Ga naar de inhoud

Zo volwassen, en toch niet oud genoeg…

Home Forums Familie van gedetineerden Zo volwassen, en toch niet oud genoeg…

  • Auteur
    Berichten
  • #759
    dede
    Deelnemer

      ZO VOLWASSEN, EN TOCH NIET OUD GENOEG…

      Paasactie van Thuisfront, verleden zaterdag, aan de gevangenis van Brugge. Een jonge vrouw loopt ijlings door de grote poort naar binnen, zonder op of om te kijken. Ik bied haar nog een paaseitje aan met een wens, maar daar heeft ze nu geen tijd voor. ‘Ze is hier een paar uur geleden ook al geweest’, zegt iemand van Thuisfront die daar al langer staat. ‘Maar ze was net te laat, en mocht niet binnen voor het bezoek…’
      Na een paar minuten is ze daar terug, en blijft verweesd staan wanneer ik haar nog een keertje aanspreek. ‘Het is toch niet waar dat je weer te laat was?’, zeg ik verbaasd. ‘Neen’, zegt ze; ‘het is veel erger. Ik mag gewoon niet binnen omdat ik nog geen zestien ben. Pas ver in mei zal ik oud genoeg zijn om hier alleen te mogen komen, zeggen ze. Nu mag het niet, tenzij ik een wettelijke voogd meebreng. Ja kijk, tot verleden week verbleef mijn mama in Antwerpen, en daar mocht ik wel op bezoek, zonder problemen… Wie verstaat daar nog iets van..?’

      Ze beeft van onmacht en kolère, ze weent met diepe schokken van eenzaamheid en verdriet. ‘Wat moet mijn mama daar nu van denken?’, zegt ze. ‘Ik ben tot nog toe elke zaterdag naar haar toe gekomen, zonder mankeren. Ze rekent er vast op dat ze mij ook vandaag zal zien. Nu is het morgen Pasen, en ik kan haar niet eens laten horen dat ik toch gekomen ben…’
      ‘Kom, drink een tasje koffie of een frisdrank en zet je wat’, zeg ik bezorgd. ‘En vertel eens, hoe geraak jij straks weer thuis?’ ‘Met mijn papa’, zegt ze. Die zit daar op de parking in de auto te wachten tot ik terug ben van het bezoek. Zelf wil hij zeker niet naar binnen – hij wil mijn mama nooit meer zien. Maar ik heb hem kunnen overhalen om mij tenminste tot hier te brengen. En nu sta ik hier op straat zonder verweer – dat is toch onvoorstelbaar, vind je niet?’
      Toen ze wat tot rust gekomen was, is ze maar weer opgestapt. Op weg naar de parking, naar haar vader en naar huis. Wat een volwassen jonge vrouw, denk ik. Zo eerlijk en zo trouw, zo loyaal, zo open en aanhankelijk jegens haar moeder én haar vader. Maar daar heeft het ‘systeem’ blijkbaar geen oren naar. Die rekenen met de kalender, en vinden haar dus net niet oud genoeg…
      Ik stop haar nog een paaseitje toe met deze wens:

      EN TOCH…
      blijven op bezoek komen,
      blijven geloven,
      blijven hopen,
      blijven naar de toekomst kijken,
      blijven gaarne zien…
      Elke keer dat het ons lukt,
      wordt het een beetje PASEN!

      ‘Dankjewel’, zegt ze bedeesd. ‘Nu mag ik mijn vader niet langer laten wachten, of hij wordt vreselijk kwaad…’
      Hopelijk komt ze volgende week terug, denk ik haar achterna. Met haar papa, of met trein en bus. Maar wie van ons kan er voor zorgen dat ze dan binnen mag in de gevangenis van Brugge? Zestien of nog net niet – mij lijkt ze meer dan oud genoeg!

      #762
      Ronny
      Deelnemer

        Zou haar pa niet meekomen tot in de wachtzaal? Dan zou ze toch al binnen zijn, en als hij echt niet mee wil in de bezoekerszaal dat hij dan blijft wachten tot het bezoek afgelopen is in de wachtzaal. Of met een volwassen familielid? Wat ze natuurlijk nu al kan doen is schrijven naar haar ma, dat ze er geweest is. Brieven zijn ook heel welkom bij gedetineerden. Dan kan haar ma dat eventueel bespreken met de plaatselijke aalmoezenier, die dan op zijn beurt de zaak kan bekijken en of eventueel bespreken. Het is dus geen belofte dat ik maak maar enkele tips die verder moeten bekeken worden.
        Ik wens jullie dan ook heel veel sterkte toe. Ik zou toch nog willen aandringen om zeker het contact niet te verbreken!

      • Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.