Wie kan me ondersteunen?

[Vandenbussche Els]

Hallo,

Ik ben al jaren bevriend met iemand die nu in Brugge logeert.

Wij hadden beiden gevoelens voor elkaar en toen hij vrij was, heeft die persoon heel veel voor mij gedaan. Omdat ik zelf niet zo goed bezig was.

We corresponderen naar elkaar. Maar nu heb ik ook toe gegeven aan hem dat ik gevoelens heb voor hem.

Zijn nonkel die vroeger een begeleider was in een crisiscentrum voor verslaafden heeft alles gedaan om ons weer op het rechte pad te krijgen. Maar is nu geïnterneerd voor heel lichte feiten.

Ik heb zelf dinsdag te horen gekregen dat de man die mij heel zwaar misbruikt heeft opnieuw feiten aan het plegen is. Maar momenteel kunnen ik en mijn rechercheur enkel machteloos af wachten tot een nieuw slachtoffer zich aanmeld.

Nu ik heb om voor alle 2 mijn vrienden te zorgen gebeld met het personeel van de gevangenis en de waarheid in verband met mijn dader geschreven in een brief naar hun.

Ja, mijn dader is vrijgesproken door een vervelende procedurefout.

Ik zelf heb nu mijn leven al een klein beetje terug kunnen opbouwen en haal heel goede resultaten op school.

Daarom kan ik op veel plaatsen in mijn omgeving niet terecht om te praten over de situatie. Als mijn omgeving het te weten komt, gaan ze hun heel veel zorgen maken over mij. Van mijn drugzorgbegeleiders moest ik met iedereen die ook gebruikte breken behalve met hem en zijn nonkel. Omdat de begeleiders wisten dat wij elkaar heel graag zagen en enkel voorwaarts wilden zien gaan.

Toch heb ik ondersteuning nodig, vooral door het zware contrast in mijn leven.

En ik ben zeker dat mijn (toekomstige) vriend mij niet terug zal mee trekken in de problemen. Daarvoor ziet hij me te graag. Dat weet ik door het heen hij deed voor me, toen hij nog buiten was.

Bijvoorbeeld toen ik op bezoek was bij hem en zijn toenmalige vriendin en men zat er te smoren, zat mijn vriend die de dealer was altijd te kijken naar me van meisje durf er eens aan trekken dan zal het je beste dag niet zijn. Nu ik denk dat jullie ook weten dat een dealer normaal niet liever wilt dat je ook eens trekt, hé.

Maar hij had toen een relatie met een ander meisje en ik heb respect gehad voor zijn relatie. Maar die relatie met dat meisje is nu afgelopen.

En ik ben nu ook single. Dus is het nu tijd om samen terug een leven op te bouwen. Binnenkort mag hij naar Ruiselede. Dus hij doet het echt heel goed in Brugge.

Ik ben op zoek naar een lotgenoot in de buurt van Menen om toch met iemand er open over te kunnen praten en regelmatig gewoon iets ontspannends te kunnen doen.

Zondag, 13 februari 2011 moet ik met de jongvolwassenen van de jongerenkerk uit Kortrijk gaan zingen voor de sectie van mijn vriend tijdens de eucharistie – viering.

Natuurlijk kijkt hij er naar uit om mij te zien. Maar ik weet niet door het heen ik nu weet in verband met mijn dader of dat ik die confrontatie wel aan kan met de gevangenis. Toch wil ik mijn vriend niet teleur stellen.

Eerlijk het personeel van de beide gevangenissen is super vriendelijk en bezorgd over ik en mijn 2 vrienden. Ik heb het gevoel dat zij ons echt willen helpen.

Maar ik kan toch niet altijd bellen naar de gevangenis en bij justitieel welzijn kan ik niet terecht, omdat dat bij het CAW hoort. En het CAW van Menen veroordeeld me, omdat ik onterecht in de psychiatrie gezeten heb. Ze ontkennen zelfs het feit dat ik toen ik in de psychiatrie zat de verkeerde diagnose had.

Ook vraag ik me af hoe ik met mijn kleine inkomen een alleenwonende studente nog kan zorgen dat mijn vriend niets tekort komt in zijn cel.

Mijn vriend zal niet zagen om geld te krijgen van me en die zal niet willen dat ik ga gaan werken. Maar zal ontgoocheld zijn in me nu ik de kans heb om te studeren dat ik het niet zou doen om het financieel te redden en om hem niets tekort te doen.

Toch zou ik financiële ondersteuning nodig hebben om toch een minimaal contact met hem te hebben. En ondersteuning voor, tijdens en na de bezoekmomenten zou ook heel welkom zijn.
Want op bezoek gaan in de gevangenis zal voor als slachtoffer dubbel moeilijk zijn. Ik moet steeds aanvaarden dat mijn beste vrienden in de cel zitten en mijn dader nieuwe slachtoffers maakt.

Wie ziet het zitten om samen met mij zijn/haar zorgen te delen en elkaar te ondersteunen en soms eens gewoon iets ontspannends te doen?

En wie heeft er een organisatie die me wel financieel kan ondersteunen? Ik ben bereid om als ik afgestudeerd ben en werk heb alles terug te betalen aan die organisatie.

Groetjes,

Els

PS Sorry, als ik jullie belast heb met mijn verschrikkelijk verhaal. Justitie heeft van mijn leven een echte puinhoop gemaakt.
Toch waren de tralies nodig om bij mijn vriend de klik te laten maken dat het anders moest.
Ik hoop dat ik het recht heb een relatie op te bouwen met iemand die me echt oprecht graag ziet. Ondanks de moeilijkheden en het contrast.

[Vandenbussche Els]

Misschien merken jullie dat ik de wereld van de gedeteneerden redelijk ken. Maar door zelf veel mensen geholpen te hebben en dus met veel mensen die partners van gedeterneerden onder steunen is het juist voor mij nog moeilijker om het bekend te maken, want die mensen staan heel dicht bij mij en gaan zich juist nog grotere zorgen om mij maken.

Zorgen die eigenlijk niet nodig zijn. Maar er zeker en vast gaan zijn. Er zijn zelfs vele van die mensen die niet willen dat ik schrijf met mijn vriend en ze weten dan enkel dat het een vriend is.

Omdat ze bang zijn dat ik weer ga hervallen. Maar als ik herval krijg ik juist de hardste confrontatie van mijn vriend. Want nu ziet hij me al continue te waarschuwen.

Juist daarom mag ik mijn vriendschap met hem niet op geven van mijn drugszorgbegeleiders.

Ik moest met iedereen breken. Maar jij en die vriend dat is iets anders dat mag niet stuk gaan want samen zijn jullie juist sterker.

Maar hoe zeg je dat aan mensen die ons enkel kennen als zware gebruikers en niet hoe we echt zijn. En die mensen gaan me wel willen helpen, maar het gaat hun verschrikkelijk veel pijn doen en ik kwets liever niemand.

Dus ik heb massa’s adressen waar partners van gedeterneerden terecht kunnen van over heel Vlaanderen. Alléén ik niet, omdat die mensen al een hele weg hebben afgelegd met mij en me graag hebben beginnen zien.

Groetjes,

Els

[Auteur]

Berichten