Weet niet zo goed wat doen…

[Gillard]

hoi,

doeme hé nu kan ik dinsdag toch niet zeker, moet dan werken… hoop dat een andere dag me wel lukt!!!
Laat jullie maandag iets weten, dan weet ik wanneer zijn ouders gaan

Groetjes Ulla

[Lieke]

Dag Saartje

Weet je al wanneer je morgen op bezoek gaat? In de voor- of de namiddag? Misschien dat we al eens samen kunnen gaan 🙂
Je laat maar wat weten.

Groetjes Luna

[saartje]

Hey Luna

Morgen namiddag, ik hoop rond 2u – iets na 2 daar te zijn.
Ik zal anders via Ulla je mailadres vragen, zodat we elkaar kunnen herkennen.

Groetjes

[Lieke]

Hey

Ik ga rond 13u – 13.30u gaan. Als ik pas rond 14 u ga ben ik niet op tijd buiten, want mijn dochertjes hun school is gedaan om 15.15u.

Groetjes

[saartje]

Hallo

Ik voel me vandaag zo radeloos…
Ik was wat smsjes aan het sturen en kreeg ineens de vraag van mijn moeder naar wie dat het was, toch zeker niet naar mijn vriend è!? (terwijl dat niet kon, want hij zit nog in de gevangenis) Ze was helemaal in paniek en ik kreeg al dadelijk te horen dat hij hier niet meer binnen mocht enzo 🙁 Ikzelf zie hem wel nog heel graag en wil niks liever als met hem verder. Maar ik weet absoluut niet hoe het te vertellen of wat te doen 🙁
Ik weet het echt niet meer…

[Gillard]

[

[Lieke]

Hey Ulla

Ik kan niet lezen wat je hebt geshreven, ligt het misschien aan mijn PC?
De andere reacties kan ik wel lezen, vind het gek!
Dacht al dat je van de aardbol verdwenen was, heb al even niks meer van je gehoord! Had je ook al een mailtje gestuurd, maar daar heb ik ook geen antwoord op gekregen.

Groetjes

[Anoniem]

beste saartje,

mijn broer heeft ook in de gevangenis gezeten en heeft daar via de blik
brieven uit de gevangenis iemand leren kennen ik weet het is een heel andere
situatie dan de jouwe maar ik wil het je toch even vertellen.
het is niet omdat iemand op het slechte pad is geweest dat hij het nog doet.
ondertussen is het jaren geleden waar ik van praat maar ik wil je even laten weten
dat liefde echt alles overwint.
ondertussen zijn ze nog altijd samen en hebben ze een huis gekocht en helemaal
verbouwd en hebben ze samen 6 kinderen.
2 van mijn broer van voor dat hij in de gevangenis zat
1 van haar en 3 kindjes samen.
iedereen vond hem ook een slechte maar ondertussen staat hij al veel verder
in het leven dan ik.
hij heeft zijn eigen huis en ik huur nog
hij is ploegchef op zijn werk
en ze zijn gelukkig.
ik ben ook heel gelukkig en heb ook 3 kindjes
maar wat ik nu meemaak moet je ook eens lezen
ik heb ook een brief geschreven onder de titel

opvang kindjes

juist voordat ik jouw brief las dat is nog een ergere situatie toch voor de kindjes

onthoud heel goed liefde overwint alles echt waar

nog veel sterkte

groetjes tettergat

[saartje]

Dag tettergat

Bedankt voor de reactie!
Heb ondertussen ook je verhaal gelezen. Vind het erg dat er zo’n moeilijke situaties bestaan, zeker als er dan nog kindjes in het verhaal voorkomen. Vind het enorm moedig van je dat je voor zoveel kindjes zorgt, ook al is dat financieel zwaar.
Ik ben ook blij dat het goed gaat met je broer en hoop dat het met mijn vriend en mij ook zo gaat verlopen. Ik vind het in elk geval al een heel bewijs van liefde dat we nu nog samen zijn, dus we zullen er zeker sterk als koppel uitkomen! En ja, we zullen nog veel moeten overwinnen, ik geloof er in, maar soms nemen de twijfels en de onzekerheid het eventjes over en dan komt er nog eens bij dat de familie en vrienden mij zo abnormaal doen voelen.

Maar ik zal het onthouden, pas het wel een beetje aan: liefde overwint veel, maar volgens mij toch niet alles. Soms moet je ook je eigen beschermen en dan kan je niet anders dan loslaten, maar uiteindelijk…de liefde blijft dan wel..hmz!

Mss hebt ge dan toch gelijk!

Groetjes

[saartje]

Ik zit vandaag met opgekropte gevoelens…
Wat ga ik mijn ouders toch wel niet aandoen!? Zij gaan zo’n slag krijgen en ik durf het hun niet eens vertellen. Wat moet ik er toch mee….

[Vandenbussche Els]

Saartje,

Heb je al eens gedacht aan onderdsteuning te zoeken bij de aalmoezenier van de gevangenis waar je vriend zit die kan je misschien een vrijwilliger aan bieden die je verder kan ondersteunen, zodat jij er niet aan onder door gaat aan de hele situatie. Om de aalmoezenier van de gevangenis te kunnen spreken, bel je best zelf eens naar de gevangenis. Dat mag en kan en de cipiers hebben nog nooit geen mensen op gegeten. De ene is wel wat sympatieker dan de andere.

Want jij hebt ook recht om eens veilig op verhaal te kunnen komen bij iemand die je graag (probeert) te zien.

Saartje, gewoon doen dus. Je zal met open armen ontvangen worden.

Groetjes,

Els

[life]

hallo,

ik ben nieuw hier en ik weet heel goed hoe jij je voelt. Mijn man is pas aangehouden in frankrijk en zit daar nu in de gevangenis.ik had wel al een paar maanden vermoedens dat hij dingen voor mij verborgen hield en had ook vermoedens met wat hij zich bezig hield. hij heeft me dus belogen hierover want volgens hem had hij niets te verbergen.
Ook al heb je vermoedens, de moment dat ze je opbellen met het nieuws dat je man in de gevangenis zit en dan nog in een land waarvan je niet wist dat hij daar zat, dan voel je de grond echt onder je voeten wegzakken.
wij hebben dan ook nog een kindje samen en ik heb reeds 2 kinderen uit eerste huwelijk.
ik heb hem vroeger altijd verwittigd dat als hij ooit iets stom deed hij het bij mij voorgoed kon vergeten en dat ik zeker niet met zijn kind naar de gevangenis zou gaan. Hij heeft een risico genomen en wist toch potverdorie wat er op het spel stond, dat hij zo alles wat hij liefheeft kon verliezen. Ik heb zoveel kwaadheid in me, ben razend op hem. Voel me alsof we niets waard zijn voor hem. Is misschien heel erg dat ik dit moet zeggen maar ik vind het ergens ook wel goed dat ze hem snel opgepakt hebben en dat deze hele situatie geen jaren aangesleept heeft. Hopelijk heeft hij zo de schrik van zijn leven gehad.
In eerste instantie wilde ik hem nog eens extra straffen voor zijn onverantwoordelijk gedrag door niet bij hem te gaan.Nu was ik van plan om slechts één maal te gaan om hem te vertellen hoeveel leed hij ons aandoet. ik wil zijn reactie zijn. Ik hoop dat hij afziet en dat hij immens veel spijt heeft van wat hij gedaan heeft. Ik hoop dat als hij vrijkomt hij zijn leven gaat beteren maar ben ook bang dat hij het niet zal doen.
Mijn ouders waren razend en vonden in eerste instantie dat het n u wel genoeg geweest moest zijn en dat ik hem beter kon laten vallen. Maar dat het toch mijn beslissing was als ik bij hem wil blijven en dat ze mij nooit zouden veroordelen.
vandaag zei mijn mama dat ze ganse nacht nagedacht had en dat we verkeerd bezig zijn. Ze zei dat hij al gestraft wordt door vast te zitten en dat ik toch beter op bezoek kan gaan. want hij is niet van hier en heeft hier verder geen familie. hij is als mens geen slechte man, heeft steeds goed voor mij en de kindjes gezorgd maar verkeerde onder grote druk om zijn familie die ver van hier woont en in armoede leeft te helpen. Hij heeft fouten gemaakt en verkeerde keuzes gemaakt en hopelijk leert hij uit zijn fouten.
Wij blijven hier achter met de financiële beslommeringen, de schaamte naar de buitenwereld toe en het gemis. Want al ben ik nog zo kwaad toch moet ik toegeven dat ik de mooie momenten mis.
Er was een tijd voor de problemen begonnen dat hij mijn beste maatje was. Hij zit vast voor 30 maanden. Ik ken niets van dewetgeving in frankrijk. Hij heeft daar nu een gratis advokaat en die zei dat als hij een goede advokaat hier zou hebben dat hij dan misschien naar hier kan overgeplaatst worden. Maar ik heb het geld niet voor een advokaat en ik weet niet of we hier een pro deo advokaat kunnen krijgen en of die iets gaat kunnen doen. voel me gewoon verschrikkelijk in deze situatie. vind het ook zo erg voor de kinderen. ik weet ook niet wat het beste is dat ik kan doen, heb zoveel vragen en twijfels.

[saartje]

Hallo

Eigenlijk komt dit verhaal een beetje op hetzelfde neer als dat van mij alleen zitten jullie al verder met de relatie dan wij. Ik wou in eerste instantie ook niets meer te maken hebben met mijn vriend, maar al heel snel begon ik hem fel te missen en kon ik door zijn fouten heen het goede in hem blijven zien, net zoals jij dat doet.
Toen hij in het begin belde hoorde ik gewoon dat het helemaal niet goed met hem ging en had schrik dat het helemaal verkeerd ging aflopen. Ik voelde dat hij iemand nodig had en ben nu wel blij dat ik er voor hem ben! Ik ga nu 2x per week op bezoek en ben echt blij dat ik die stap gezet heb, ook al weet niemand van de familie er iets van. Ik zou dat zeker en vast ook doen als ik jou was, al was het maar voor je eigen om je reactie te zien en te voelen als je hem terug ziet. Ik heb mijn vriend toen ook gezegd dat het zijn verdiende loon was dat hij daar zit en dat vind ik ook nog steeds zo, maar ik wil wel dat hij vrij komt! Hoe sneller, hoe liever! Want in de gevangenis gaan ook veel verhaaltjes rond die niet goed zijn om te horen in zijn situatie.
Er is 1 vraag die ik me gesteld heb en waardoor ik wist dat ik hem niet kon achterlaten en voor een leven samen met hem moet gaan: hoe zou het zijn zonder hem? Kan ik zonder hem leven? En alleen het gedacht al dat ik hem nooit meer zou zien, deed me verschrikkelijk pijn en deed me wenen. Zelfs nu krijg ik nog tranen in mijn ogen. Mijn gevoelens voor hem zijn gewoon te groot om hem te vergeten en mss zelfs aan zijn lot over te laten zodat als hij vrij komt terug het slechte pad op gaat.
Ik ben heel blij voor je dat je moeder je steunt in wat je ook beslist! Je hebt zo iemand om op te steunen en om op terug te vallen. Doe dat ook, want het is wel zwaar, zeker al als je kindjes hebt.

Veel sterkte en hou de moed erin!!!

[life]

dank je Saartje,

ik voel me zo radeloos. heb het enorm moeilijk en barst steeds in huilen uit. Ik heb hem ook nog niet gehoord sinds zijn aanhouding. Dus ik weet nog van niets. Ik kreeg enkel een telefoontje van een sociaal assistent van uit frankrijk om me te vertellen dat mijn man aangehouden is. hij wou me zelfs niet zeggen waarvoor.
ik kreeg wel een nummer waarnaar ik kon bellen. heb dit gedaan maar daar (tribunal) wisten ze nig van niets. ik belde toen 2 dagen later nog eens terug en toen vertelden ze me waarom hij aangehouden was en dat hij 30 maanden moet zitten. mijn wereld stortte op dat moment in. Ik ben dan ook nog te weten gekomen waar hij juist in Frankrijk vast zit want dat wist ik ook nog niet. ik moet maar zelf heel veel moeite doen om maar iets te weten te komen want niemand vertelt me iets.
Later die dag heeft mijn man me proberen bellen maar ik miste het gesprek dus liet hij een boodschap op mijn voicemail.
Dus ik heb nog niet met hem gesproken sindsdien, misschien dat ik me ietsjes beter zal voelen als ik hem de eerste keer gesproken zal hebben of misschien juist niet.
ik heb ook gevraagd aan de gevangenis daar of ik hem mocht bezoeken. Ze vertelden me dat ik eerst een brief aan de directeur moet schrijven en een aantal documenten moet bijvoegen en dat ik dan na 2 weken eens moet bellen om te zien of het goedgekeurd is. Dus voorlopig kan ik alleen maar wachten.in de boodschap zei mijn man kort wat er gebeurd was en hij zei dat hij daar een gratis advocaat had gekregen en dat die had gezegd dat als hij een goeie advocaat vanuit België kan krijgen hij misschien kan overgeplaatst worden. Maar hij zei ook dat als ik daar niet voor kan zorgen dat hij me dan alleen wil vragen om goed voor de kindjes te zorgen. in eerste instantie was ik wel wat kwaad; ik had zo iets van ; amai hij steekt eerst zijn eigen in de miserie en nu is hij zelf niet beschaamd om aan mij hulp te vragen. En dit terwijl hij niets van geld hier heeft achtergelaten want mijn man had een groot gat in zijn hand, daar hadden we trouwens de meeste discussies over. hij weet dat ik het nu financieel moeilijk zal hebben, hoe moet ik in godsnaam nog een advocaat betalen?
heb eens op internet gekeken voor een pro deo advacaat hier maar ik denk dat ik daar niet voor in aanmerking kom.
Wat een miserie. ik weet het soms allemaal niet meer.

[saartje]

Is eigenlijk wel mooi: je weet niet wat te doen, maar toch heb je al opzoekwerk verricht om een advocaat van België te vinden. Ik hoop echt dat het je lukt!!! Heb er zelf geen ervaring mee, dus kan je hier spijtig genoeg niet mee helpen. Maar zo zie je wel dat je om hem geeft en hem nog verder wil helpen.
Heb je al eens gedacht aan het schrijven van een brief? Probeer dat eens,zodat je op die manier je frustraties al wat kwijt kan, want het gaat precies nog even duren voor dat je hem kan zien. Het helpt heel veel om de dingen van je af te schrijven en ik ben er zeker van dat je man je zal begrijpen en zal beseffen wat hij gedaan heeft. Maar geef hem ook een woordje steun, want ook dat zal hij goed kunnen gebruiken (als je dat wil hé). Voor hem is het ook erg dat hij niets meer voor jullie kan doen, terwijl hij dat zeker wel zou willen! Ik weet het, het is zijn verdiende loon, maar hij krijgt zijn straf en je mag hem zelf ook nog straffen, maar het is ook maar een mens. Ik weet niet wat hij verkeerd gedaan heeft, het zijn mijn zaken ook niet, maar er zal wel een reden voor geweest zijn. Mijn vriend deed het niet eens voor zijn eigen, want hij had eigenlijk wel alles wat hij wou. Maar geld is iets vies en zeker als mensen het hard kunnen gebruiken.

Ik weet dat ik je in de richting zit de duwen om hem nog een kans te geven, omdat ik het zelf ook heb gedaan en omdat ik er tot nu toe nog geen spijt van heb. Ik zeg wel: tot nu toe. Ik weet ook niet hoe alles gaat aflopen, maar ben wel blij dat ik er voor hem kan zijn. Natuurlijk moet jij zelf je beslissing nemen en kijken wat voor jou en je kindjes het beste is!!!! Ik zal je in elk geval steunen, wat je ook beslist!

Groetjes en hou je goed

[Auteur]

Berichten