Re:DETENTIE IN HET BUITENLAND

[Barbara]

Hoi Sandra

Ik communiceer in het duits met de advocaat en gelukkig voor mij ik woon in de grensstreek en ben de duitse taal rdelijk machtig dus red me er prima in. Dat heb ik vaker gehoord dat het voorarrest de zwaarste periode is. Als ik de gevangenis opzoek dan ziet het er mooi uit en is het een kleine gevangenis. Dit weekend een brief gekregen van hem dat hij met nog iemand op een kamer zit maar deze kan geen duits dus ze kunnen niet communiceren. Verder is mijn man heel sociaal en bewegelijk en het tussen vier muren opgesloten zitten is niets voor hem. Wat dat betreft is hij nu al enorm gestraft. Hij schrijft dat het een sonja bakkerpaleis is. Hij krijgt maaltijden maar hij is een zoetekouw en groot dus me die drie maaltijden wordt hij niet gevuld. Hij heeft nu in ieder geval geld en kan dingen kopen. Verder hebben enkele familieleden ook wat chocola gestuurd alsmede boeken. Hij leest nu en je moet weten dat hij in zijn gehele leven praktisch nooit gelezen heeft en nu dus wel.
Dat je je kinderen nu dingen moet afnemen dat vind ik het ergste. Haar papa is nu al weg en misschien moet ik straks het huis ook nog verkopen. Ik ben nu druk aan het kijken hoe ik dat kan regelen. Gelukkig is een vriend financieel adviseur en die bekijkt onze polissen en evt of ik recht heb op toeslagen etc. Een vriendin van mij is belastingconsulente en is ook aan het kijke nbelastingtechnisch en verder de familie die willen me helpen en zoals zij zeggen zullen zij er alles aan doen om mij in ieder geval nu nog hier in het huis te laten. Klinkt gek omdat het maar een materiaal is maar de buurt waar ik woon helpt mij ook gigantisch met oppas en willen me altijd helpen. Ik woon hier ontzettend fijn en esmee heeft hier heel veel vriendinnetjes dus ook afleiding en ik wil dat nog niet meteen van haar afnemen. Mijn kinderen dat zijn mijn grootste zorg. Ik hoop binnenkort ook meer duidelijkheid te krijgen en te kunnen vragen wat hij nu heeft gedaan. Antwoorden krijgen op al mijn vragen. Ik schrijf er niet over (mag ook niet is mij gezegd) maar het is wel vervelend om die vragen niet beantwoord te krijgen. Ik snap gewoonweg nie waarom hij het heeft gedaan. Er was geen reden toe om dat te doen. Niet financieel, verslaafde familieleden of uit een dergelijk milieu. Hoe hij dit heeft kunnen doen en niet nagedacht heeft wat als het misgaat dat steekt mij heel erg. Voel me nu behoorlijk in de steek gelaten door hem. Maar goed de 18e is er weer een verhoor en misschien krijg ik dan wat meer info. Ik hoop het heel erg. Ik vind het knap van je dat je nog steeds zo door kan gaan al zoveel jaar ook kun je je man niet hier krijgen op basis van het WOTS?