Re:Weet niet zo goed wat doen…

[saartje]

Hallo

Eigenlijk komt dit verhaal een beetje op hetzelfde neer als dat van mij alleen zitten jullie al verder met de relatie dan wij. Ik wou in eerste instantie ook niets meer te maken hebben met mijn vriend, maar al heel snel begon ik hem fel te missen en kon ik door zijn fouten heen het goede in hem blijven zien, net zoals jij dat doet.
Toen hij in het begin belde hoorde ik gewoon dat het helemaal niet goed met hem ging en had schrik dat het helemaal verkeerd ging aflopen. Ik voelde dat hij iemand nodig had en ben nu wel blij dat ik er voor hem ben! Ik ga nu 2x per week op bezoek en ben echt blij dat ik die stap gezet heb, ook al weet niemand van de familie er iets van. Ik zou dat zeker en vast ook doen als ik jou was, al was het maar voor je eigen om je reactie te zien en te voelen als je hem terug ziet. Ik heb mijn vriend toen ook gezegd dat het zijn verdiende loon was dat hij daar zit en dat vind ik ook nog steeds zo, maar ik wil wel dat hij vrij komt! Hoe sneller, hoe liever! Want in de gevangenis gaan ook veel verhaaltjes rond die niet goed zijn om te horen in zijn situatie.
Er is 1 vraag die ik me gesteld heb en waardoor ik wist dat ik hem niet kon achterlaten en voor een leven samen met hem moet gaan: hoe zou het zijn zonder hem? Kan ik zonder hem leven? En alleen het gedacht al dat ik hem nooit meer zou zien, deed me verschrikkelijk pijn en deed me wenen. Zelfs nu krijg ik nog tranen in mijn ogen. Mijn gevoelens voor hem zijn gewoon te groot om hem te vergeten en mss zelfs aan zijn lot over te laten zodat als hij vrij komt terug het slechte pad op gaat.
Ik ben heel blij voor je dat je moeder je steunt in wat je ook beslist! Je hebt zo iemand om op te steunen en om op terug te vallen. Doe dat ook, want het is wel zwaar, zeker al als je kindjes hebt.

Veel sterkte en hou de moed erin!!!