Home › Forums › Familie van gedetineerden › Hulp gevangenis Leuven › Re:Hulp gevangenis Leuven
Hallo,
Ik kan mij volledig vinden in wat Liselotte zegt, gewoon blijven bezoeken en er het beste van maken de momenten dat jullie samen hebben. Momenteel is er bij mij nog altijd een hele hoop onzekerheid en dat is hetgene dat het zwaarste weegt, voorhechtenis, hoe lang nog…
Wij hebben gelukkig nog niet veel dipjes gehad, het enige waar ik soms last van heb is schrik om hem kwijt te geraken, maar gelukkig kan ik hem telkens ik schrik begin te krijgen, hem weer gaan bezoeken en heeft hij zo zijn eigen manier om mij gerust te stellen.
die veel te korte bezoeken, ik kijk daar altijd zo hard heen uit en dan is het altijd zo leuk, maar achteraf mis ik hem altijd dubbel zo hard.
Gewoon blijven schrijven, blijven bezoeken en volhouden, het is niet alleen zwaar voor de jongens daar, ik heb soms het gevoel dat ik mee gestraft word…
En inderdaad: ik schrijf ook vooral wat ik doe overdag en de kleine dingen, en als ik eens een keertje minder kan schrijven, krijg ik al klachten, haha:p dus ik weet dat hij er iets aan heeft…
Het lijkt voor mij dat hoe langer dit duurt, hoe zekerder ik word dat ik hem niet kwijt wil…en zolang wij elkaar graag zien, zal het ons wel lukken…
hou de moed erin eh!
bernie