Aangemaakte reacties
-
AuteurBerichten
-
Beste Poeseke,
Wat lijkt het me toch vreselijk om dit te moeten mee maken,wat gaat er dan toch door je heen, woede en teleurstelling, onmacht en niet te vergeten alweer eens zo véél verdriet er boven op.
Ook mijn zoon komt morgen voor de vierde en laatste keer voor de onderzoek rechter dan moet er eindelijk een verwijzing komen dan weten we waar we staan nu is dit elke maand weer af wachten dat maakt een mens kapot als ik het zo mag noemen en als ik jou verhaal lees dan bemerk ik dat zelfs na een uitspraak nog alles een andere wending kan nemen o vreselijk is dat.
Hou de moed erin meisje ondanks die tegen slagen.
Veel sterktemama van Kim
Hoi Poeseke,
Fijn dat je eindelijk je vriend heb kunnen zien! en ook dat het naar de omstandigheden nog goed gaat met hem
Ook ik wist de eerste keer niet hoe een gevangenis bezoek verliep, maar ben daar snel achter gekomen, ik had een broek aan met kleine metalen gespen aan de zakken dat ding bleef piepen en niemand van de cipiers die me vertelde hoe dat kwam schoenen al uit gedaan bh met beugels had ik toen niet aan dus dat was het ook niet en achter mij werd de rij steeds langer
Het enige wat die man zei was, zolang u piept mag ik u niet doorlaten ik was in alle staten en begon natuurlijk te huilen want ik wilde mijn zoon zien ik wist dat hij me heel erg nodig zou hebben vooral omdat ik bij zijn arrestatie tegen hem had gezegd, indien de bewering van de politie waar is dan kun je er niet op rekenen dat ik je kom bezoeken maar dit was een uiting van ontgoocheling en ongeloof maar toen ik de dag erna een melding kreeg dat hij echt in het gevang was opgenomen was ik zo blij dat ik hem mocht gaan bezoeken ik moest hem zeggen dat ik dat niet meende en dat ik hem niet zou laten vallen, en nu mocht ik niet door lopen wegens dat stomme gepiep waar ik niets van begreep uiteindelijk zei een oudere dame dat het door mijn broek zou kunnen zijn wij vroegen aan die cipier wat er nu moest gebeuren verwachtte hij nu echt dat ik in mijn slip zou moeten gaan staan, nu hij zei dat het hem niet interesseerde hoe ik het deed maar ik mocht niet door gevolg was dat alle mensen in de rij boos werden op hem en dat maakte hem nog kwader ik heb toen mijn broekzakken af gescheurd zelf was ik daar niet opgekomen iemand maakte mij attent daar op en nu bezoek ik hem 3 maal per week en nog heb ik dat bange gevoel als ik door die detector moet stom hé dus ik weet hoe jij je gevoelt hebt op dat moment is best vernederend vind ik, zo dit moest ik even kwijt he he!! Meid ik hoop dat je toch enige steun hebt van familie en vrienden dit is niet onbelangrijk en wat anderen ook mogen zeggen je geliefden mag je blijven steunen in lief en ook in leed!!!!!!!!
Sterkte
de mama van KimHoi Poeseke,;)
Het is toch te gek hé dat er zoveel verschil is qua beleid in de gevangenissen.
Ik bewonder je positieve instelling je vriend mag trots zijn op jou!!
Hopelijk heb je hem vandaag mogen ontmoeten, en weten jullie iets meer wat de toekomst gaat brengen maar wat het ook mag worden ik zou het graag van je weten indien je, je vreugde of verdriet van je af wil schrijven.Groetjes,
De mama van KimHallo Poeseke
Je schrijft dat je hem zo graag zou willen vast pakken, maar mag je dan niet op bezoek bij hem?
Ik zie mijn zoon drie keer per week een uurtje ik moet er niet aan denken als ik hem niet zou kunnen steunen en wat morgen betreft…ik duim met je mee en wat dan de uitspraak ook mogen zijn..ooit komt er een einde aan deze nachtmerrie en elke dag is er eentje minder zonder hem!!!De mama van Km
Beste Poeseke,
Deze periode is inderdaad de zwaarste omdat je niets concreet komt te weten, dit geld ook voor je vriend één maal per maand moet hij naar de onderzoeksrechter en deze beslist over zijn eventuele voorlopige vrijlating, mijn zoon zit al bijna vier maanden in voorhechtenis in Hasselt de ene keer is het onderzoek nog niet rond, en de andere keer vind de rechter het nog te vroeg voor vrijlating, dan vindt hij weer dat mijn zoon niet goed beseft wat hij heeft gedaan, maar mijn zoon klapt daar helemaal dicht durft niets te zeggen of te vragen.
Ook wij weten nog steeds niets, wel wat hij heeft gedaan maar niet wat de gevolgen zijn.
Afwachten is het ergste maar het enigste wat je nu kan doen, misschien weten jullie meer als hij volgende keer voor de onderzoeksrechter moet verschijnen dat hoop ik echt voor jullie want zijn definitieve straf wordt pas bepaalt op de correctionele rechtbank dat is het enige wat ik in die maanden te weten ben gekomen.
Ik wens je veel sterkte blijf zeker van hem houden en wees een steun voor hem. Ik zelf schrijf hier op dit forum mijn gevoelens van me af (zie vertel je gevoelens in een brief) of in een getuigenis of in een gedicht maakt niet uit het helpt hier wordt je begrepen en is iedereen verbonden met elkaar want ook jij hebt steun nodig kind.De mama van kim
Beste,
Gewoon vragen of je dit gedeeltelijk mag aflossen elk advocaat met een menselijk hart gaat hiermee akkoord, vragen kost niets je hoeft je ook niet te schamen daarvoor
Ik wens je veel sterkte!Dank je wel Luvan:)
Je had mijn getuigenis niet mooier kunnen beschrijven!
Dit deed deugt om te lezen.M.v.g
de mama van Kim
Dank je wel Maatje! 🙂
Ik hoop dat er nog meer mensen hun gevoelens hier neer pennen dan voel ik mij niet zo alleen met mijn verdriet en onmacht.
Ik zal zeker proberen elke week poëtisch samen te vatten want het helpt mij om alles een beetje te verwerken.M.v.g
De mama van Kim
-
AuteurBerichten
