Navigatie Menu

[LLB]

Beste,

Ik denk dat onze voorgaande posts reeds een vrij realistisch beeld weergeven van de gebruikelijke gang van zaken in Merksplas.
Mijn vriend heeft er ook maar 5 weken verbleven dus ik kan je niet zo heel veel vertellen, maar dit zijn enkele voorbeelden van zaken die er tijdens zijn verblijf zijn voorgekomen:
– Tijdens één van zijn eerste dagen heeft hij een brief geschreven aan de commissie van toezicht om aan te kaarten dat zijn proces geboycot is geweest door zijn overplaatsing. Hij heeft eerst een week in Antwerpen verbleven maar had verzet aangetekend tegen zijn vonnis (veroordeling bij verstek). Maandagavond ging zijn advocaat langskomen om de zaak nog even te bespreken want dinsdag moest hij voorkomen. Maandagmiddag hebben ze hem overgeplaatst zonder dat hij zijn advocaat hiervan op de hoogte mocht brengen. Deze stond dus ‘s avonds in Antwerpen, kreeg daar te horen dat zijn cliënt daar niet meer was maar dat ze niet konden zeggen waar hij wél was, dus dat ze elkaar wel gewoon dinsdag op de rechtbank zouden zien.
Zijn klacht had dus geen rechtstreeks verband met Merksplas of één van de personeelsleden daar, maar een paar uur voordat hij deze brief schreef, had hij woorden gehad met één van de cipiers en vermoedelijk dacht zij dat de klacht over haar ging, want de eerstvolgende keer dat ik op bezoek kwam, had zij toezicht en is ze “vergeten” door te geven dat er bezoek was voor mijn vriend, waardoor hij dus niet uit zijn cel werd gehaald. Uiteindelijk hebben we elkaar hooguit een half uurtje kunnen zien, nadat ik DRIE keer heb gevraagd of er geen vergissing was gebeurd.
– Dat gedetineerden zich vaak moeten uitkleden na het bezoek om te controleren dat ze niets binnensmokkelen, begrijp ik volkomen, maar zijn hier geen bepaalde richtlijnen aan verbonden die bepalen wat onder de term “controle” valt, en vanaf welk punt men over intimidatie kan spreken?
Mijn vriend heeft zich ooit moeten uitkleden in het bijzijn van ACHT cipiers. De reden dat ze hiervoor opgaven, was “verdacht lang fysiek contact tijdens het bezoek”… ja hallo, ik ben ook geen ijskast é :p
Tot zover de machtsspelletjes, ik kan nog wel wat voorbeelden bedenken maar dan wordt dit een boek…

Waar ik het hardst van geschrokken ben, is het gebrek aan hygiëne en medische verzorging:
– Op Celblok (de gang waar alle “nieuwe” gedetineerden gedurende hun eerste weken verblijven) is er geen sanitair of stromend water op de cellen. Elke gedetineerde heeft een soort “emmer” die ze als wc kunnen gebruiken en die 2 keer per dag kan worden leeggemaakt.
– Mijn vriend heeft daar iemand gekend die, hoogstwaarschijnlijk door het gebrek aan hygiëne, een teelbalontsteking heeft opgelopen. Toen hij zei dat hij DRINGEND een dokter nodig had en de ernst van het probleem meldde, hebben ze dit toch nog 3 dagen laten aanslepen. Na een bezoekje van de dokter, kreeg hij medicatie, maar die had geen effect en het werd alleen maar erger. Hij is dit blijven melden, met de duidelijke boodschap dat hij naar het ziekenhuis wou want dat hij zich echt zorgen maakte. Hier hebben ze dan nog eens een week mee gewacht. In het ziekenhuis wisten ze naar het schijnt niet wat ze zagen! Ze hebben zonder aarzelen gekozen voor een onmiddellijke amputatie van de teelbal…
Deze man heeft hier wel een klacht voor ingediend en volgens zijn advocaat zou hij hier een fixe schadevergoeding voor kunnen eisen, maar ik weet niet hoe dit afgelopen is.
Het had hoe dan ook vermeden kunnen worden!
– Ongeveer een week voor zijn vrijlating, werd mijn vriend overgeplaatst naar een andere afdeling, waar ze met 16 op een zaal sliepen (daar waren gelukkig wel wc’s). Daar bleek het de normaalste zaak van de wereld te zijn dat de gedetineerden ‘s avonds een Seroquel konden vragen bij wijze van slaapmedicatie. Ik werk zelf in de psychiatrie, dus ik kan met 100% zekerheid zeggen dat dit illegaal én gevaarlijk is. Eerst en vooral is het verkopen of weggeven van voorgeschreven medicatie een strafbaar feit en terecht in dit geval! Seroquel is geen slaapmedicatie, maar een atypisch antipsychoticum, foutief of onnodig gebruik hiervan kan enorme gezondheidsrisico’s met zich meebrengen, zowel op fysiek als op psychisch vlak.
– De avond vooraleer mijn vriend naar huis mocht komen, kreeg één van zijn celgenoten (een man van 70 jaar) plotse pijn in de borststreek. Cipier geroepen die niets anders wist te zeggen dan “ja, der is niks dak ik kan doen op deze moment zenne” en terug weg was. Een aantal andere gasten hebben hem achteraf nog een paar keer geroepen en gevraagd om een dokter of ambulance te bellen maar telkens zonder resultaat. Het is er uiteindelijk op uitgedraaid dat de cipiers hen volledig negeerden, en dat de gasten zelf maar de hele nacht zijn wakker gebleven voor het geval er gereanimeerd zou moeten worden.
Tegen de ochtend voelde de man zich iets beter, hoe het er nu mee is, weet ik helaas niet.

[LLB]

Hoi Pascale,

Eerlijk gezegd ben ik pas gisteren echt gebruik gaan maken van dit forum.
Had me destijds aangemeld op de dag dat mijn vriend opgepakt was, omdat ik behoefte had aan informatie en lotgenoten, maar heb hier in heel de periode dat hij vastzat niets durven posten omdat ik niemand tot last wou zijn. Stom hé 🙂
Intussen is hij al 5 maanden vrij en is hij het precies al weer vergeten, maar ik ontdek regelmatig nog dat het toch nen hardere indruk op mij heeft nagelaten dan dak soms wil toegeven, dus op deze manier verplicht ik mezelf om daar terug aan te denken ipv alles te verdringen.

En inderdaad, Merksplas staat er voor gekend da ze iedereen zo lang mogelijk binnenhouden en op één of andere manier kan da zomaar. Das precies alsof dat die gevangenis nen onafhankelijke staat is waar ze hun eigen wetten mogen toepassen, echt ziek!
De laatste nacht da mijne vriend vastzat, heb ik geen oog dichtgedaan, ‘k was echt paranoia da ze toch nog iets gingen uitvinden om hem daar te houden. Maar wij hebben dikke chance gehad op da vlak, da was een korte straf dus correctionele. ‘k Heb da dikwijls horen zeggen zenne “zodra ge hier de surb aan u broek hebt, zitte dik in de shit” en inderdaad veel mannen die al vér voorbij hun vi datum zaten en gewoon nog van niks wisten.
Naar’t schijnt (k weet ni of het waar is) zou het supervaak gebeuren dat ze op het laatste moment ineens zeggen van “wij vinden u nog niet klaar om terug in de maatschappij te integreren, er zal eerst therapie moeten opgestart worden” en da ge dan nen therapeut toegewezen krijgt die ne superlange wachtlijst heeft. Den truc is dus, om hen voor te zijn en naar Jan Van den Eeden te bellen. Da is ne systeemtherapeut die intussen zijne weg wel wa kent in Merksplas en u dus ni op ne wachtlijst zet. Die vraag wel 40euro per sessie, maar als ge geen therapie nodig hebt, maar gewoon da stempelke, dan is 1 sessie voldoende é 😉
Ik moet toegeven dak da ergens ook altijd wel een raar verhaal heb gevonden, ‘t kan dus best zijn dat da allemaal een fabelke is waar die Jan stinkend rijk van wordt, maar langs den andere kant, gebeuren daar zoveel dingen die ge ni voor mogelijk zou achten, dus op den duur verschiet ge van niks nimeer.
Dus ik kan ni beloven da het ga helpen, maar als ge 40 euro kunt missen zonder honger te lijden, is’t misschien wel het proberen waard. Dit is zijn nr: 0496 04 90 54

Die brieven naar de commissie van toezicht, hoge raad van justitie en ministerie van justitie, heb je die allemaal aangetekend verstuurd?
Niet dat dat echt veel belang zal hebben voor jullie situatie op dit moment, maar als er dan vroeg of laat koppen moeten rollen voor alle wantoestanden die daar al jaren bezig zijn, kunnen ze tenminste ni zeggen da ze van niks wisten.
En inderdaad, ik ben gene voorstander van geweld, maar sommige van die mannen vragen der echt om.

[LLB]

Hoi Fanny,

Bedankt om je achtergrond, beweegredenen en doelstellingen te verduidelijken, dit schept al een veel concreter beeld dan je eerste oproep.
Wat je beperkt budget betreft: een advertentie kost inderdaad geld, maar een lezersbrief is gratis, meestal te versturen via de website van een krant of tijdschrift. Sommige bladen zullen een dergelijke oproep misschien niet als lezersbrief beschouwen en hem dus niet plaatsen, maar wie niet waagt, niet wint. Aangezien je je specifiek op vrouwen richt, zou ik zeker eens proberen bij de Flair 😉

Heb zelf geen ervaring met Brugge dus kan verder niet helpen.

Nogmaals: succes! 🙂

[LLB]

Hoi Pascale,

Ik vrees dat je hier niets tegen kunt doen.
Er is ooit een website opgericht om getuigenissen te verzamelen van alle pesterijen en beroepsfouten door PSD-en in heel België, maar deze bestaat intussen niet meer, en ik betwijfel of er ooit effectief iets is gedaan met deze getuigenissen.

In Merksplas is het echter niet enkel de PSD die niet deugd, maar heel die gevangenis staat krom van de wanpraktijken.
Mijn vriend heeft er 5 weken verbleven, wat hij daar gezien en gehoord heeft, gaat compleet tegen de mensenrechten in.
Het probleem is dat je niets kunt bewijzen en dat het woord van 100 gedetineerden nog steeds minder waard is dan dat van 1 cipier.

Ik ontplof ook als ik eraan denk, hoor! Het is zo onrechtvaardig, het zou gewoon niet mogen, maar je staat compleet machteloos en dat maakt het alleen nog frustrerender.

Wij hadden al snel door dat er toch niks aan te doen was, dat klachtenbriefjes gewoon genegeerd werden en dat gedetineerden die zo’n briefjes schreven, het slachtoffer werden van subtiele pesterijen van de cipiers. Omdat het bij ons maar een korte periode was, hebben we ons er dan maar gewoon bij neergelegd, het ondergaan, en afgeteld, en eigenlijk doet (bijna) iedereen dat vanaf een gegeven punt, omdat het niet anders kan…

Sterkte! Don’t let the system get you down!

[LLB]

Hoi Fanny,

Zoals fibi en ronnyv al zeiden: de kans is klein dat je hier een reactie zult krijgen.
Iemand die midden in een zwaar verwerkingsproces zit, heeft er absoluut geen behoefte aan om dit te delen in het kader van een onderzoek en zal je hoogstwaarschijnlijk zelfs als ramptoerist beschouwen.

Er zullen ongetwijfeld partners van gedetineerden zijn die zich na verloop van tijd min of meer bij de hele situatie hebben neergelegd (omdat ze niet anders kunnen, het is pompen of verzuipen) en die bereid zijn om hun verhaal te delen, maar die hebben meestal ook niets meer te zoeken op dit forum, dus die bereik je niet met deze oproep.

Heb je al eens met de gevangenisdirectie van Brugge gebeld om je idee uit te leggen?
Misschien krijg je wel toelating om een blad in de inkomhal te hangen met je oproep en een emailadres waarop eventuele geïnteresseerden iets kunnen laten weten.
Zo bereik je een groter publiek zonder opdringerig over te komen.

Als dit niet mag, kan je het ook gewoon via lezersbrieven en zoekertjes in kranten en tijdschriften proberen, klinkt ouderwets, maar is wel efficiënt.

Tot slot: wanneer mensen laten weten dat ze willen meewerken, doen ze dit om jou, iemand die ze niet eens kennen, een plezier te doen, terwijl ze hier zelf niets aan hebben. ZIJ spenderen HUN kostbare tijd en moeite om een bijdrage te leveren voor JOUW eindwerk. Beschouw dit dus niet als vanzelfsprekend, besef hoe belangrijk hun inbreng is en laat hen dit ook merken.

Veel succes!

[LLB]

Hoi Sien,

Je concrete vragen over Brugge kan ik niet beantwoorden, maar toen mijn vriend destijds van Antwerpen naar Merksplas overgeplaatst werd, wist ik dit pas ‘s avonds toen hij me zelf opbelde (zo’n 9u na zijn overplaatsing).
Ze mogen dit ook nooit op voorhand zeggen omwille van veiligheidsredenen.

De bezoekerslijst wordt normaal gezien wel gewoon overgezet zonder dat daar een nieuwe aanvraag voor moet gebeuren.

En inderdaad, net wanneer je je leven een beetje hebt kunnen organiseren rond de bezoekregeling van de ene gevangenis, mag je je weer gaan aanpassen aan een andere…

Hopelijk kan iemand hier je andere vragen nog beantwoorden.

Groetjes en sterkte!

[Auteur]

Berichten