Home › Forums › Familie van gedetineerden › zo verschrikkelijk moeilijk
-
AuteurBerichten
-
26 juli 2011 om 14:26 #1353
mijn man zit nu al 5 maanden in een gevangenis in frankrijk;ik bezoek hem ongeveer elke 5 weken. het blijft na al die maanden nog steeds moeilijk. het alleen zijn , het gemis maar ook de pijn van de leugens die hij toen vertelde, de angst om de toekomst, hoe zal het zijn; Ik ben ook bang om mijn hart voor hem terug open te stellen, uit bescherming, schrik voor nog meer pijn. Hoe kun je terug een normale relatie opbouwen met al deze vraagtekens. Ik ondervind nu al voor de tweede keer in mijn leven dat het niet goed is om iemand te graag te zien.
Ik probeer er nu in de eerste plaats te zijn voor mijn kinderen.
Ook weet ik niet wanneer hij vrij komt (had in eerste instantie 30 maanden gekregen maar is nu 23 geworden) Ik weet dat hij in België na 1/3 zou vrijkomen maar ik weet niet hoe het is in frankrijk. ik hoor wel van hem dat er daar ook mensen vervroegd vrijkomen. Dus we blijven hopen dat hij één van dezer maanden thuis komt zodat ik stilletjes aan een antwoord kan krijgen op de vraag van hoe het verder zal verlopen tussen ons.
Ik hoop dit nooit meer mee te maken want dit is echt een zwarte periode in mijn leven.Life
1 augustus 2011 om 23:50 #1357Beste Life,
Ik begrijp al je twijfels ivm nog iemand graag zien. Toch hoop ik uit de grond van mijn hart dat je de moed niet opgeeft en blijft geloven dat het wel goed is om iemand graag te zien. Ik stel mij de vraag waarom iemand leugens vertelt. Waarschijnlijk uit angst omdat de waarheid vertellen te confronterend en te kwetsend kan zijn. Men liegt vaak om de ander niet te kwetsen of te verliezen. Misschien is het belangrijk om het daar even met je man over te hebben, hoe moeilijk dit ook mag zijn. Maar misschien kan het ervoor zorgen dat hij zich veilig voelt om wel de waarheid te vertellen en zo niet in de valkuil te trappen waarin hij nu verzeild is geraakt. Misschien klinkt dit voor jou allemaal simpel, maar het kan de moeite waard zijn. Alvast veel moed en sterkte!4 augustus 2011 om 17:59 #1361hey,
bedankt voor je reactie!
weet je wat het ook vooral is. zolang hij niet thuis is kan ik enkel afwachte en worden mijn twijfels niet beantwoord. We moeten eerst beginnen met terug samen te leven en dan pas kunnen we deze periode samen beginnen verwerken. En kan ik ook ondervinden of we samen nog een toekomst hebben. En dit maakt het nu net zo moeilijk dat lange wachten en de onzekerheid. maar we moeten erdoor, zowel ik als de kindjes. hopelijk breekt er nadien een mooiere periode aan.Life
-
AuteurBerichten
- Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.