wie kan me helpen?

[Zoë]

Hallo

Ik heb mijn vriend leren kennen via schrijven. Hij zit nu al een tijdje in de gevangenis. In het begin schreven we enkel, maar hij bleef mij maar vragen om hem toch eens te komen bezoeken. In het begin wilde ik dit niet, maar hij heeft me toch kunnen overhalen. Na enkele bezoeken ben ik dan verliefd geworden op hem. In heb begin dacht ik, waar ben ik mee bezig en wilde mijn gevoelens aan de kant schuiven. Maar dit bleek moeilijker te zijn dan verwacht. Heb er met hem toen over gepraat en hij voelde net hetzelfde als ik. We hebben dan heel veel gepraat en op een onverwacht ogenblik heeft hij mij dan gekust.
We zijn nu 2 maanden samen en ik heb nog geen 1 moment spijt gehad dat ik hem ben komen bezoeken.
Ik mis hem wel heel erg bij mij. Ik probeer hem 3 keer per week te gaan bezoeken. Meer bezoek laat de gevangenis niet toe.
Na mijn bezoek heb ik altijd een heel raar gevoel, iets dat ontbreekt, dat ik moet achterlaten.
Hij moet nog 2 jaar zitten. En dan vraag ik mij af, ga ik dit nog zolang volhouden? Hem telkens te moeten achterlaten is niet makkelijk.
Hij belt mij elke dag 10 minuutjes en kan hem dus maar max. 3 keer per week bezoeken.
Ik wil hem zeker niet kwijt, want het klikt gewoon super goed tussen ons.
Hij weet me altijd op te fleuren als ik het weer even niet zie zitten. En omgekeerd ook.
Maar gewoon het gevoel hebben om iemand te moeten missen, niet bij hem kunnen zijn wanneer ik dat wil, dat doet pijn!

Hoop dat ik hier met iemand toch eens over kan praten, dat lucht wel op.
Bij vrienden en familie kan ik hierover niet terecht, die vinden het al raar dat ik wou schrijven met gedetineerden.

Groetjes Zoë

[simsan]

Zoë,
gewoon volhouden en blijven gaan.ik hou ook ontzettend veel van mijn man,krijg veel kritiek,maar ik trek het me niet aan.Laat ze maar praten.

[Zoë]

Hey Simsan,

Bedankt voor je reactie!
Tot nu toe hou ik het nog altijd vol 🙂 ga hem nog 3 keer per week bezoeken en hoor hem elke dag aan de telefoon. Ik schrijf hem geregeld en hij mij ook. We groeien meer en meer naar mekaar toe. En besef maar al te goed dat ik hem niet meer kwijt wil! Ik kan er nog altijd met niemand over praten, tenzij met zijn moeder. Ze vangt mij wel goed op.

Hoelang moet jouw man nog zitten?
Bezoek je hem regelmatig?

Groetjes Zoë

[bernie]

hey,

Ik kende mijn vriend al voor hij terecht kwam in de gevangenis.
Hij is, voor iets heel erg klein en onbenullig, veroordeeld voor een jaar. Gelukkig had ik hem terug bij mij na 8 maanden.
Ik bezocht hem 2 of 3 keer per week en schreef hem elke dag. Maar ik herken het gevoel, als je hem moet achterlaten na het bezoek. Je denkt dat je er aan went, maar dat gebeurt niet. Soms valt het mee, andere dagen doet het meer pijn, maar het is en blijft zwaar.
Mijn vriend is ondertussen vrij en met ons gaat het beter dan ooit. Ik heb echt het gevoel dat we hier sterker door zijn geworden. Mijn omgeving heeft hier ook nooit begrip voor opgebracht, maar gewoon niet aantrekken.
Echte liefde blijft en kan veel stormen aan.
En het was in mijn geval, misschien maar 8 maandjes (die eeuwig leken te duren), maar als het 2 of 3 jaar was het ik het ook dapper volgehouden. Ik denk altijd maar: elke relatie kent zijn moeilijke periode, ik geloof dat dit onze slechte periode is geweest
Volhouden meisje!

[Zoë]

Dank je voor je reactie Bernie!

Ik ga hem nog altijd trouw bezoeken, meestal 3 keer per week.
We hebben nu ook 2 keer per maand ongestoord. En zo 2 uur met elkaar, zonder iemand anders is echt wel zalig! We kunnen fatsoenlijk praten, want aan tafel wordt je toch wel altijd door iets gestoord.
Het is niet heel romantisch in zo een kamertje, maar gewoon het met elkaar kunnen zijn, kunnen knuffelen en in elkaars armen liggen, vind ik al meer dan genoeg!
Alleen het afscheid erna, is erger dan na het tafelbezoek, vind ik!
Ik probeer zoveel mogelijk aan de leuke dingen te denken met hem en dat houdt me wel recht!
We schrijven heel veel naar mekaar en hij belt elke dag minstens 1 keer.

Ben blij voor jullie dat jullie terug samen zijn en dat het nog altijd super tussen jullie gaat! Houden zo!!

Groetjes

[Karin Vandenbriele]

dag Zoë,

heb me net ingeschreven op dit forum, in wat je schreef herken ik me zo goed, zit met zoveel vragen op dit moment. ben verliefd geworden op iemand die ik in de gevangenis heb leren kennen tijden een praatgroep. Heb bewust contact met hem gezocht.
Hij was in Mechelen (waar ik woon ) en overgebracht naar Hasselt, ik ga 1x per week nu, en overplaatsing naar Mechelen is aangevraagd. Hij heeft vnl mij als reden opgegeven.
Elke dag bellen, het doet goed.. dat uurtje per week is zo kort en het doet pijn als ik weg ga. Toch draag ik iets belangrijk in mezelf mee telkens ik weg ga.
Jong ben ik niet echt, ben 49 en hij 44. Dat dit echt is dt weet ik.
Ik zou graag steun hebben aan iemand die in mijn gevoelswereld zit?

als je zin hebt graag een reactie ?
heel veel groetjes Karin

[fibi]

dag zoé, dag carine ,

begrijp jullie gevoelens en wil met deze jullie een steun geven in deze moeilijke tijden. blijf jullie vrienden verder bezoeken ook al is het moeilijk, want ze hebben maar jullie meer waar ze kunnen naar uitkijken .
veel groetjes uit west-vlaanderen

[Auteur]

Berichten