Re:Weet niet zo goed wat doen…

[life]

hallo Daphne,

je omschrijft alles net zoals ik me ook voel. Het is verschrikkelijk, ik weet het. Vooral zoals je zegt al die gevoelens door elkaar. Ik zelf heb ook enorm schrik voor de toekomst en weet momenteel niet hoe het nu verder moet. ik twijfel tussen hem nog een kans geven en hem opgeven, dus de korte pijn. Maar soms denk ik dat ik niet sterk genoeg zou zijn om hem op te geven.
Het moeilijkste vind ik leven met al de leugens die hij me verteld heeft. Nu stel ik alles in vraag. misschien beleigt hij me al sinds we samen zijn , dat doet zo een pijn.

Het moet voor jou heel moeilijk om dit voor je familie te verzwijgen, bij mij weten ze het; allé mijn ouders en broer en zus maar geen nonkels en tantes enzo. enkele goede vrienden weten het ook maar heel veel mensen weten het niet. ik leef op automatische piloot, jij ook momenteel hé denk ik.
vraag jij je ook af wanneer de pijn iets draaglijker wordt?
gelukkig kan je af en toe terecht bij je schoonouders, zij kennen hem toch ook heel goed. mijn schoonfamilie woont in Afrika. jullie zijn wel al lang samen hé. Heb je nooit vermoedens gehad dat hij iets verborgen hield? ik wel maar probeerde deze weg te duwen en dacht soms dat het aan mezelf lag. Zo zie je maar dat het gevoel soms juist is.
het zou tof zijn om elkaar regelmatig te mailen, kwestie van elkaar wat moed in te spreken. Je moet mijn verhaal maar eens lezen. ben ook vrij nieuw, mijn man is pas sinds een week aangehouden en zit in de gevangenis in frankrijk. Heb hem ook nog niet gesproken sinds zijn arrestatie, dus heb mijn boosheid nog niet kunnen ventileren.

heel veel steun
Life