Home › Forums › Familie van gedetineerden › Weet niet zo goed wat doen… › Re:Weet niet zo goed wat doen…
hallo,
ik ben nieuw hier en ik weet heel goed hoe jij je voelt. Mijn man is pas aangehouden in frankrijk en zit daar nu in de gevangenis.ik had wel al een paar maanden vermoedens dat hij dingen voor mij verborgen hield en had ook vermoedens met wat hij zich bezig hield. hij heeft me dus belogen hierover want volgens hem had hij niets te verbergen.
Ook al heb je vermoedens, de moment dat ze je opbellen met het nieuws dat je man in de gevangenis zit en dan nog in een land waarvan je niet wist dat hij daar zat, dan voel je de grond echt onder je voeten wegzakken.
wij hebben dan ook nog een kindje samen en ik heb reeds 2 kinderen uit eerste huwelijk.
ik heb hem vroeger altijd verwittigd dat als hij ooit iets stom deed hij het bij mij voorgoed kon vergeten en dat ik zeker niet met zijn kind naar de gevangenis zou gaan. Hij heeft een risico genomen en wist toch potverdorie wat er op het spel stond, dat hij zo alles wat hij liefheeft kon verliezen. Ik heb zoveel kwaadheid in me, ben razend op hem. Voel me alsof we niets waard zijn voor hem. Is misschien heel erg dat ik dit moet zeggen maar ik vind het ergens ook wel goed dat ze hem snel opgepakt hebben en dat deze hele situatie geen jaren aangesleept heeft. Hopelijk heeft hij zo de schrik van zijn leven gehad.
In eerste instantie wilde ik hem nog eens extra straffen voor zijn onverantwoordelijk gedrag door niet bij hem te gaan.Nu was ik van plan om slechts één maal te gaan om hem te vertellen hoeveel leed hij ons aandoet. ik wil zijn reactie zijn. Ik hoop dat hij afziet en dat hij immens veel spijt heeft van wat hij gedaan heeft. Ik hoop dat als hij vrijkomt hij zijn leven gaat beteren maar ben ook bang dat hij het niet zal doen.
Mijn ouders waren razend en vonden in eerste instantie dat het n u wel genoeg geweest moest zijn en dat ik hem beter kon laten vallen. Maar dat het toch mijn beslissing was als ik bij hem wil blijven en dat ze mij nooit zouden veroordelen.
vandaag zei mijn mama dat ze ganse nacht nagedacht had en dat we verkeerd bezig zijn. Ze zei dat hij al gestraft wordt door vast te zitten en dat ik toch beter op bezoek kan gaan. want hij is niet van hier en heeft hier verder geen familie. hij is als mens geen slechte man, heeft steeds goed voor mij en de kindjes gezorgd maar verkeerde onder grote druk om zijn familie die ver van hier woont en in armoede leeft te helpen. Hij heeft fouten gemaakt en verkeerde keuzes gemaakt en hopelijk leert hij uit zijn fouten.
Wij blijven hier achter met de financiële beslommeringen, de schaamte naar de buitenwereld toe en het gemis. Want al ben ik nog zo kwaad toch moet ik toegeven dat ik de mooie momenten mis.
Er was een tijd voor de problemen begonnen dat hij mijn beste maatje was. Hij zit vast voor 30 maanden. Ik ken niets van dewetgeving in frankrijk. Hij heeft daar nu een gratis advokaat en die zei dat als hij een goede advokaat hier zou hebben dat hij dan misschien naar hier kan overgeplaatst worden. Maar ik heb het geld niet voor een advokaat en ik weet niet of we hier een pro deo advokaat kunnen krijgen en of die iets gaat kunnen doen. voel me gewoon verschrikkelijk in deze situatie. vind het ook zo erg voor de kinderen. ik weet ook niet wat het beste is dat ik kan doen, heb zoveel vragen en twijfels.