hij mij ook. Ook probeert hij me elke dag te bellen. Uit die dingen probeer ik dan toch weer kracht te halen.
Ik veronderstel dat jouw vriend ondertussen al buiten is? En weet je omgeving nu al dat je met hem iets had? Reageren ze nu wel positief op jouw relatie?

@Pluchke: Jouw man heeft dus ook nog wel een tijdje te gaan 🙁
Vind het wel mooi van je dat je je zo goed houdt voor je zoontje. En het is ook goed dat je hem meeneemt als je op bezoek gaat. Gelukkig begrijpt hij van die hele situatie nog niet veel!
Waar zit jouw man? Hoe vaak ga je hem bezoeken?
Die stakingen, zwijg me daar maar over!! Ik heb het ook al meegemaakt! Super vervelend is dat gewoon, zeker als ze het niet op voorhand meedelen.
Wens je heel veel sterkte! En het is goed dat je je tranen de vrije loop kan laten, want het opkroppen is helemaal niet goed!
En zolang jij het kunt volhouden en je man graag ziet, is er geen reden om hem te laten vallen!!

Groetjes

[Anoniem]

Hallo,
Hij zit in Brugge, meestal bezoek ik hem 2 maal in de week.
Want met de kleine meer te gaan zou het moeilijk zijn.
Groetjes

[Meisje_80]

Dan wens ik je veel succes deze week, want ze zijn nog altijd aan het staken in Brugge.
Vind het erg voor de gedetineerden. Alles wordt hun nu afgenomen, hun wandeling, het bezoek. Mogen ze telefoneren?
Het verwondert mij dan ook niet echt dat ze in opstand komen!
Hoop dat je snel terug bij hem op bezoek kunt gaan!

Groetjes

[Anoniem]

Hallo,
ja die staking ben ik ook al beu, ze staken nu nog zeker tot vrijdag 22 uur.
Sommige gedetineerden zijn al in opstand gekomen, branddende dingen door het raam gooien.
En normaal belt mijn man altijd rond 19u30 een min of 10.
Maar door die staking gaat dat ook niet meer.
Gisteren heb ik hem een halve minuut gehoord, maar het is beter of niets he,
ik weet dan dat alles in orde is met hem, voor zover het in orde kan zijn als je daar zit.
Waar zit u vriend?

Groetjes

[Meisje_80]

Een halve minuut is inderdaad niet veel nee! Maar beter als niks! Zolang je zijn stem hebt gehoord en weet dat alles inorde is, ben je al tervreden!
Mijn vriend zit in Hasselt. Heeft ook al in Brugge gezeten. Maar voor hem is het hier beter!

[ilse]

hallo,
ik ben ook op dit forum gekomen omdat ik graag met mensen wil praten die hetzelfde hebben meegemaakt als ik. mijn vriend zit sinds 4 maanden vast en het is verschikkelijk, mede doordat ik in die tijd ben bevallen van onze dochter. hij zit in duitsland in de gevangenis en we kunnen hem een keer per maand bezoeken. het is nog onduidelijk wat zijn straf wordt en dat is verschikkelijk. niet weten waar je aan toe bent en hem zo erg missen dat je gewoon wilt dat alles al voorbij is.

iemand die een misstap begaat verdient zeker een tweede kans. vervelend voor jou dat je omgeving daar geen begrip voor heeft. dat zorgt voor een gevoel van alleen te staan.
hoe lang moet je vriend zitten?

gr ilse

[Meisje_80]

Hey Ilse,

Ik wil je alleszins al heel veel sterkte wensen!
In Duitsland zit je vriend, dat moet nog erger zijn voor jou :angry: Zeker omdat je hem zo weinig kunt zien! Zit er geen kans in dat hij naar België over kan komen?
Mijn vriend moet nog een jaar of 2 zitten 🙁 Het is niet altijd even makkelijk voor mij! Zeker na het bezoek voel ik mij slecht, omdat ik hem moet achterlaten! Heb dan ook nooit veel zin om nog dingen te doen als ik eenmaal thuis ben.
Hij belt mij elke dag en ik schrijf hem brieven en hij mij ook. Dat zijn eigenlijk de enige dingen waar ik mij aan kan optrekken, de dagen dat ik hem niet zie.
Fijn dat je bevallen bent! Maar niet leuk dat je vriend je dochtertje zo weinig kan zien! Gelukkig beseft ze het nog niet waar haar papa is!
Wanneer weet je een uitspraak ivm zijn straf? Ik hoop voor jullie dat die gaat meevallen! En het is inderdaad bijna ondraagelijk niet te weten waar je aan toe bent!

Groetjes

[Anoniem]

hey ik voel mij ook zoo telkens als het bezoek gedaan is wil ik zelfs niet meer agterom zien ik voel mij radeloos en verdrietig maar je moet wel eten 🙂 da doe ik ook mijn vriend zit nu al bijna 1maand vast en moet bijna voorkomen ik ga zaterdag terug op bezoek mijn 2de keer grtjz

[Katrien]

@meisje_80: mijn vriend is idd buiten. We wonen nu een zestal jaar samen en hebben een zoontje.
Ik weet zelf niet of ik het zou volhouden om hem maandenlang te bezoeken. Onze liefde was op dat moment ook nog zeer pril.
Mijn omgeving weet het nu bijna allemaal en de meeste reageren gelukkig positief. Maar mijn eigen moeder bijvoorbeeld zou het bijvoorbeeld nog altijd niet erg vinden moest deze relatie stuk lopen. Nuja, ik begrijp wel dat je als moeder liever hebt dat je dochter niets begint met een (ex-)gedetineerde. Maar ik vind dus zeker dat ze een tweede kans verdienen!
Ik wens je nog veel sterkte! En aan alle mensen trouwens met een geliefde achter de tralies!

[Meisje_80]

Hey Katrien,

Hoelang heeft je vriend gezeten? Je bent hem toen ook vaak gaan bezoeken, omdat je zegt dat jullie liefde toen nog heel pril was? Maar het heeft dus toch stand gehouden!
Vind het wel leuk dat je omgeving zo positief reageert. Dat geeft je zeker de moed om door te gaan!
Heeft hij het moeilijk gehad met bepaalde dingen toen hij terug vrij was?

Groetjes

[Katrien]

Ik hoop dat er hier niemand meeleest van school ofzo, want het is toch iets waar je liever niet mee te koop loopt. Mijn vriend heeft 12 jaar gezeten. Ik heb hem leren kennen toen hij op halve vrijheid was. Hij mocht toen overdag buiten om een cursus te volgen en ook in het weekend was hij buiten. Ik heb hem in het weekend leren kennen. De eerste weken (of maanden?) moest ik dus niet op bezoek ofzo. Ik probeerde hem ‘s avonds 10 minuutjes te zien en voor de rest hadden we het weekend. Maar ik vond het dus wel moeilijk om hem ‘s avonds niet gewoon te kunnen spreken. Tijdens de vakantie was er echter geen cursus en moest hij dus wel terug binnen blijven. Toen ben ik hem gaan bezoeken. Maar dat is dus niet vaak gebeurd. En ik zeg het: ik weet niet of ik het zou gekund hebben om dat maanden te doen. Het is misschien anders als je al een relatie hebt, en die persoon wordt dan opgesloten.
Zijn vrijlating is eigenlijk vlot verlopen. Hij heeft meteen werk gevonden en heeft sindsdien nog niet zonder werk gezeten. Ergens denk ik wel dat hij geluk heeft dat hij mij heeft leren kennen, want hij had dus echt niets. Ik heb toch vrij veel voorgeschoten toen we zijn gaan samenwonen. Inmiddels heeft hij wel al alles kunnen terugbetalen. Financieel blijft het wel moeilijk, want hij moet nog veel schulden afbetalen (gerechtskosten, burgerlijke partij,…) We kunnen wel leven, maar bijvoorbeeld een huis kopen ofzo zal nooit kunnen.
Hij had het in het begin wel heel moeilijk met de snelheid van het leven. In de gevangenis loopt alles veel trager en geordend, buiten vond hij het een beetje chaos. Maar ook dat lukt nu meestal wel. Ik merk wel dat al die jaren hun impact gehad hebben hoor, maar al bij al valt het wel mee.
Soms denk ik: waaraan ben ik in godsnaam begonnen, maar de liefde is sterker.

Groetjes, Katrien

[Meisje_80]

Ja inderdaad een heel verhaal 🙂
Mijn vriend zit ook al 10 jaar en moet dus nog ongeveer 2 jaar gaan. Dus hij zal ongeveer evenveel als jouw vriend zitten.
Ik heb hem nog niet lang geleden leren kennen. Eerst hebben we lang geschreven en na een tijdje heeft hij dan toch gevraagd of ik hem wilde komen bezoeken. In het begin wilde ik dit niet. Maar hij heeft me toch kunnen overhalen. Ik ben toen met zijn moeder op bezoek gegaan. En ja al bij al viel het nog wel mee. Had het erger verwacht.
De keren nadien ben ik hem dan alleen gaan bezoeken en ja van het ene is het andere gekomen. In het begin dacht ik ale waar ben ik mee bezig? Maar ik ben hem echt wel graag beginnen zien. Had dit nooit verwacht dat het zo zou lopen tussen ons. We zullen wel zien hoe het verder loopt!

Groetjes

[Auteur]

Berichten