Navigatie Menu

[cinalleen]

Lovelyme

ik begrijp je volkomen je kinderen kwijt geraken is het ergste wat je kan overkomen, neem dat van mij aan. ik sta er mee op en ga er mee slapen, en van die papieren niet in orde krijgen weet ik ook alles,
groetjes

[cinalleen]

beste lovelyme

je mag altijd contact met me opnemen als er wat is. ik zit ook met ups en downs en wil je graag helpen waar ik kan.
ik heb ondertussen al zoveel mails gedaan naar verschillende helpende instanties, in mijn gemeente krijg ik totaal geen hulp alleen tegenwerking maar probeer het nu buiten mijn gemeente, is een lange weg en meestal verwijzen ze me terug naar iemand in mijn gemeente, heb opnieuw smekende mails verstuurd, vrijdag heb ik een afspraak buiten mijn gemeente.
heb je nood aan een babbel neem dan even terug contact op met me dan geef ik u mijn email adres dan kan je me persoonlijk sturen en kan ik u eventueel mijn gsm nummer geven, je mag me dan dag en nacht contacteren want ik begrijp heel goed hoe het is ‘s nachts wakker te zitten en niemand vinden om te praten

groetjes cin

[cinalleen]

hoi lovelyme

Het zijn enorme moeilijke en eenzame tijden, ik weet hoe je je voelt en dan nog met twee kleine kindjes dat moet enorm zwaar voor je zijn. Het is gewoon deze maatschappij wat het allemaal zo moeilijk maakt voor ons. Je staat er ineens alleen voor en verwacht om ergens wel een klein beetje hulp te krijgen maar inderdaad uiteindelijk heb je het gevoel dat je alleen op de wereld staat.
ik ben al 4 jaar aan het strijden voor een plaatsje terug in de leefwereld, maar overal word je op lijsten gezet of uitgelachen, heb ook een dochtertje, 9 jaar is ze nu, ze is mijn alles en mijn leven, maar steun van familie moest ik niet rekenen, mijn zus kan geen kinderen krijgen dus hebben ze het me zo lastig gemaakt dat ik zonder adres zat en geen uitweg had en hebben ze stappen ondernomen via gerecht om mijn dochter bij mij weg te halen, heb haar een jaar niet meer gezien, sterf elke dag een beetje meer, deuren heb ik platgelopen voor hulp maar hier in België tel je precies niet meer mee als je aan lager wal geraak, ik mis dat leuke snoetje elke dag , haar grappige lachje haar woordjes “ik hou van je lieve mama” ik leef niet meer sinds die dag, ik loop gewoon nog rond, nu zit mijn vriend daar en ja uiteindelijk heb je niemand meer. En niemand die je een stapje in de juiste richting helpt, en het is ook zo eens je met kleine probleempjes begint en dan de nodige hulp niet krijgt stapelen ze zich op, het ene probleem brengt het anderen mee.
ik begrijp volkomen hoe je je voelt, leeg, futloos, en radeloos,
ik zit hier avonden dat ik gek word van de stilte om me heen maar er is gewoon niemand om tegen te praten?
Ik weet nu niet waar je woont maar wil wel graag contact houden voor als je eens iemand nodig hebt voor een babbel of als ik je misschien kan helpen met een probleem wil ik het altijd proberen

ik wens je in ieder geval ook veel sterkte en als je contact wil houden sta ik voor je klaar

gr cin

[cinalleen]

Hey fibi

Ja, ik vraag me heel vaak af in wat voor wereld wij leven.
Heb het afgelopen jaar al heel wat instanties afgelopen, ben er echt doodop van, telkens als ik nog ergens naar toe moet om hulp en steun te vragen stap ik al met een diepe zucht naar binnen, wetend dat het waarschijnlijk toch weer op niks uitdraait.
zoals gisteren bv. had eindelijk na 5 dagen wachten het verlossende telefoontje van mijn vriend uit de gevangenis, hij kon me niet bereiken doordat het geld vrijdag te laat op de rekening was aangekomen en hij toen geen telefoonkaart meer kon krijgen.
dat waren 5 lange dagen,wachten en niks weten.
ik ben dus momenteel niet meer in het bezit van een identiteitskaart omdat ik (na lang strijden, bedelen bij sociale woonfonds voor een huis of ocmw voor ondersteuning bij het onderhandelen voor huurhuis en nergens hulp krijgt) zonder domicilie ben gevallen.
waardoor mijn familie de kans kon grijpen om mijn dochtertje bij mij weg te rukken, heb haar al een jaar niet meer mogen zien en kan niet de nodige stappen ondernemen omdat ik geen vaste verblijfplaats heb.Was er nochtans tijdig aan begonnen om een woning te vinden zodat ze mijn dochter niet konden hebben want verder kwam ze niks tekort. wat mis ik mijn kleine meid enorm. (dank je wel OCMW en Woonzo)
mijn vriend had het bezoek al aangevraagd en het was goedgekeurd, zorg dat je je bewijs van goed gedrag en zeden kan krijgen op de gemeente waar het laatst je adres stond, dan zullen we proberen een oplossing te zoeken voor je identiteitskaart zei hij, kan mischien aanvragen of je je rijbewijs mag afgeven in de plaats zei hij daar staan je gegevens ook wel op?
ik had weer terug moed gekregen en ging met volle hoop naar het gemeentehuis, kreeg het niet mee, moest het gaan uitleggen bij iemand die hoger stond, in de tijd van mijn zoektocht naar een huis had ik bij een paar politiekers aangeklopt, die mensen kende ik nog van vroeger (niet dat het geholpen had hoor, iedereen in deze stad krijgt alles geregeld via politiek, behalve ik weer natuurlijk) dus met volle moed naar de grote mannen, allee zo een stom papierke zullen ze nu toch wel voor me kunnen in orde krijgen zeker, maar natuurlijk niet, zonder identiteitskaart geen papier. dus ik stond weer bij af.
Ik zit gewoon in een cirkel waarvan ik de opening niet meer vind, en niemand die even helpt zoeken.
een paar maanden geleden heb ik ook contact opgenomen met het CAW, een poging voor hulp om een huisje vast te krijgen, alweer mijn heel verhaal van 2 uurtjes vertellen en dan krijg je te horen dat er een wachtlijst is van 6 maanden en meer. zei tegen die vrouw dat ik dan al lang onder de trein gesprongen zou zijn. ik moet wel zeggen dat het wel de enigste instantie was wat niet vol ongeloof naar mij keek en erg begripvol en begaan met me omging maarja was nog niet verder geraakt, dus een paar maandjes later is het volgende probleem er weer en zo blijft het maar duren en zak ik maar dieper weg.

wat heb ik dan verkeerd gedaan in mijn leven, heb altijd voor iedereen klaargestaan en maar ja geknikt, gesprongen wat ze maar vroegen en als ik dan uiteindelijk besef dat ik ook een leven heb en eens wou gaan leven hoe ik het wou ipv hoe zij altijd wilden dat ik leefde word uiteindelijk afgestraft

ik weet gewoon niet meer waar ik nog moet aankloppen,

in ieder geval dank je voor je reactie op mijn berichtje
doet toch wel altijd deugd dat iemand begripvol is en je toch wil helpen

grtjs
cin

[cinalleen]

hey maatje

dank je dat je gereageerd hebt, had al wat op net zitten zoeken of ik hier ergens mee terecht kon, maar wist echt niet meer waar te zoeken, CAW had me al op een lijst van 6 maanden gezet, ja dan blijft er helemaal niks meer van mij over,
het is erg moeilijk als je er helemaal alleen voor staat,
ben dom geweest, heb 15 jaar voor mijn stiefvader in zijn zaak gewerkt maar hij betaalde mij nooit uit waardoor ik nooit een mooi spaarpotje heb kunnen vullen, veel te naïef, altijd die loze beloftes geloven en maar goed willen doen.
en wat krijg je ervoor terug, hij heeft me op straat gegooid omdat ik niet met hem naar bed wou en dan gooit mijn ma mij ook nog eens uit mijn woonst, was haar eigendom.

volgend door serieuze pesterijen, slagen, banden van de wagen stuk steken en nog vele dingen ben ik vorig jaar in de psychiatrie terecht gekomen waar zij toen nog maar eens een stapje verder gingen en naar het gerecht gingen voor mijn dochter op te eisen, was toen zogezegd geen bekwame mama meer, ze kwam niks tekort en zei elke dag “Ik hou van je mama” zo een slechte mama zal ik dan niet geweest zijn. is deze week een jaar geleden, zie er nog serieus vanaf, dat is een pijn die nooit zal slijten. elke dag nog mis ik mijn kleine meisje nog even erg. alles hebben ze afgenomen, zelfs de zin in het leven.
en net deze week gebeurt dat met mijn vriend, daar sta je dan ineens heel alleen helemaal overdondert op de stoep niet wetend wat er ging gebeuren.
vrienden leer je op zo momenten ook wel kennen, die heb je niet.
voel me zo eenzaam, heb de moed helemaal verloren
heb van woensdag niks meer van hem gehoord, had donderdag ochtend geld doorgestort met een postmandaat zodat hij me zou kunnen bellen, dat ik hem al even kon horen.
helaas, loop de hele dag door met mijn gsm in mijn hand bang dat ik te laat zou zijn, maar nog niks gehoord.
zou echt blij zijn als ik op bezoek zou mogen gaan.

dank je voor de tip, ga zeker contact opnemen

groetjes
cin

[cinalleen]

ik heb echt hulp nodig, weet niet hoe ik er alleen uit geraak

[Auteur]

Berichten