Aangemaakte reacties
-
AuteurBerichten
-
Sorry dat ik zo laat ben met reageren.
Inderdaad :blush: er komt geen inkt aan te pas.
1ste maal: linkerhand in bakje gestoken.
2de maal: rebel uitgehangen en rechterhand in bakje gestoken.
Geen noemenswaardig verschil opgemerkt.En…ik wens jullie allen een leuk Paasfeest 😉
@ Ronnyv
Chapeau voor u en uw collega’s.
Het zal je kind maar wezen dat daar zit. Voor mij blijft het een déjà-vu.
In het buitenland werden wij ook binnen een omheining gehouden en konden enkel buiten als de opdracht gerechtvaardigd was. Sommigen zaten binnen gedurende 4 maanden. Opstaan, werken, eten, drinken werd allemaal opgelegd.
Na enkele maanden op elkaars lip te hebben gezeten ontstonden er regelmatig ruzie’s. Niet leuk hoor om op 1 meter afstand van 2 partijen met opgespannen wapens te staan.
Het bewust weghalen van stimulaties met betrekking tot de buitenwereld en je wereld verkleinen tot het gevangenisregime haalt rare streken uit met je manier van denken en handelen.
Je denkt en ademt enkel “overleven” in de ware zin van het woord.:blink:Indien ik fout zou zijn in mijn denkwijze dan had ik het graag geweten.
Dit is echter de analyse van wat ik heb meegemaakt en ik denk dat het enige verschil is dat ik niet moet nadenken over de schuldvraag en wie ik eigenlijk ben.Groetjes
Psoke
Ben naar het Penitentiair Centrum Brugge gereden vandaag……maar het bezoek verliep niet naar plan (zoals gewoonlijk in het leven).
Eerst 70 km gereden om mijn vader op te halen en daarna gezellig samen de resterende 110 km tot aan de gevangenis.
We hebben ons braaf aangeboden aan de inkom. Ik gezegend met een koppel koortsblazen op boven en onderlip en onze pa in een knap pak met regenjas en een mooie zwarte deukhoed. Vroeg men aan de andere kant van het loket of we de ouders van xxxxx waren. Mijn vader probeerde zich serieus te houden en durfde niet naar mij te kijken. Ik wist dus niet dat mijn koortsblazen mij 20 jaar ouder deden lijken. :ohmy: Ik dacht bij mezelf : “onderga deze opmerking zonder een kik te geven – het is voor een goed doel”…. Na een kleine uitleg mochten we richting deur. Na enkele flinke snokken aan die deur duwde iemand op het knopje en toen gingen we richting kastje. Al ons hebben en houden propten we er in (kwestie van zeker binnen te mogen).
Ik ging heel vlot door die scannerdinges maar toen mijn vader aan de beurt was begon dat ding te piepen. Terug naar af en broeksriem uit de broek maar dat ding begon terug te piepen. De beambte vroeg vriendelijk of meneer soms zijn schoenen wou uitdoen want dat dat meestal de boosdoeners waren. Onze pa wou zelfs zijn broek afstropen om binnen te geraken maar dit werd vriendelijk geweigerd. :dry: Ondanks zijn kousenvoeten piepte dat ding nogmaals zonder genade.
Mijn pa bekende dan maar dat het zijn heupprotheses uit Titaan waren die zo piepten want dat er verder geen metaal of wat dan ook aan zijn lichaam hing. :blush: De reacties waren aaahhh en jaaaa dat zal het waarschijnlijk zijn maar u mag niet binnen. Hij diende een verklaring van de specialist op te sturen waarin deze verklaarde dat er Titaan in zijn lichaam te vinden was. Inderdaad dit staat in de welkomsbrochure maar de pech was dat we die enkele minuten voordien pas gekregen hadden.Mijn vader is dan maar met mijn auto iets gaan drinken in Brugge en maakt momenteel reeds snode plannen om zich binnen 14 dagen terug richting Brugge te laten rijden. 👿
Ik moet zeggen dat het voor mij een déja-vu is daar. De gesloten deuren, de bewaking, de controle, de ernst en toewijding van het bewakingspersoneel. Net het leger maar dan moderner.
Het gesprek met mijn neefje ga ik hier niet uit de doeken doen maar wat ik wel geruststellend vond was het feit dat iemand van dit forum daar aanwezig was. Was dit toeval of iets anders?????
Terwijl ik dus vol spanning zat te wachten in de wachtzaal (stiekem kijkend naar de wijzers van de klok die geen meter vooruit wilden gaan) geraakte ik in gesprek met mijn naaste buur. De persoon die naast mijn buur zat keek mij aan en zei: ik hoorde je net zeggen dat je militair bent. Kan het zijn dat je op het forum van Thuisfront een berichtje hebt gezet over je neefje????
Nou mensen, dat was hartverwarmend. Iemand die zich herinnerd dat ik over mijn neefje schreef.
Ik wens deze “iemand” veel sterkte, moed en geduld alsook diegene die recht over hem zat aan de tafel.Bedankt!! 🙂
Groetjes
PsokeHet doel van die vingerscan (volgens die dikke boterham) is volgens mij niet bedoeld voor latere identificatie. Zolang ze geen vingerprint hebben kunnen ze geen vingerscan toepassen.
Ik heb zo het gevoel dat ze het doel voorbij rennen. Waarschijnlijk zullen we allemaal eerst een vingertje vol inkt op papier mogen zetten. Dan inscannen en pas daarna kan men de vingerscan gebruiken. Dit klinkt voor mij logisch. Maar aangezien ze deze informatie eigenlijk niet mogen opslaan weet ik niet hoe ze het de volgende maal zullen doen. Waarschijnlijk héél de procedure opnieuw???
Zou iedereen daar dan rondlopen met een zwarte vinger???:dry:
Absurd tot en met!!! Later zullen we het hoe en waarom wel begrijpen.Weet je, toen ik op buitenlandse opdracht was stond men héél wantrouwig te kijken naar het stof (zand) op de grond. Dit kwam van uit de bergen aanwaaien. Een sectie kreeg het bevel om zomerstof van het winterstof te scheiden. Zomerstof lag vanonder en winterstof van boven.Daarna moest het zomerstof voorzichtig verwijderd worden. Eerst sta je daar te lachen met dit onnozel bevel. Later begin je na te denken….en bij thuiskomst valt de puzzel in elkaar. :X Hoe absurd het ook mag zijn, je bent altijd de pineut. :blink:
In ieder geval, ik ben die met dat zwart vingertje dat in Brugge staat te wuiven naar jou. :woohoo:
Groetjes
Als vrouw(elijke militair) heb ik al het één en ander gezien en meegemaakt dus, dit kan er nog bij.
Velen zijn mij voorgegaan en velen zullen na mij komen. Het is een gebouw vol emoties en dat zal wel te voelen zijn.
Zo gauw ik geweest ben laat ik hier mijn eerste indruk achter.
Groetjes en allemaal veel sterkte en moed om vol te houden.:)
Nijntje schrijft:
Vanaf volgende week maandag zouden ze in Brugge werken met een vingerscan. Nu stelde ik me daar toch een aantal vragen bij.
Voor mij geen probleem dat ze vingerscans nemen van gedetineerden, maar ik heb er eigenlijk wel een probleem mee om mij te laten scannen. Beukt dit niet in op de wet van de privacy?
Ik heb immers niks verkeerd gedaan…Ik ben even gaan zoeken op internet en vond onderstaande link.
Neem maar een uurtje de tijd om alles in je op te nemen.:blink:Groetjes
Nijntje schrijft:
Je neefje kan volgens mij toch een toestemming geven om je bezoek te laten doorgaan (ondanks je geen familie bent). De gevangenisdirecteur keurt dit dan goed/af.
Wat betreft geld storten is er een banknummer van de gevangenis (moet je daar zeker kunnen vragen, staat in het informatieboekje). Je kan geld storten op die rekening bij vermelding gewoon de naam van de gedetineerde vermelden.
Hopelijk raak je hier al iets mee vooruit.Bedankt voor het antwoord:
Ik ben gaan zoeken op internet naar een bankrekeningnummer want ik heb nog geen informatieboekje.
In het Frans vond ik wat informatie en zo doende heb ik mooi een overschrijving kunnen doen.
Ik denk dat mijn neef(je) het geld heeft aangekregen want hij heeft gebeld naar de vaste telefoon. Pech was dat ik even naar de GB was en dat mijn dochter niet te laat aan de telefoon kwam. Toch de voicemail beluisterd en ja hoor het was hem. Spijtig dat ik niet kan terug bellen….
Ben toch blij dat ik na al die jaren zijn stem gehoord heb.
In ieder geval, bedankt en ja hoor, ik ga vooruit!!!!!:woohoo:Bedankt voor je reactie!!!!
Ik heb het nodige gaan afhalen : afschrift strafblad, kopie voor-en achterkant I.K., zelfs een geboorteakt en bewijs van echtscheiding van mijn moeder en mijn vader en zelfs dat van mijn moeder met mijn stiefvader.Hele boterham!!! Heb alles verzonden naar mijn neefje en hopelijk kan ik samen met mijn vader richting Brugge. Misschien zie ik nog ex-collega’s van mij (die de overstap van het ene Ministerie naar eht andere hebben gedaan).
Ik durf me hier niet uitspreken over het afkeuren van de hele zaak niet wetende wat ik zou doen indien ik in zijn plaats was. In ieder geval heb ik meer ervaring in bepaalde situaties dan een kind van 19 jaar dat van geen hout pijlen wist te maken maar toch probeerde om er het beste van te maken. Aasgieren zie je dan bij de vleet!!!
Bij deze mijn excuses aan indien ik iemand tegen het hoofd zou stoten.:dry:
-
AuteurBerichten
